Ιατρική συνδικαλιστική αφύπνιση: Yπερκινητικότητα και πολυπραγμοσύνη

Δημοσιεύω το κείμενο αυτό εν'όψει της έκτακτης πανιατρικής συγκέντρωσης του Ι.Σ.Α. στις 03/09 (όπου λόγω ανωτέρας βίας δεν θα μπορέσω να παραστώ) και της προκυρηχθείσας από τον Π.Ι.Σ.για τις 8-9/9 48ωρης πανελλαδικής πανιατρικής απεργίας, προκειμένου να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις με τους συναδέλφους.  Οι εκλογές για την ανάδειξη των οργάνων των ιατρικών συλλόγων τον περασμένο Ιούλιο έγιναν σε ένα κλίμα πρωτοφανούς αναστάτωσης του ιατρικού κόσμου από τις επερχόμενες αλλαγές στο χώρο της πρωτοβάθμιας υγείας, από την προ των θυρών έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ, την λεγόμενη "απελευθέρωση" του ιατρικού επαγγέλματος (με την κατάργηση του περιορισμού της κατοχής του 51%  από ιατρούς των μετοχών διαγνωστικών κέντρων και άλλων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας), τις προωθούμενες συγχωνεύσεις νοσοκομείων και ενδεχόμενη δραστική μείωση των κλινών του ΕΣΥ, τις συζητούμενες αλλαγές στον τρόπο λήψης των ιατρικών ειδικοτήτων. Είχαν προηγηθεί οι χωρίς προηγούμενο κινητοποιήσεις μεγάλου μέρους της ιατρικής κοινότητας το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου, που προσέλαβαν μάλιστα πρωτόγνωρα για τον ιατρικό κόσμο ακτιβιστικά χαρακτηριστικά με μεγάλες πορείες και καταλήψεις. Παρ'όλα αυτά η συμμετοχή των ιατρών στις εκλογές ανάδειξης των εκπροσώπων τους δεν έδειξε κάποια αξιοσημείωτη αύξηση.

Αντίο Λεωνίδα

Κηδεύεται αύριο με πολιτική κηδεία και χωρίς επικηδείους (πλην ενός από τον Φώτη Κουβέλη) ο Λεωνίδας Κύρκος. Ένας φλογερός πολιτικός, μακροχρόνιων και συνεπών πολιτικών αγώνων έφυγε πλήρης ημερών. Για μένα, ήταν από τους ανθρώπους που με άγγιξαν και με συγκίνησαν στα χρόνια της εφηβείας  και της πρώτης νιότης, με το πάθος του, την εξαιρετική ρητορική του δεινότητα, την σταθερή του προσήλωση στο μάλλον ουτοπικό όραμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, με το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής του, με την φυσαρμόνικα του. Θεμελιωτής και κύριος εκφραστής του πολιτικού χώρου της ανανεωτικής αριστεράς φεύγει σε μια περίοδο που το πολιτικό αυτό ρεύμα (όπως σχεδόν όλα στην πατρίδα μας αλλά και εκτός αυτής) έχει πέσει σε ανυποληψία και (ειδικά η εκτός ΚΚΕ αριστερά) στην πολυδιάσπαση των γκρουπούσκουλων. Έδωσε μεγάλες μάχες, προσπάθησε νομίζω να μείνει συνεπής στα ιδανικά του, έκανε ενδεχομένως μεγάλα λάθη.
Όταν σημαντικοί πολιτικοί άνδρες αφήνουν το μάταιο τούτο κόσμο και ειδικά αν έχουν προ πολλού εγκαταλείψει την κεντρική πολιτική σκηνή είθισται να τους αποχαιρετούν σύμμαχοι και αντίπαλοι με υποκριτική συγκατάβαση στην λογική της πολιτικής «ευπρέπειας» και του «ο νεκρός δεδικαίωται».

