14 Αυγ 2012

Game over?

Πληθαίνουν τις τελευταίες ημέρες οι αναλύσεις στον ελληνικό, αλλά κυρίως στον διεθνή τύπο που εμφανίζουν την Ελλάδα οδηγούμενη, ως άλλη Ιφιγένεια,  στο θυσιαστήριο για να καταστεί πολιτικά εφικτή και να προχωρήσει η προώθηση μιας ολοκληρωμένης και πιο συνεκτικής απάντησης στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους στην κατεύθυνση της εμβάθυνσης της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης, συγκροτώντας μια ένωση «των προθύμων και των ικανών», και αποβάλλοντας, εξαιρώντας, αποκόπτοντας την «ιδιάζουσα», «ανίατη» περίπτωση της  χώρας μας (σχετικές ανησυχίες και εκτιμήσεις έχουν εκφρασθεί και από τον γράφοντα σε περισσότερο ανύποπτο χρόνο).


 Το σκεπτικό είναι σχετικά απλό: ανεξάρτητα από τις γερμανικές αιτιάσεις και εμμονές, η έως τώρα πορεία χειρισμού της κρίσης την τελευταία τριετία έχει δείξει ότι η συνταγή της βίαιης διόρθωσης της ανταγωνιστικότητας των ελλειμματικών χωρών του ευρωπαϊκού Νότου με τον ζουρλομανδύα της ισοπεδωτικής λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης χωρίς αμοιβαιοποίηση των εγγυήσεων μέρους των χρεών (ευρω-ομόλογα), λειτουργία της ΕΚΤ ως δανειστή ύστατης ανάγκης, και κάποιες ενέσεις ρευστότητας για μια μίνιμουμ αναπτυξιακή επανεκκίνηση των βυθιζόμενων στην ύφεση οικονομιών και στην απόγνωση και τον μηδενισμό κοινωνιών, όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά επιδεινώνει τα δεδομένα σε ολόκληρη την ήπειρο, με την ύφεση να χτυπά πλέον την πόρτα και του ευρωπαϊκού Βορρά. Η αντίληψη ότι αρκεί η επιβολή πανευρωπαϊκής δημοσιονομικής πειθαρχίας (απαραίτητης πιθανώς κατά τα άλλα) αποδεικνύεται λανθασμένη. Η περαιτέρω πολιτική και οικονομική ενοποίηση των χωρών της ευρωζώνης, με ότι αυτό συνεπάγεται (εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, μεταβιβάσεις από τις πλεονασματικές στις ελλειμματικές χώρες κ.ο.κ.) είναι αναπόφευκτη, αν ο στόχος είναι η επιβίωση του κοινού νομίσματος. Τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη από το Ευρώ υπήρξαν ιδιαίτερα σημαντικά για τη Γερμανία και πλέον έχει έρθει η ώρα να συναινέσει σε όσα απαιτούνται για τη διάσωση του, καταβάλλοντας και το συγκριτικά υψηλότερο κόστος που της αναλογεί. Όσο απρόθυμη και αν είναι, το πιθανότερο είναι, ότι θα αναγκασθεί εκ των πραγμάτων να το κάνει. Όμως η αλλαγή πορείας, που νομοτελειακά ενδεχομένως απαιτείται, δεν είναι ούτε τεχνικά (και κυρίως), ούτε πολιτικά εύκολη. Πέραν του ότι χρειάζεται να αλλάξουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες (όπως του Μάαστριχτ), να ξεπερασθούν σκόπελοι όπως το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο κ.α., το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να πεισθεί η γερμανική κοινή γνώμη (αλλά και η ολλανδική, η φινλανδική κοκ) για την αναγκαιότητα στήριξης του κοινού νομίσματος και άρα των οικονομιών των χωρών που το συναπαρτίζουν. Το εγχείρημα αυτό δεν είναι καθόλου απλό. Η κρίση έχει εντείνει τον απομονωτισμό, τον ευρω-σκεπτικισμό, τις εθνοφυλετικές στερεοτυπικές περιχαρακώσεις και στις υποτιθέμενες «προηγμένες» ευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι ολλανδικές, και ακολούθως, το 2013 οι γερμανικές εκλογές θα διεξαχθούν πιθανότατα με το εν λόγω διακύβευμα.

