Σελίδες

29 Ιουν 2015

ΟΧΙ

Η τραγικότητα και το ιστορικό βάρος των ημερών που ζούμε επιβάλλουν ευκρινείς και κρυστάλλινες τοποθετήσεις από όλους άνευ αστερίσκων και υποσημειώσεων. Ξεκαθαρίζω λοιπόν εξαρχής τη θέση μου: Η απόφαση του Πρωθυπουργού για διενέργεια δημοψηφίσματος με το συγκεκριμένο έωλο ερώτημα, στον συγκεκριμένο χρόνο και υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και συσχετισμούς δυνάμεων σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο αποτελεί ομολογία κραυγαλέας αποτυχίας, τεκμηριώνει αδιανόητη για πολιτικό ηγέτη ευθυνοφοβία και εκθέτει την χώρα και μια βασανισμένη  και καταταλαιπωρημένη κοινωνία σε πρωτοφανείς στην νεότερη ιστορία μας κινδύνους κοινωνικο-οικονομικού χάους και ενδεχόμενων εθνικών περιπετειών.

    Μετά τον εκλογικό του θρίαμβο του Ιανουαρίου, ένας νεότατος σε ηλικία, άφθαρτος, επικοινωνιακά χαρισματικός και πολιτικά ταλαντούχος αριστερός ηγέτης σχημάτισε μια στηριγμένη σε ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία κυβέρνηση φαινομενικά ετερόκλητης συμμαχίας με ένα κόμμα της εθνικολαϊκιστικής συνωμοσιολογικής ακροδεξιάς, μια κυβέρνηση που απολάμβανε ευρύτατης κοινωνικής στήριξης (και πάντως πολύ ευρύτερης των εκλογικών της ποσοστών) και αποδοχής. Με διακηρυγμένο προεκλογικά στόχο (άρα και αντίστοιχη εντολή-αποστολή) να επιτύχει μια ευμενέστερη για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χειμαζόμενης ελληνικής οικονομίας (που μόλις είχε αρχίσει δειλά να καταγράφει μια αναιμική, αλλά πάντως, ανάπτυξη) και δικαιότερης κοινωνικά, όσον αφορά την κατανομή των αναπόφευκτων βαρών, συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους-δανειστές διασφαλίζοντας σε κάθε περίπτωση την παραμονή της χώρας στο κοινό νόμισμα και το πολιτικό-πολιτισμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    Το πράγμα φάνηκε από νωρίς ότι δεν θα πήγαινε καλά. Το στίγμα της υποτιθέμενης "σκληρής διαπραγμάτευσης" έδωσε η καθόλου "δημιουργική" ασάφεια ενός ακατάληπτα αλαζόνα και αλλοπρόσαλλα νάρκισσου καθηγητή παιγνιο-θεωρητικής οικονομίας που με κάθε του εμφάνιση και δήλωση εξανέμιζε τα έτσι και αλλιώς λιγοστά αποθέματα αξιοπιστίας που είχε η κυβέρνηση, αλλά και η χώρα. Με τη λογική της αγοράς χρόνου υπεγράφη τον Φεβρουάριο μια ολιγόμηνη παράταση του προηγουμένου (μνημονιακού) προγράμματος, που ενώ περιελάμβανε ρητές υποχρεώσεις για την ελληνική πλευρά δεν εξασφάλιζε τη χρηματοδότησή της (κάτι σαν μνημόνιο χωρίς λεφτά). Η συμφωνία αυτή δεν ήρθε ποτέ προς κύρωση στο ελληνικό κοινοβούλιο, αλλά ούτε και τηρήθηκε, η καταστροφική για την πραγματική οικονομία αβεβαιότητα συνεχιζόταν, η κυβέρνηση ρητόρευε για τη δήθεν άρνησή της να συναινέσει σε "υφεσιακά μέτρα", ενώ η οικονομία βυθιζόταν στην απόλυτα υφεσιακή παραλυσία και ο αναπόφευκτος λογαριασμός καθημερινά μεγάλωνε. Κάπως έτσι το συζητούμενο χρηματοδοτικό κενό των 1-1,5 δις ευρώ για την επίτευξη του παράλογα υψηλού (εδώ είχε απόλυτο δίκιο η ελληνική κυβέρνηση) πρωτογενούς πλεονάσματος του 3% εξακοντίσθηκε σε μέτρα 8-10 δις ευρώ για την επίτευξη υποτριπλάσιου (<1%) πρωτογενούς πλεονάσματος. Παράλληλα κάθε ημέρα που περνούσε η χώρα έχανε ερείσματα και συμμαχίες, επιδιδόταν σε παιδαριώδους αφέλειας γεωπολιτικές πιρουέτες και οδηγήθηκε ταχύτατα σε πλήρη απομόνωση. Χωρίς κανένα προφανή λόγο στρέψαμε τους πάντες (μέχρι και την ...Κύπρο!) εναντίον μας και στοιχίσαμε όλη την Ευρώπη πίσω από την εξοντωτικά σκληρή και εκδικητικά τιμωρητική γραμμή του Σόιμπλε. Κι ενώ αυτά εξελισσόντουσαν στο πεδίο της "σκληρής διαπραγμάτευσης" στο εσωτερικό της χώρας επικρατούσε μια  ψευτο-αριστερή αντίληψη ισοπέδωσης και οπισθοδρόμησης σε όλα τα πεδία: παιδεία, υγεία, δημόσια διοίκηση, μεταναστευτικό. Παράλληλα εμπεδωνόταν μια τοξικά διχαστική ατμόσφαιρα και ένας ιδιότυπος μετα-κομμουνιστικός αυταρχισμός που επιδίωκε να ισοπεδώσει, να λοιδωρήσει και να σπιλώσει κάθε φωνή που εξέφραζε την παραμικρή επιφύλαξη, την οποιαδήποτε αμφιβολία, την οιαδήποτε αίρεση για την ορθότητα ή τον ρεαλισμό των κυβερνητικών επιλογών. Είναι πραγματικά ανατριχιαστική η ευκολία με την οποία η "πρώτη φορά αριστερά" χαρακτηρίζει όποιον την κριτικάρει κινδυνολόγο, υπηρέτη σκοτεινών συμφερόντων, προδότη, πεμπτοφαλαγγίτη, δοσίλογο ή γερμανοτσολιά.