Ιστορικό Σχολίων (Αύγουστος 2011)

Πρόκειται για σχόλια δημοσιευμένα τον Αύγουστο του 2011 στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Ιατρών 

 http://iatriko-forum.blogspot.com/

Πόση ελευθερία δικαιούνται οι εχθροί της ελευθερίας;

ΔΕΥΤΈΡΑ, 8 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2011

http://iatriko-forum.blogspot.com/2011/08/blog-post_08.html

Τις πρώτες ώρες μετά το μακελειό στη Νορβηγία η πιθανότερη εκδοχή για τον/τους δράστη/ες εφέρετο να ήταν κάποια ακραία ισλαμιστική-τρομοκρατική οργάνωση. Σύντομα ξεκαθάρισε ότι επρόκειτο για Νορβηγό, λευκό και χριστιανό τον Anders Behring Breivik, ο οποίος αυτόματα θεωρήθηκε παράφρων, μανιακός δολοφόνος, για να προκύψει τελικά ότι δεν είχαμε να κάνουμε με έναν διαταραγμένο αλλά με έναν φανατικό ιδεολόγο, εθνικιστή, ισλαμοφάγο, αντικομμουνιστή. Βοηθούσης της οικονομικής κρίσης καθώς και της όξυνσης των μεταναστευτικών πιέσεων οι ακραίες εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις και οι πολιτικοί σχηματισμοί που τις πρεσβεύουν κερδίζουν έδαφος και καταγράφουν ανοδικά εκλογικά ποσοστά σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες ακόμη και στις πλουσιότερες και παραδοσιακά κοινωνικά και πολιτικά ανεκτικές χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά (Φινλανδία, Ολλανδία, Σουηδία, Δανία)
http://tvxs.gr/node/90594
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_26/07/2011_450537

Η ίδια η Νορβηγία είναι ίσως η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης, μια πολιτεία θεσμισμένη με βάση την ευρύτατη δυνατή συναίνεση, μια κοινωνία με κουλτούρα ανοχής στην διαφορετικότητα. Οι δημοκρατικές λοιπόν πολιτείες, οι ανοιχτές κοινωνίες, οι προοδευμένες οικονομίες βρίσκονται αντιμέτωπες με τους χειρότερους εφιάλτες τους: την άρνηση της ίδιας τους της ουσίας και της υπόστασης από ένα διαρκώς αυξανόμενο ποσοστό των πολιτών τους που στρέφονται στις αγκάλες της πιο μισαλλόδοξης δυνατής άκρας δεξιάς. Δεν είναι μάλιστα λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν, ότι ακριβώς αυτή η συναινετική πολιτική κουλτούρα που επικράτησε στις χώρες αυτές και που δεν προσφέρει επαρκείς δυνατότητες εκτόνωσης της δυσφορίας των πολιτών (ένα είδος συναινετικού πολιτικού κομφορμισμού) οδηγεί τους «πολιτικά κορεσμένους» πολίτες στην υιοθέτηση ακραίων ιδεολογιών και πρακτικών (http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-4788-3).

Ιστορικό Σχολίων (Ιούλιος 2011)

Πρόκειται για σχόλια δημοσιευμένα τον Ιούλιο του 2011 στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Ιατρών 

 http://iatriko-forum.blogspot.com/

ΚΥΡΙΑΚΉ, 24 ΙΟΥΛΊΟΥ 2011

Αναγνώσματα

http://iatriko-forum.blogspot.com/2011/07/blog-post_24.html

Επέστρεψα εδώ και μία εβδομάδα από δεκαπενθήμερες διακοπές, στις οποίες όπως είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, έκανα σχεδόν πλήρη ηλεκτρονική, διαδικτυακή και τηλεοπτική αποτοξίνωση. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να δοκιμάσει κανείς κάτι τέτοιο και είναι βέβαιο ότι βοηθά την ηρεμία και την έστω και ολιγοήμερη γαλήνευση του (αν μάλιστα μπορούσε κανείς να κλείσει και το κινητό, ίσως η «θεραπεία» να καθίστατο πιο δραστική). Όντας όμως junky του γραμμένου χαρτιού δύσκολα αποχωρίζομαι εφημερίδες και βιβλία. Θα προχωρήσω λοιπόν σε κάποιες προτάσεις αναγνωσμάτων «θερινών» και μη, εύπεπτων και δύσπεπτων, συγγραφέων των οποίων την γραφή εκτιμώ.