Και εδώ βρίσκεται ο ρόλος της «θυσίας» της Ελλάδας. Για να πεισθούν οι Γερμανοί ψηφοφόροι (και φορολογούμενοι) ότι αξίζει τον κόπο η σωτηρία των ισπανικών τραπεζών και η στήριξη του ιταλικού δημοσίου πρέπει να δείξουμε ότι οι «άσωτοι, μπαγαπόντηδες, αφερέγγυοι Έλληνες» τιμωρούνται. Αφού, πέραν πάσης λογικής, ισχυρισθήκαμε επί 3 χρόνια ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους οφείλεται αποκλειστικά στα greek statistics και στις ελληνικές ασωτείες, πριν προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα, οι «ένοχοι» πρέπει να κολασθούν. Η «καθαρτήριος», τιμωρητική διαδικασία πρέπει να φθάσει ως το τέλος. Παράλληλα η τύχη της Ελλάδας θα λειτουργεί και ως το απόλυτο παράδειγμα προς αποφυγή, ως το εμπράγματο αντικίνητρο για τα υπόλοιπα PIIGS (χωρίς το G πλέον).
Μπορεί οι πλέον νουνεχείς να εξακολουθούν να φοβούνται τις ανυπολόγιστα καταστρεπτικές επιπτώσεις ενός ενδεχόμενου ντόμινο από μια ελληνική έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά φαίνεται πως οι φωνές τους ακούγονται όλο και λιγότερο. Μέχρι και ο, από τη θεσμική του θέση υποχρεωμένος σε προσεκτικές διατυπώσεις, πρόεδρος του Eurogroup  Jean Claude Juncker δήλωσε προ ημερών ότι «μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν είναι επιθυμητή, αλλά θα ήταν διαχειρίσιμη».

Η ελληνική οικονομία  έχει αποκοπεί από κάθε πηγή χρηματοδότησης και ασφυκτιά από τη δραματική έλλειψη ρευστότητας και την καταρράκωση της ψυχολογίας των πολιτών. Η εσωτερική παύση πληρωμών νεκρώνει και τα τελευταία εναπομείναντα υγιή της κύτταρα. Η κοινωνική δυναμική της απόγνωσης φουσκώνει και η (αυτο)καταστροφική πλημμύρα είναι πιθανό να ξεσπάσει με τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια. Οι «θυσίες» προσλαμβάνουν χαρακτήρα αυτο-ακρωτηριασμού χωρίς έστω την ψευδαίσθηση μιας κάποιας ελπίδας. Ο καταιγισμός καθημερινών απειλητικών δηλώσεων Ευρωπαίων (κυρίως Γερμανών) αξιωματούχων και  «ειδικών» εμπεδώνουν την αίσθηση της ματαιότητας και του αναπόδραστου της καταστροφής, φαλκιδεύοντας οιαδήποτε προοπτική ανάκαμψης. Η λογική που λέει ότι η στάση αυτή των δανειστών είναι μέσο πίεσης για την προώθηση μεταρρυθμίσεων και την από μέρους μας τήρηση των συμφωνηθέντων, δεν αρκεί για να εξηγήσει όλη την εικόνα. Είναι πλέον αρκετά σαφές ότι η Ελλάδα εξωθείται στην έξοδο, μια έξοδο που ενδεχομένως θα συνδυασθεί με νέο κούρεμα του χρέους της (προς τους «θεσμικούς» δανειστές αυτή τη φορά).

Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη η έντονη ανησυχία των Αμερικανών, όπως αυτή εκφράζεται από δημοσιεύματα και πιέσεις του αγγλοσαξωνικού τύπου, προς τη γερμανική πλευρά, αλλά και μέσω πληροφοριών που «διαρρέονται» σε δημοσιογράφους με παραδοσιακά στενές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα. Οι Αμερικανοί εμφανίζονται νευρικοί αφ’ενός γιατί απεύχονται ένα νέο ανεξέλεγκτο ξέσπασμα της κρίσης εν μέσω της κορύφωσης της προεκλογικής τους περιόδου (με την Ελλάδα στoν ρόλο της Lehman Brothers) και αφ’ετέρου για τις εξαιρετικά επικίνδυνες γεωπολιτικές επιπτώσεις σε όλη τη ζώνη της ΝΑ Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής από τυχόν αποσταθεροποίηση της Ελλάδας.