    Με τα δεδομένα αυτά, η αποτυχία -ή μήπως τελικά δεν ήταν αποτυχία, αλλά σχέδιο;- στην επίτευξη "αμοιβαία επωφελούς" συμφωνίας ήταν προδιαγεγραμμένη και νομοτελειακή. Ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε λιγότερη και δικαιότερη λιτότητα και ανάπτυξη εντός ευρωζώνης. Αν δεχθούμε ότι αυτός ήταν ο στόχος του, απέτυχε. Απέτυχε οικτρά και οριστικά. Ο Πρωθυπουργός λοιπόν της Ελληνικής Δημοκρατίας που υπέγραψε μια πρόταση αδιανόητης για δημοκρατικό δυτικό κράτος φορο-επιδρομής ύψους 8 δις σε μια ημιθανή οικονομία, τινάζει τη διαπραγμάτευση στον αέρα για να θέσει σε δημοψήφισμα-παρωδία ένα ανυπόγραφο non-paper μιας πρότασης των δανειστών που έχει πλέον αποσυρθεί, ενώ η χώρα θα είναι  -από το βράδυ της 30ης Ιουνίου- σε καθεστώς επίσημης χρεοκοπίας, με κλειστές τράπεζες και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Στην καλύτερη για τα κίνητρα του περίπτωση ο Πρωθυπουργός επιχειρεί να συγκαλύψει-αποσείσει από τους ώμους του το βάρος της ιστορικής του αποτυχίας και να μεταθέσει την ευθύνη των δύσκολων επιλογών, που εξελέγη για να κάνει, σε μια κοινωνία διχασμένη και εμβρόντητη από την καταιγιστική ταχύτητα των πρωτοφανών στη σύγχρονη ιστορία της γεγονότων. Πρόκειται, στην καλύτερη -επαναλαμβάνω- περίπτωση, για μια πράξη κορυφαίας ανευθυνότητας και πολιτικής δειλίας, για μια θλιβερή απόπειρα δραπέτευσης από προσωπικά πολιτικά αδιέξοδα, που εκ των πραγμάτων παίζει την τύχη των επόμενων πολλών γενεών και τη θέση της χώρας στον κόσμο σε μια ζαριά.
Ακούω ήδη τις βάσιμες και καλόπιστες αντιρρήσεις: Είναι η προσφυγή στην αμεσοδημοκρατική έκφραση της γνώμης των πολιτών "μια ζαριά"; Γιατί να φοβηθούμε τη λαϊκή ετυμηγορία;
Πρώτον γιατί το ερώτημα που τίθεται είναι έωλο και παραπλανητικό. Τι θα πει αν συμφωνεί κανείς με μια πρόταση άγριας φορολόγησής του; Φυσικά κανείς δεν συμφωνεί ποτέ. Γιατί ο Πρωθυπουργός δεν έθεσε λοιπόν σε δημοψήφισμα τη δική του υπογεγραμμένη και επίσημη πρόταση; Δεύτερον, γιατί το ερώτημα σε ένα δημοψήφισμα πρέπει -και συνταγματικά προβλέπεται- να είναι σαφές και ευκρινές και η απάντηση που δίδει ο κυρίαρχος λαός να παράγει εξίσου σαφές και ξεκάθαρο αποτέλεσμα. Εξήγησε ο Πρωθυπουργός τι θα κάνει αν το αποτέλεσμα είναι ΝΑΙ; Εξήγησε τι ακριβώς θα συμβεί αν το αποτέλεσμα είναι ΟΧΙ; Θα ενισχυθεί υποτίθεται η διαπραγματευτική θέση της χώρας; Γιατί; Μήπως μέχρι τώρα οι διαπραγματεύσεις δεν ευοδώθηκαν γιατί η κυβέρνηση στερείτο επαρκώς ισχυρής εντολής και νομιμοποίησης; Μπορεί ο πολίτης να είναι βέβαιος τι θα του ξημερώσει ότι κι αν ψηφίσει την Κυριακή; Για να γίνει αντιληπτό, τι σημαίνει η συνταγματικά προβλεπόμενη ευκρίνεια του ερωτήματος που μπορεί να τίθεται σε δημοψήφισμα, ας θυμηθεί κανείς το τελευταίο που διεξήχθη στη χώρα: ΟΧΙ στον βασιλιά σήμανε τέλος η βασιλεία. Τελεία και παύλα.
 Τέλος, η ανόθευτη έκφραση του λαϊκού αισθήματος επιβάλει συνθήκες ψυχραιμίας, νηφαλιότητας, επαρκή χρονικά και πολύπλευρη ενημέρωση. Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι συντρέχουν αυτές οι συνθήκες με τους πολίτες έμφοβους και παραζαλισμένους στις ουρές των ΑΤΜ των κλειστών τραπεζών;