Ιστορικό Σχολίων (Ιούνιος 2011)

Πρόκειται για σχόλια δημοσιευμένα τον Ιούνιο του 2011 στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Ιατρών 

 http://iatriko-forum.blogspot.com/

ΤΕΤΆΡΤΗ, 29 ΙΟΥΝΊΟΥ 2011

Nαι ή Όχι

http://iatriko-forum.blogspot.com/2011/06/n.html

Μετά από ένα δίμηνο ραγδαίων ενίοτε δραματικών και ενίοτε εντέχνως δραματοποιημένων πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων ψηφίζεται σήμερα (ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα ψηφισθεί, ακόμη και εάν δεν επαρκούσαν οι ψήφοι των κυβερνητικών βουλευτών, υπάρχουν έτοιμοι να το ψηφίσουν αν χρειασθεί βουλευτές της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης) το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο (είναι πάντως εντυπωσιακή, από παλαιά, η ικανότητα του ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί και να αλλάζει τις λέξεις και τα νοήματα, από το εξαιρετικά πλέον αρνητικά φορτισμένο μνημόνιο περάσαμε στο πιο ουδέτερο μεσοπρόθεσμο, όρο που υπαινίσσεται και χρόνο εξόδου από το τούνελ). Η αίσθηση η δική μου είναι ότι η κοινοβουλευτική ψηφοφορία και το εικαζόμενο αποτέλεσμα της (καλώς ή κακώς) δεν απηχεί τις απόψεις και τις ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία. Εκτιμώ δηλαδή ότι η βεβαία, κατά τη γνώμη μου, υπερψήφιση του μεσοπροθέσμου έρχεται σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα. Είναι επίσης βέβαιο και δηλωμένο από αρκετούς βουλευτές της κυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης ότι θα ψηφίσουν ενάντια στην άποψη τους ή και στην συνείδηση τους για λόγους είτε κομματικής πειθαρχίας είτε ευρύτερου εκβιαστικού πειθαναγκασμού. Προκύπτει λοιπόν ουσιαστικό θέμα δημοκρατικής και πολιτικής νομιμοποίησης. Πάρα ταύτα οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες φρονώ ότι πρέπει να γίνονται σεβαστές και να διεξάγονται ακωλύτως (οι βουλευτές έχουν δικαίωμα να προσέρχονται στη Βουλή, όπως βέβαια και οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να διαδηλώνουν μαζικά, μαχητικά και ειρηνικά χωρίς να λούζονται καθημερινά από κάθε είδους χημικά και δακρυγόνα, οι προμηθευτές δακρυγόνων φαίνεται πως πληρώνονται πάντα κανονικά). Η συζήτηση όμως και η διαμάχη για το μεσοπρόθεσμο και το δρόμο που έχει πάρει η χώρα δεν σταματά στην σημερινή ψηφοφορία. Υπάρχουν σοβαρές αντιθέσεις αλλά υπάρχουν και κοινοί τόποι. Υπέρμαχοι και πολέμιοι του μεσοπροθέσμου συμφωνούν ως προς το εξής: με ή χωρίς μεσοπρόθεσμο η μακροχρόνια εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους από μια παγιδευμένη στο βρόγχο λιτότητας-υπερφορολόγησης-ύφεσης οικονομία και κοινωνία είναι αδύνατη. Είναι κοινός τόπος ότι θα χρειασθεί μια ισχυρή αναπτυξιακή ώθηση (ένα είδος νέου σχεδίου Μάρσαλ) με παράλληλη ελάφρυνση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, αλλιώς το χρεοστάσιο είναι μαθηματικώς βέβαιο. Όσοι λένε ΝΑΙ στο μεσοπρόθεσμο πιστεύουν ότι αυτό θα γίνει με τη σύμφωνη γνώμη και κεφάλαια των δανειστών μας, αν κάνουμε τώρα ότι αυτοί επιτάσσουν, γιατί είναι προς το συμφέρον και των δανειστών μας να τα καταφέρουμε και όσοι λένε ΟΧΙ πιστεύουν ακράδαντα ότι θέμα στάσης πληρωμών τώρα δεν υπάρχει, ότι η πέμπτη δόση θα καταβληθεί ούτως ή άλλως διότι άλλως το ντόμινο που θα πυροδοτούνταν θα έκαιγε όλη την ευρωζώνη και ίσως όχι μόνο και ότι τώρα έχουμε αυτό το ισχυρό όπλο διαπραγμάτευσης, όπλο που δεν θα υπάρχει πιθανώς σε μερικούς μήνες, οπότε ίσως θα μας ξεφορτωθούν με μικρότερο κόστος για αυτούς οι εταίροι μας και αφού έχουμε ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία.

