Το jukebox.. της κάλπης

Kυριακή πρωί, Κυριακή εκλογών, ξύπνησα με ένα ανεξήγητο κέφι και μια διάθεση να ακούσω μουσική. Να βυθιστώ στους ήχους, τις μελωδίες, τους στίχους που έχουν εγγραφεί στη μνήμη και την ψυχή και πάνε και έρχονται μέσα σου υπενθυμίζοντας ότι η τέχνη έχει ένα μαγικό τρόπο να συμπυκνώνει το συναίσθημα, να αποδομεί τη σοβαροφάνεια, να δίνει φτερά στη σκέψη , όταν οι συλλογισμοί μοιάζουν αδιέξοδοι. Αποφάσισα λοιπόν σήμερα να μην γράψω δομημένες σκέψεις, επιχειρήματα και κομψευόμενα λεκτικά σχήματα, αλλά να σας προσκαλέσω σε ένα μικρό μουσικό ταξίδι, κάτι σαν ένα  jukebox.. της κάλπης, έτσι για να ανεβούμε λιγάκι.



Σήμερα "είναι η ώρα του κυρίαρχου λαού" που λένε κάποιοι, είναι η "ώρα του πολίτη" που προτιμούν κάποιοι άλλοι, είναι η τελετουργία της δημοκρατίας με το παραβάν και την κάλπη. Γιατί, κατά την Patti Smith ..."people have the power"

Δεν ξέρω αν και πόσο ισχύει αυτό, δεν ξέρω αν έχουμε να κάνουμε με μια κατά τον Φάμελλο και τους ποδηλάτες του "Άρρωστη Δημοκρατία",

δεν ξέρω γιατί αρνούμαι να δεχθώ να εγκλωβιστώ στα διλήμματα του τύπου: διάλεξε στρατόπεδο, είσαι με το μνημόνιο ή εναντίον, με το φως ή το σκότος, με μας ή με τους άλλους.
"Which side are you on?" από την υπέροχη φωνή της Natalie Merchant

Ναι, αλλά, που "Βαδίζουμε Θεέ μου;", που λέει και ο Σταρόβας

Μήπως πρέπει επιτέλους να πούμε σε κάποιον από τους "σωτήρες" μας το μεγάλο ναι;
"Just say yes" από τους Snow Patrol

Mήπως τελικά κινδυνεύει "η θέση μας στην Ευρώπη";
Mήπως μέσα στην οργή τους δεν αντιλαμβάνονται το "διακύβευμα" οι πλείστοι των συμπολιτών μας;
Mήπως είναι στη γραμμή Πανούση "Αχ Ευρώπη",.... εσύ μας μάρανες; (ενώ ταυτόχρονα κρυφοκοιτάνε προς Γαλλία μεριά, μήπως και βγει ο μάγος με τα δώρα ...Ολάντ και βάλει τη σιδηρά Frau Angela στη θέση της);

Μήπως τελικά η λύση είναι περισσότερο στην ευρηματικότητα, το κουράγιο, τη θέληση, το τσαγανό του κάθε ενός από μας;
"Εvery me and every you" (Placebo)



Ή τελικά "νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί";
(Νίκος Γκάτσος, Μάνος Χατζηδάκις, Αλκίνοος Ιωαννίδης)




Τίποτα πια δεν μοιάζει σίγουρο και σταθερό, οι βεβαιότητες γκρεμίζονται, η ποίηση της γενιάς μας δεν θα' ναι των θούριων οι ιαχές αλλά η μελωδία της απροσδιοριστίας.
"Ίσως" (Ν. Πορτοκάλογλου)

Ίσως, να μείνουμε εδώ, 
μα ίσως και να το σκάσουμε.
Ίσως να βρούμε νερό, 
μα ίσως και να διψάσουμε.

Ίσως και να χαθούμε, 
μα ίσως να ξανά σμίξουμε.
Ίσως και να σωθούμε, 
μα ίσως να ναυαγήσουμε.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα,
πιο πέρα απ' την νύχτα, 
μέχρι την αυγή.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ΄το τέλος, 
μέχρι την αρχή

Ίσως να αναστηθούμε, 
μα ίσως να μην αντέξουμε. 
Ίσως να μην μπορούμε, 
μα ίσως και να μη θέλουμε

Ίσως ποιος φταίει να βρούμε, 
μα ίσως και να μην ψάξουμε. 
Ίσως να φοβηθούμε, 
ναι ίσως πως πρέπει να αλλάξουμε.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ' την νύχτα, 
μέχρι την αυγή.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ΄το τέλος, 
μέχρι την αρχή

Ίσως, ίσως

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ' την νύχτα, 
μέχρι την αυγή.

Ίσως μια μέρα 
να πάμε πιο πέρα
πιο πέρα απ΄το τέλος, 
μέχρι την αρχή

Χαλαρά λοιπόν, αδέλφια και ψύχραιμα.
Αύριο έτσι κι αλλιώς, θα ξημερώσει και πάλι,...κανονικά.

Καλό βόλι, σε όλους!!!

Υ.Γ. Είναι άσχετο με τα παραπάνω, αλλά αυτή την εποχή μου φτιάχνει το κέφι τρελλά...
LoLa (Μaravegias ilegal)