   Δυστυχώς όμως, το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο από την προσπάθεια ενός άπειρου ηγέτη να ξεφύγει από τις ευθύνες του. Το πιθανότερο είναι ότι επρόκειτο περί προσχεδιασμένης πορείας, περί μίας ενσυνείδητης προσπάθειας να υφαρπαγεί συγκεκαλυμμένα και λάθρα η έγκριση της θυμικά διεγερμένης κοινωνίας για έξοδο της χώρας από την Ευρώπη, μια έγκριση που υπό άλλες συνθήκες και ως ευθύ ερώτημα θα ήταν αδύνατο να δοθεί. Πρόκειται, κατά πάσα βεβαιότητα, για την απόπειρα μιας δράκας ιδεοληπτικών αριστεριστών να σύρουν την Ελλάδα εκτός πλαισίων δυτικού τύπου αστικής δημοκρατίας. Δυστυχέστατα, δεν έχουμε να κάνουμε -πιθανότατα- με πολιτικό τυχοδιωκτισμό, αλλά με μία κολοσσιαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ.

   Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα ένα είναι βέβαιο: ΟΧΙ στην κάλπη την Κυριακή σημαίνει έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώπη κατά τρόπο οριστικό και αμετάκλητο. Σημαίνει απομόνωση της χώρας στην νοτιοδυτική άκρη των Βαλκανίων σε ένα περιβάλλον της πλέον επικίνδυνης γεωπολιτικής αστάθειας των τελευταίων πολλών δεκαετιών.
Οι Έλληνες πολίτες παρά τα όσα έχουν υποστεί και υποφέρει τα τελευταία χρόνια δεν πρόκειται να το επιτρέψουν. Δεν θα επιτρέψουν αυτή την ιστορική ταπείνωση της πατρίδας.