Διάβασα και παραθέτω δύο σημαντικά, νομίζω, άρθρα, δύο υπερασπιστών των δύο επιλογών. Η επιχειρηματολογία τους αξίζει της προσοχής μας.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=7634

Ιστορικό Σχολίων (Μάϊος 2011)

Πρόκειται για σχόλια δημοσιευμένα τον Μάϊο του 2011 στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Ιατρών 

 http://iatriko-forum.blogspot.com/

ΚΥΡΙΑΚΉ, 29 ΜΑΪ́ΟΥ 20

Quo vadis: Θανάσιμο δίλημμα

http://iatriko-forum.blogspot.com/2011/05/quo-vadis.html

Πριν από δύο μήνες, άνοιξα μια συζήτηση με θέμα Quo vadis στο forum του πανελληνίου δικτύου ιατρών και οδοντιάτρων (http://forum.greekmed.net/). Στο τέλος μιας εβδομάδας με μια αλυσίδα δραματικών ή δραματοποιημένων εξελίξεων (με χρονική σειρά: δήλωση του υπουργού οικονομικών περί εξάντλησης των ταμειακών διαθεσίμων του κράτους στα μέσα Ιουλίου, κατ’ιδίαν συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών με τον πρωθυπουργό, πρόταση του προέδρου του ΣΕΒ περί δημοψηφίσματος που δεν απέρριψε κατηγορηματικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έναρξη μεγάλων καθημερινών συγκεντρώσεων στις ελληνικές πλατείες των «αγανακτισμένων», δηλώσεις της ελληνίδος επιτρόπου στην ευρωπαϊκή ένωση περί ενδεχόμενης επιστροφής της χώρας στη δραχμή, ασφυκτικές πιέσεις με αλλεπάλληλες δηλώσεις και από τις δύο πλευρές του ατλαντικού για συναίνεση και της αντιπολίτευσης ως προϋπόθεση για να εκταμιευθεί η περίφημη πέμπτη δόση, άκαρπη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) επιθυμώ να καταθέσω μερικές σκέψεις για το κατά τη γνώμη μου αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει. Νομίζω ότι υπάρχουν μπροστά μας δύο επιλογές, που σε μένα τουλάχιστον φαντάζουν ως καταστροφικές: ο αργός και ο ξαφνικός θάνατος.

Ιστορικό Σχολίων (Απρίλιος 2011)

Πρόκειται για σχόλια δημοσιευμένα τον Απρίλιο του 2011 στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Ιατρών 

 http://iatriko-forum.blogspot.com/

ΔΕΥΤΈΡΑ, 18 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2011

ΕΟΠΥΥ προ των πυλών

http://iatriko-forum.blogspot.com/2011/04/blog-post_18.html

Θέλω να καταθέσω μερικές σκέψεις που αφορούν τη σταδιακή πορεία προς την έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ καθώς και την πλήρη εφαρμογή του. Εκτιμώ ότι βασικό μέλημα του σχεδιασμού του συστήματος είναι η δραματική συμπίεση του κόστους με καταβολή του ελαχίστου δυνατού πολιτικού κόστους (χωρίς δηλαδή έντονες αντιδράσεις από τους ασφαλισμένους). Η κύρια παράμετρος είναι να στηθεί μία δομή που θα επιτρέπει να μπορούν να προϋπολογισθούν τα ποσά που θα καταβάλλονται σε αμοιβές ιατρών και ει δυνατόν σε φάρμακα.

Ιστορικό Σχολίων (Μάρτιος 2011)

Πρόκειται για σχόλια δημοσιευμένα τον Μάρτιο του 2011 στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Ιατρών 

 http://iatriko-forum.blogspot.com/

ΠΈΜΠΤΗ, 31 ΜΑΡΤΊΟΥ 2011

Δωρεά οργάνων: εθελοντική προσφορά ζωής ή κοινωνικό καθήκον;