Το ελληνικό δράμα φαίνεται πως οδεύει πια προς την τραγικότερη δυνατή κατάληξη. Το δυστυχέστερο είναι πως η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει από τα χέρια μας και πως η ελληνική πλευρά αδυνατεί να επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις. Έστω και την ύστατη αυτή ώρα απαιτείται συνεννόηση των κυβερνητικών πολιτικών δυνάμεων και της μείζονος αντιπολίτευσης για τον καθορισμό της βασικής αλλά απαραιτήτως και εναλλακτικών πλέον στρατηγικών καθώς και η αναζήτηση κάθε δυνατής συμμαχίας με τους διεθνείς εκείνους παράγοντες που έχουν λόγους να απεύχονται τυχόν ελληνική κατάρρευση και μπορούν να πιέσουν προς την κατεύθυνση αυτή.

Ο χρόνος τελειώνει...

Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου η πυρηνική ισορροπία τρόμου (και αμοιβαίας αποτροπής) είχε ονομασθεί MAD (Mutually Assured Destruction-Aμοιβαία Εξασφαλισμένη Καταστροφή). Φαίνεται πως πλέον οι κωδικοί ενεργοποίησης μαζικής οικονομικής καταστροφής βρίσκoνται στα χέρια ακόμη πιο απερίσκεπτων ανθρώπων.

Info: Tempted, Angela? A controlled break-up of the euro would be hugely risky and expensive. So is  waiting for a solution to turn up-Τhe Economist και στα ελληνικά
Ο πειρασμός της Μέρκελ και το ευρώ. Δαπανηρότερη η χαοτική διάλυση της Ευρωζώνης από τη διάσωσή της-Economist

Οι πιέσεις του ΔΝΤ και το αβέβαιο μέλλον. Του Βασίλη Zήρα

Το θρίλερ της διάλυσης του ευρώ και οι ανομολόγητοι φόβοι της Μέρκελ. Tου Γιώργου Κανελλόπουλου

Ο Ρουβίκωνας. Tου Αλέξη Παπαχελά

Οι προειδοποιήσεις και η «Ιφιγένεια». Tου Αθανάσιου Έλλις


Υ.Γ. Ο θαλερός 93χρονος πρώην καγκελάριος Helmut Schmidt είναι από τους σκαπανείς της ευρωπαϊκής ιδέας και από τους θεωρούμενους ως πλέον «φιλέλληνες» Γερμανούς πολιτικούς. Η κριτική που ασκεί στη Γερμανίδα καγκελάριο για τον χειρισμό της ευρωπαϊκής κρίσης είναι σφοδρότατη. Παρακολουθείστε το βραχύ βίντεο που ακολουθεί· είναι απολύτως ενδεικτικό του κλίματος που έχει πλέον διαμορφωθεί.

 

14 σχόλια:

  1. Ορισμένα σύντομα σχόλια:
    -Συμφωνώ πως,εκτός από τη δημοσιονομική εξυγίανση (δ.εξ.),είναι απαραίτητες ενέσεις ρευστότητας(εν.ρ.) (κοινώς δάνεια),αλλά και σταθερό φορολογικό περιβάλλον (σ.φ.π.) για την επανεκκίνηση της οικονομίας.Δική μας ευθύνη είναι η δ.εξ. και το σ.φ.π και σ'αυτούς τους τομείς εξακολουθούμε να υστερούμε.Οι εν.ρ. αφορούν τους δανειστές μας και πρέπει να συμφωνήσουν τα κοινοβούλιά τους γι'αυτές,άρα δεν μπορούν να είναι άμεσα διαθέσιμες.
    -Το σενάριο της θυσίας της Ελλάδας,παραπέμπει-αν μου επιτρέπεις-σε θεωρία συνωμοσίας με τους "κακούς Γερμανούς" και τους "καλούς Έλληνες".Εκτιμώ πως,ακόμη κι αν ίσχυε κάτι τέτοιο,η ευθύνη για την αναστήλωση της χώρας μας-είτε σε ευρώ είτε σε δραχμή-εξακολουθεί να βαρύνει κυρίως εμάς.
    -Για να μιλήσουμε και λίγο πρακτικά,επείγει η άμεση κατάργηση δημόσιων οργανισμών και απόλυση δημοσίων υπαλλήλων,με μια τριετή αποζημίωσή τους με το 70% των τακτικών τους αποδοχών (πρόταση Μάνου).Το άμεσο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.Η μείωση του ΦΠΑ και η κατάργηση του φόρου ακίνητης περιουσίας.Και πολλά ακόμη που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε...