Θα πουν ΟΧΙ στους πατριδοκάπηλους που οδηγούν την πατρίδα στον όλεθρο.

Θα πουν ΟΧΙ στην έξοδο της Ελλάδας, που γέννησε το όνομα, τη φιλοσοφία, την ψυχή και την ουσία της Ευρώπης, από την Ευρώπη.

Θα πουν ΟΧΙ σε όσους ηθελημένα ή αθέλητα υπηρετούν τους σχεδιασμούς του Σόιμπλε και των λοιπών γερακιών που εδώ και καιρό στήνουν το σκηνικό της ελληνικής εξόδου.

Θα πουν ΟΧΙ στα εμφυλιοπολεμικά, διχαστικά κηρύγματα μίσους.

Θα πουν ΟΧΙ στον ανορθολογισμό και τη συνωμοσιολαγνεία.

Θα πουν ΟΧΙ στον αυταρχισμό.

Θα πουν ΟΧΙ στον φοβικό απομονωτισμό της αποτυχίας.

Θα πουν ΟΧΙ στην υποθήκευση του μέλλοντος των παιδιών τους.

Ε, ΝΑΙ λοιπόν.


10 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Tί να πρωτοσχολιάσει κανείς.....
    Δυστυχώς πολλοί Έλληνες δεν έχουν καταλάβει και δεν έχουν αισθανθεί που βρίσκεται ο πάτος. Βλέπω πολλούς στα κοινωνικά δίκτυα γεμάτους απόγνωση, επειδή πιθανώς είναι άνεργοι και χωρίς εμφανείς θετικές προοπτικές, να εμφανίζουν το ΟΧΙ σαν πράξη υπερηφάνειας, θάρρους και τόλμης, κάτι σαν ανάσταση του Έθνους (με γραφικές εκφράσεις όπως το ΟΧΙ του 1940, την επανάσταση του 1821 κλπ). Θεωρούν (και το γράφουν) ότι βρίσκονται στον πάτο και δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Είμαι διατεθειμένος να τους καταλάβω, είναι πράγματι λυπηρό νέοι άνθρωποι να επιβιώνουν με τον μισθό ή την σύνταξη των γονέων. Αλλά το να νομίζουν πως τώρα ζούμε τον πάτο είναι ψευδαίσθηση. Ο πάτος λοιπόν είναι όταν δεν θα υπάρχει σύνταξη ή μισθός να τους συντηρεί. Διότι τότε πράγματι η τσέπη θα είναι γεμάτη, αλλά θα περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες ψευτονόμισμα μηδενικής αξίας και αγοραστικής δύναμης. Δυστυχώς τότε δεν θα μπορέσουν να εκφράσουν την απόγνωσή τους, διότι ούτε πρόσβαση στο ίντερνετ θα διαθέτουν, ούτε κινητό τηλέφωνο, ούτε υπολογιστή (αλλά και ούτε βασικά αγαθά επιβίωσης).
    Ακόμη και πριν τα μνημόνια, ακούγαμε συνεχώς για τους ταλαιπωρημένους συνταξιούχους και μισθωτούς. Και τότε νόμιζαν ότι βρίσκονταν στον πάτο. Με τα πρώτα μέτρα και μειώσεις το 2010, πάλι νόμιαν ότι βρίσκονται στον πάτο. Με τον ΕΝΦΙΑ, πάλι έλεγαν ότι έφτασαν στον πάτο. Τα ίδια λένε και σήμερα. Όταν σκεφτούν που πραγματικά βρίσκεται ο πάτος θα αναθεωρήσουν την τυφλή υποστήριξη στους ευρωφονιάδες και δραχμολάγνους που πουλάνε παραμύθι για γεμάτες τσέπες στους συνταξιούχους, τους οποίους "δεν θα πρέπει να τους ενδιαφέρει το νόμισμα", αλλά εντέχνως κρύβουν τι αξία θα έχει το εναλλακτικό νόμισμα.
    Ελπίζω ότι οι Έλληνες θα καταλάβουν την παγίδα, θα αντιληφθούν τι κρύβεται πίσω από τα μισόλογα των επιπτώσεων του όχι, και θα πάρει την σωστή απόφαση.
    Η Ελλάδα οφείλει να πει ΝΑΙ στην Ευρώπη, παρά τις ατέλειες και παρά τις δυσκολίες. Ο απομονωτισμός τελείωσε το 1989 με την πτώση του τείχους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικό κείμενο, το οποίο προκαταλαμβάνει, ακόμα και σε επίπεδο τίτλου, και αρκετές από τις δικές μου σκέψεις επί του θέματος. Συμφωνώ απόλυτα ότι το κάθε ΝΑΙ συνεπάγεται πάντα και ένα αντίστοιχο ΟΧΙ και ότι τα περισσότερα ΟΧΙ που συνεπάγεται το συγκεκριμένο ΝΑΙ είναι σημαντικότερα ίσως από το ίδιο το ΝΑΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εχω την εντυπωση οτι το δημοψηφισμα αφορα μονο τη συνεχιση ή μη της λιτοτητας, οχι το ευρω ή την ΕΕ.
    Και εν πασει περιπτωσει, αναρωτιεμαι ποσο λογικο ειναι να περιμενω βελτιωση μεσω της συνεχισης της ιδιας πολιτικης που επι πεντε χρονια μας παει απο το κακο στο χειροτερο.
    Ειλικρινα, δεν μπορω να καταλαβω κατα ποσο θα βοηθησει την αναπτυξη της χωρας η περαιτερω μειωση της συνταξης που ακριβοπληρωνα επι 35 χρονια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εύστοχη, νηφάλια, θαρραλέα η πένα σου, όπως πάντοτε μας έχεις συνηθίσει Στάμο. Εξαιρετικό κείμενο, για όσους μπορούν ακόμα στην τύρβη και την ομίχλη των στιγμών να διαβάζουν με υπομονή και ψυχραιμία τις απόψεις του διπλανού τους.
    Χαιρετίσματα από μια Συννεφιασμένη Φλώρινα