http://iatriko-forum.blogspot.com/2011/03/blog-post_31.html

Αναδημοσιεύω εδώ σημερινό ρεπορτάζ των Νέων για το νέο υπό κατάθεση νομοσχέδιο, που αφορά τις μεταμοσχεύσεις και το οποίο καθιστά δυνάμει δωρητές οργάνων όλους τους ενήλικους έλληνες πολίτες. Σπεύδω εξ’αρχής να ξεκαθαρίσω, ότι, ενώ φιλοσοφικά μπορεί να μη συμφωνώ απόλυτα με τις ρυθμίσεις που εισάγονται, εντούτοις τις θεωρώ αναγκαίες, όπως έχει διαμορφωθεί το πεδίο των μεταμοσχεύσεων στην χώρα. Οφείλω επίσης να ξεκαθαρίσω, ότι η άποψη μου είναι τρόπον τινά biased, δεδομένου ότι έχω θητεύσει και θητεύω σε μεταμοσχευτικό κέντρο, και έχω βιώσει το δράμα ανθρώπων που περιμένουν αυτό το δώρο ζωής που πολύ σπάνια πια έρχεται και πεθαίνουν αναμένοντας. Νομίζω όμως, ότι το θέμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και αναμένω με ζωηρό ενδιαφέρον τις απόψεις των συναδέλφων καθώς και όποιου πολίτη επιθυμεί να καταθέσει τις απόψεις του στο ιστολόγιο μας.

Ιστορικό Σχολίων (Φεβρουάριος 2011)

Σας καλωσορίζω στο παρόν ιστολόγιο παραθέτοντας ένα ιστορικό κειμένων που αναρτήθηκαν από τον Φεβρουάριο του 2011 στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Ιατρών (http://iatriko-forum.blogspot.com/).

ΤΡΊΤΗ, 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2011

«Βόμβα Λοιμώξεων»

http://iatriko-forum.blogspot.com/2011/02/blog-post_22.html

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το σημερινό άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή.

«Πληκτρολογεί κανείς στον υπολογιστή τουhttp://www.papandreou.gr/papandreou/content/Home.aspx?d=6&rd=7739474&f=-1&rf=-1&m=-1&rm=-1&l=2 κτλ., εισέρχεται στον «προσωπικό κόμβο» του πρωθυπουργού και διαβάζει: «Οφείλουμε να σεβαστούμε ένα αξίωμα, ότι να είσαι μετανάστης ή πρόσφυγας δεν είναι καθόλου εύκολο. Η αντιμετώπισή μας οφείλει να έχει ως σημείο εκκίνησης το δεδομένο ότι βλέπουμε τον κάθε άνθρωπο ισότιμα. Συναναστρεφόμαστε κάθε άνθρωπο ως πολίτη του κόσμου και θέλουμε να έχει τα ίδια δικαιώματα, του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στην ειρηνική συμβίωση, στον σεβασμό, στην αξιοπρέπεια, στην ανθρωπιά. [...] Η άποψη ότι «οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα αλλά έχουν προβλήματα» αποτυπώνει μια πραγματικότητα, όσες βελτιώσεις και αν έχουν εφαρμοστεί και υλοποιηθεί. Υπάρχουν σημαντικά πρακτικά και θεσμικά προβλήματα και υπάρχουν και προβλήματα αντίληψης, νοοτροπίας, υποδοχής και αποδοχής. Το καλύτερο που θα συνέβαλε στο να σταματήσει αυτή η εικόνα, ήταν η ένταξη των μεταναστών».

Αυτά κι άλλα ανάλογα έγραφε ο κ। Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2008, όταν δεκαπέντε μετανάστες είχαν κηρύξει απεργία πείνας στα Χανιά. Τώρα απεργούν τριακόσιοι – και κινδυνεύουν. Αλλά ο πρωθυπουργός προτιμά να μιλάει διά στόματος Ραγκούση (που ανακάλεσε ώς και την άδεια παραμονής των 15 των Χανίων) ή Λοβέρδου, που σαν λοιμωξιολόγoς -εξουσιολόγος χαρακτηρίζει τους απεργούς «βόμβα λοιμώξεων». Στην ιστοσελίδα του κ. Παπανδρέου ουδέν σχετικό αναγράφεται».
Η υποκρισία του ελληνικού πολιτικού συστήματος (συλλήβδην), τα μικροκομματικά παιχνίδια στην πλάτη δυστυχισμένων πλασμάτων, τα επικοινωνιακά σόου στα κανάλια για το άσυλο ήταν προβλέψιμα και αναμενόμενα। Το θέμα όμως πλέον λαμβάνει άλλες διαστάσεις : oι απεργοί πείνας κινδυνεύουν να πεθάνουν και κανείς δεν συγκινείται। Είναι ένα θέμα που άπτεται των βασικών αξιακών θεσμίσεων του πολιτισμού μας και δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν υπάρχει। Τουλάχιστον όχι εμείς.