    Ένα εξαιρετικό σχόλιο ενός αναγνώστη του "Economist" για επίλογο
    1.It is not at all about North lecturing South nor about "punishing" someone. It is about the fact that if one is too much in debt (be it person, company or state), one should reform and start repaying debt.
    2.All the argument-lines going "I have debt by so does my neighbour" are simply non-arguments. The one asking for money should explain how it is going to pay back and then show concrete, tangible steps.
    3.Eonomics is not about "right and wrong", nor about ethics. This is politics. Economics only tells you what are the consequences, desired and undesired of the political choices. The ones "choosing" between different paths are the policians. The NATIONAL politicians.
    Greece got in its current situation due to the choices of the politicians. Who paid wellfare with borrowed money. Everyone (both politicians and voters) should have known this can not go on forever. This is not a lesson in ethics, but in basic economics. Bankcrupcy is not criminal law, is civil law. (Gets criminal if you fraud).
    Greece promised to fire state employees in order to cut costs. It did not deliver on that. It promised to privatise things in order to cut costs. It did not deliver on this. It made financial projections which needed consequent adjustment because none of the goals had been met.
    This does not make you personally responsible, but does make the state responsible. And unfortunately the state borrows money also in your name. This is why the consequences of politics are being felt by each and every person.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βαγγέλη, οι απόψεις σου είναι σεβαστές. Νομίζω απλώς (μπορεί και να κάνω λάθος) πως η δημοσιονομική εξυγίανση πλέον δεν αρκεί, για την ακρίβεια είναι σχεδόν αδύνατη με την καλπάζουσα αυτή ύφεση και την πιστωτική ασφυξία ακόμη και αν απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και ...εκτελεσθούν οι συνταξιούχοι.
    Δεν νομίζω επίσης ότι ...συνωμοσιολογεί ο ...Βρετανός υπουργός οικονομικών



    Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ μπορεί να είναι το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει η Ευρωζώνη προκειμένου να «πειστούν» οι Γερμανοί να σώσουν τον ενιαίο νόμισμα, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, Τζορτζ Οσμπορν.

    Η δήλωση αυτή του βρετανού υπουργού απηχει τις απόψεις εκείνων που θεωρούν ότι η γερμανική κοινή γνώμη θα συναινέσει και θα δεχτεί να πληρώσει η Γερμανία για τη διάσωση των οικονομιών του Νότου μόνο αν η Ελλάδα βγει εκτός ευρώ.

    Τα σχόλια του βρετανού υπουργού Οικονομικών, που θα δημιουργήσουν συζητήσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης με φόντο την κρίσιμη εκλογική μάχη της Κυριακής στην Ελλάδα, έγιναν σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε η εφημερίδα Times.