    Νικήτας Κακκαβάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μια δυναμικη εικονα αξιζει χιλιαδες λεξεις

    https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/20/ANIMvasicomunicanti.gif

    Η ερμηνεια του ειναι περιπου η εξης

    1. Στο δοχειο αριστερα σε κανονικες συνθηκες η σταθμη του νερου ειναι ιδια με αυτου δεξια (συγκοινωνουντα δοχεια)
    ομως ο ογκος του δοχειου δεξια ειναι διπλασιος απο το δοχειο αριστερα (απολαβες κρατικοδιατιων ελ. επαγγελματιων, μισθοι ΔΥ, ΔΕΚΟ,… εναντι Υπαλληλου ΙΤ) χωρις τα τυχερα και μαυρα.

    2. Μετα τις περικοπες λ.χ. 50% το δοχειο αριστερα εχει μολις το 1/4 του ογκου του δεξιου δοχειου.
    3. καθε προσπαθεια για την περεταιρω αυξηση της σταθμης προσκρουει οτι εχει επιτευχθει δυναμικη ισορροπια τρομου, δηλ. ολο το νερο που πεφτει στο αριστερο δοχειο χανεται απο την τρυπα (για τοκους κια ισως χρεωλυσια) .
    4. Το προβλημα θα επιδεινωθει αν η πλαινη τρυπα «κατεβασει» την σταθμη εκροης με αποτελεσμα το αριστερο δοχειο να τεινει να φτασει στο μισο απο οτι ειναι σημερα, ενω το δεξιο δοχειο θα εχει παλι τον διπλασιο ογκο σε συγκριση με το αριστερο.

    Αρα ειναι εντελως λαθος η εκφραση το χρεος ειναι βαρελι χωρις πατο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το προβλημα κλειδι των περισσοτερων συνελληνων που εχει οδηγησει την χωρα σ' αυτη την καταστασταση, απο την οποια εκτιμω οτι μετα απο 10 ετη θα ανακαμψουμε μεσα στην ΕΖ και ισως τα διπλασια με εθνικο νομισμα.

    Ακομη και οι περισσοτεροι συναδελφοι μου στο ΕΜΠ απο την επαρχια που αποτελουσαν τα »εργατικα χερια» της οικογενειας στις αγροτοκτηνοτροφικες εργασιες, αφου ολοκληρωσαν τις σπουδες τους -σπανιως ασχοληθηκαν στην συνεχεια με την χειρωνακτικη εργασια τα Σαββατοκυριακα και τις διακοπες τους- διοτι ως σπουδασμενοι μηχανικοι ανεβηκαν 2 πιστες. :-)
    Εξ’ αλλου σπουδασαν για να μην σκαβουν και το εννοουν.

    Για τους υπολοιπους (παιδια των πολεων) ας μην το συζητουμε

    Η αποφυγη, δια να μην πω αποστροφη , προς την χειρωνακτικη εργασια (σχετικα ανετη πλεον με γαντια, κρανη, μασκες προστασιας και εργασια με ηλεκτροκινητα μηχανηματα και εργαλεια). Αυτες οι δουλειες ειναι για τους Αλβανους, τους μεταναστες αδελφια μας….Ομως ενω υμνουν (το προλεταριατο δηλ. την εργατικη ταξη και την εργατικη της δυναμη) ως τον βασικο συντελεστη παραγωγης ταυτοχρονως απεχθανονται την εργασια, η οποια πρεπει να εκτελεσθει απο αλλους υπαναπτυκτους (εδω ή στο εξωτερικο ΕΕ, BRICS, ΝΑ Ασια, .....).Σχιζοειδεις καταστασεις....

    Σύμφωνα με τον ευρύτερο ορισμό του Μαρξ και των μαρξιστών, το προλεταριάτο αποτελείται από το σύνολο των μισθωτών και των ανέργων (που θεωρούνται μισθωτοί χωρίς απασχόληση), ορίζοντας το προλεταριάτο ως μια κοινωνική τάξη που, για να μπορέσει να επιβιώσει, είναι υποχρεωμένη να πουλά την εργατική της δύναμη στην ανταγωνιστική της τάξη που διαθέτει το κεφάλαιο και τα υλικά μέσα παραγωγής.

    Στις γ@μ@μενες υπηρεσιες πως να αποκτηθει η ταξικη συνειδηση ;


    Νομιζω οτι εχω βρει την κυριαρχη αντιφαση :-) του μεσου ''αριστερου'' ελληνα (και οχι μονον) , δηλ. την βιβλιογραφικη γνωση για την χειρωνακτικη εργασια, δηλ. για τις σκληρες συνθηκες εργασιας του προλεταριατου απο την εποχη της βιομηχανικης επαναστασης στην Αγγλια, τα απανθρωπα ωραρια εργασιας, τους εργατικους αγωνες με νεκρους, το οκταωρο, το πενθημερο για να φτασουμε στο τριωρο μηχανικου ΔΥ επι ΑΓΠ… και την αποστροφη προς την χειρωνακτικη εργασια με χρηση εργαλειων και μηχανηματων που κανει αρκετα ανετη την εργασια αυτη, οπως εξηγησα παραπανω αλλα κανεις «αριστερος» θεωρητικος :-) δεν μου το αναγνωριζει.

    Μεσα σε 40 ετη δεν εχουμε επαρκες εργατικο δυναμικο, οχι λογω της υπογεννητικοτητας, αλλα διοτι ενω το 1973 απο τους 100.000 αποφοιτους 6-ταξιου γυμνασιου εισηγονταν 15.000 σε ΑΕΙ/ΚΑΤΕ (15%), βαθμιαιως απο το 15% φθασαμε και ξεπερασαμε το 75%.

    Για το θεμα των «αριστερων» (αλλα και δεξιων και πασοκων ) κρατικοδιαιτων στελεχων θα ανταποκριθω σε καθε ερωτηση , αφου υποστηριζουν -ουσιαστικα- την συλλογικοτητα της διαιωνισης της υπαρξης τους επι 40 + ετη, χωρις να εχουν διευθυνει ουτε ενα μικρο μαγαζι 3-5 ατομων.

    Κατι σαν το στρωμα των διευθυντων κρατικων επιχειρησεων στην ΕΣΣΔ και στις λοιπες χωρες της ΚΟΜΕΚΟΝ, οπως οι αντολικογερμανοι διευθυντες εργοστασιων που ειδα το 1984 να κανουν διακοπες σε πολυτελη ξενοδοχεια στην Βαρνα Βουλγαριας.