    Εκεί ο ο κ. Οσμπορν επανέλαβε ότι οι εκλογές της Κυριακής θα καθορίσουν αν η Ελλάδα θα εφαρμόσει ή όχι τα μέτρα λιτότητας για να διατηρήσει την θέση της στο ευρώ και είπε ότι έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ ίσως γίνει για να «εξευμενιστεί» ο γερμανικός λαός:

    «Δεν ξέρω τελικά αν η Ελλάδα χρειάζεται να φύγει από το ευρώ προκειμένου να μπορέσει η Ευρωζώνη να κάνει αυτά που είναι απαραίτητα για να επιβιώσει το νόμισμα», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε:

    «Δεν ξέρω αν η γερμανική κυβέρνηση απαιτεί την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ προκειμένου να εξηγήσει στον λαό της γιατί πρέπει να κάνουν ορισμένα πράγματα όπως η τραπεζική ένωση, τα ευρωομόλογα και τα λοιπά»



    http://www.iefimerida.gr/news/55246/οσμπορν-η-γερμανία-θα-«θυσιάσει»-την-ελλάδα-για-να-εξευμενίσει-το-λαό-της

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aκόμη
    http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/la_repubblica_h_germania_etoimazetai_na_pei_antio_sthn_athhna.1892739.html

    Και

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/spiegel_xreokopia_h_monh_lush_gia_thn_ellada.1894266.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το παιχνίδι δεν σταματά ποτέ να παίζεται, απλώς η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν γνωρίζει πώς να το παίξει. Δύσκολα φαντάζεται κανείς πόσο εύκολα θα μπορούσαμε να «παίξουμε» με τις ηθικιστικές και τιμωρητικές εμμονές που κυριαρχούν στη Γερμανία. Μέσα στη λαχτάρα τους να τιμωρηθεί η Ελλάδα και να επιδείξουν θριαμβευτικά την τιμωρία της στους ψηφοφόρους-αναγνώστες/σχολιαστές της Bild, οι συγκεκριμένοι γερμανικοί κύκλοι δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να συναινέσουν π.χ. σε έξοδο της Ελλάδας από ευρώ, αλλά με παραμονή της στην Ε.Ε. σε συνδυασμό με χορήγηση ενός γενναίου πακέτου εφάπαξ βοήθειας - πραγματικής αυτή τη φορά - για την ομαλότερη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. Με αυτό τον τρόπο θα διατηρούσαμε την προστατευτική ομπρέλα της Ε.Ε. έναντι της προβληματικής βαλκανικής γειτονιάς μας, απελευθερωνόμενοι ταυτόχρονα από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό με την «βαθιά» κουλτούρα της γερμανόφωνης κεντρικής Ευρώπης, που συνιστά για την νότια Ευρώπη η ένταξη στο ευρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα επιμείνω ότι οι ανησυχίες που εκφράζω δεν είναι θεωρίες συνωμοσίας.

    Η τοξική συζήτηση εξόδου από το ευρώ. Του Γιώργου Παγουλάτου
    (Καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και στενού συνεργάτη του κ.Παπαδήμου στην πρωθυπουργική του θητεία)

    Ποια μηνύματα στέλνει στην Αθήνα το Βερολίνο. Της Ξένιας Kουναλάκη


    Η Ιφιγένεια, ο Ιωνάς και η θυσία της Ελλάδας. Tου Νίκου Κωνσταντάρα



    ...και ξεφύλλισα μόνο μια εφημερίδα αυτή την Κυριακή...


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επίσης ένα σημαντικό άρθρο των
    Των Jurgen Habermas*, Peter Bofinger** και Julian Nida-Rumelin***
    (* Κοινωνιολόγος και φιλόσοφος, ** Καθηγητής Οικονομικών στο University of Wurzburg και ένας από τους «πέντε σοφούς» της Γερμανίας,
    *** Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου)

    Η Ευρώπη χρειάζεται αλλαγή πορείας

    Ενας από τους «πέντε σοφούς» της Γερμανίας και δύο Γερμανοί φιλόσοφοι γράφουν για την κρίση, ασκούν κριτική, προτείνουν λύσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε όλη αυτή την υπόθεση υπάρχει και μια πολύ σημαντική γεωπολιτική παράμετρος Γεωπολιτικός ρεαλισμός.Tου Αλέξη Παπαχελά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Thanκs foг ѕharing уour infο.
    I really aрpreciate your efforts anԁ I am waiting for youг further write upѕ thankѕ
    onсe agaіn.

    Feel free to vіsit my ωebpаgе .

    .. iphone dev team

    ΑπάντησηΔιαγραφή