    Βιβλιογραφια Σαρλ Μπετελέμ Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ
    .
    ΥΓ Ενας φιλος μου εργοληπτης, οταν του ειπα για το προβλημα του πολλαπλασιαστη του ΑΕΠ (δηλ. οτι με καθε δις επενδυση επρεπε με ροπη προς καταναλωση 2/3 να απεφερε ΑΕΠ 3 δις), μου απαντα

    -και πως θελεις να λειτουργησει ο πολλαπλασιαστης, οταν πολλα απο τα υλικα ειναι εισαγομενα , ενω
    οι μεταναστες εργαζομενοι βγαζουν τα χρηματα που κερδιζουν στις πατριδες τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ψηφίζουμε ΝΑΙ αναφανδόν …

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ για να δούμε πρωθυπουργό τον αδιάφθορο Σταύρο ή τον χαρισματικό Καμίνη να υλοποιούν το συμβόλαιο κατά του λαού …

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ γιατί μας έχουν λείψει ο Αδωνις της καρδιάς μας και ο Βενιζέλος της ψυχής μας…

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ για να δικαιώσουμε τον λατρεμένο μας Πάγκαλο…

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ επειδή η έννοια της Δημοκρατίας είναι ταυτόσημη με τον Βορίδη και τον Φαήλο που ετοιμάζουν από τώρα προγραφές…

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ ανταποκρινόμενοι στο συγκινητικό και εθνεγερτικό κάλεσμα του Γ.Α.Π., του Σημίτη, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κυριάκου, της Ντόρας, της Βάσως Παπανδρέου, της Φώφης- επάγγελμα Γεννηματά, του Χαρδούβελη, του γίγαντα Βασίλη Λεβέντη, του Μπάμπη του Σουγιά, της Βανδή, του Σάκη, του Σόμερ, του Αθερίδη, της Σώτης, του Χωμενίδη, της Ντενίση και του του τρένου που πάτησε τους μάγκες…

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ για τη δικαίωση των αγώνων πέντε διεφθαρμένων πολιτικών τζακιών που καταπίνουν τη χώρα μισό αιώνα…

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ γιατί θέλουμε ολοκληρωτική ανάπτυξη των στρατοπέδων εργασίας και ανταγωνιστικότητα ανάμεσα στα λόμπυ της διαπλοκής…

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ γιατί δεν αντέχουμε άλλο τα κουραφέξαλα περί περηφάνειας και εθνικής κυριαρχίας…

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ γιατί θέλουμε τη χώρα μας αποικία χρέους, παραδομένη ολοκληρωτικά στη Γερμανία του Σόϊμπλε …

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ γιατί δεν γουστάρουμε διλήμματα του τύπου ή υποταγή ή καταστροφή. Υποταγή και με με τα δύο χέρια. Μια ιδέα είναι όλα …

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ για το καλό των καημένων των πολιτικών ζόμπι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας …Μέχρι και ο υιός Γλυξμπουργκ έσκασε μύτη σαν ιός..

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ γιατί δεν αντέχουμε τόση Δημοκρατία…Καλά βολευτήκαμε τόσα χρόνια ως πειραματόζωα…

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ γιατί ο νεοφιλελευθερισμός ακούγεται πιο μοντέρνο πράγμα όσο να πεις …

    Ψηφίζουμε ΝΑΙ γιατί δεν μας αρέσει να είμαστε ΛΑΟΣ …

    Έχουμε συνηθίσει να είμαστε ΜΑΖΑ…

    Χωμένοι στη Μαύρη Τρύπα της Ιστορίας …

    Κατερίνα Ακριβοπούλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μήπως θα πρέπει ο συντάκτης του άρθρου να το ξαναγράψει; Μήπως πέρασαν 6 μήνες διαπραγματεύσεων επειδή η Γερμανία ήθελε να μας πετάξει από το ευρώ και όχι ο Τσίπρας; Μήπως τελικά το μεγαλύτερο λάθος του Αλέξη ήταν ότι δεν είχε Σχέδιο Β, ενώ όλο το άθλιο πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο τον κατηγορούσε ότι είχε; Μήπως πρέπει να πάψουμε να είμαστε ευωληγούρια και έστω και τώρα να καταστρώσουμε ένα σχέδιο εξόδου από αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης πού λέγεται Ευρώπη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η πιο προφανής, μα και τόσο πικρή δικαίωση.

    Εχουμε μπλέξει, φίλε Σταμάτη κι οι εφεδρείες της λογικής φαίνεται να δίνουν μάχες οπισθοφυλακής.

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή