19 Σεπ 2013

Ασφυξία

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό, πως ενώ κάθε ασήμαντη ή περισσότερο σημαντική πτυχή της επικαιρότητας, πως ενώ το παραμικρό συμβάν, πως ενώ μια εσκεμμένα προβοκατόρικη δήλωση του οποιουδήποτε σοβαρού ή ασόβαρου κομματικού στελέχους, πως ενώ ένα εντυπωσιοθηρικό "τιτίβισμα" στα κοινωνικά δίκτυα ενός οιουδήποτε "επωνύμου", προκαλούν απίστευτες σε οξύτητα αντιπαραθέσεις και εντάσεις μεταξύ κομμάτων, πολιτικών παρατάξεων ή και πολιτών στη δημόσια σφαίρα και το διαδίκτυο, βαρύνουσας σημασίας γεγονότα φαίνεται πως διαλανθάνουν της προσοχής και παραμένουν εν πολλοίς ασχολίαστα, ενδεχομένως λόγω της αμηχανίας που προκαλούν σε πολιτικούς και πάσης φύσεως δημοσιολογούντες, στο μέτρο και τον βαθμό που δεν εμπίπτουν ή δεν ερμηνεύονται από την εκάστοτε "κυρίαρχη αφήγησή" τους. Στην κατηγορία αυτή των ιδιότυπα παραγνωριζόμενων σημαντικών γεγονότων, ανήκει, κατά την εκτίμηση μου, και η ανακοινωθείσα προ ημερών αποχώρηση από τη χώρα της έδρας μιας επιχείρησης του μεγέθους της Βιοχάλκο.

   Η μεταφορά στο εξωτερικό της έδρας των δραστηριοτήτων της σημαντικότερης, ίσως, ελληνικής εξαγωγικής επιχείρησης ακολούθησε ανάλογες κινήσεις και άλλων μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων (ΦΑΓΕ, 3Ε) που καταγράφηκαν το τελευταίο έτος και γίνεται σε μια εποχή που εξελίσσεται μια σχεδόν απεγνωσμένη κυβερνητική επικοινωνιακή προσπάθεια να εμφανισθεί ως σταθεροποιούμενη και οσονούπω ανακάμπτουσα η καθημαγμένη ελληνική οικονομία. Υπό την έννοια αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί δικαιολογημένη η "αφωνία" της κυβέρνησης και των φίλα προσκείμενων σ' αυτήν Μ.Μ.Ε. για το ζήτημα, αλλά φαντάζει -σε πρώτο επίπεδο- ακατανόητη η εκκωφαντική σιγή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν αποτελεί άραγε το γεγονός αυτό μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να αποδομήσει το κυβερνητικό "success story", και μάλιστα στο ιδεολογικό γήπεδο του αντιπάλου (επιχειρηματικότητα, "ψήφος εμπιστοσύνης" των επενδυτών στην ελληνική οικονομία κ.ο.κ.); Η πιθανότερη ερμηνεία της "ανεξήγητης" αυτής αντιπολιτευτικής απάθειας, πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στις παλαιο-μαρξιστικές ιδεοληψίες των στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που φαίνεται πως δυσκολεύονται να εκλάβουν την αποχώρηση μιας επιχείρησης ως πρόβλημα, "αγωνιζόμενοι" ενδεχομένως για έναν "ιδεατό κόσμο" άνευ επιχειρήσεων.

   Ανεξάρτητα όμως από τη στρουθοκαμηλική στάση των κομμάτων απέναντι στην φυγή των πιο σημαντικών ελληνικών επιχειρήσεων, η αιτιολογία των εν λόγω αποχωρήσεων δεν φαίνεται να σχετίζεται πρωτίστως με τη συνήθη-παραδοσιακή ανάλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα (πολύπλοκο και διαρκώς μεταβαλλόμενο φορολογικό περιβάλλον, γραφειοκρατία, διαφθορά, καθυστερήσεις στην απόδοση δικαιοσύνης, "ανελαστικό" εργατικό δίκαιο -αυτό άλλωστε έχει ουσιαστικά καταργηθεί πλέον, υψηλό εργατικό κόστος -έχει ισοπεδωθεί- κ.τ.λ.). Άλλωστε επιχειρήσεις σαν τη Βιοχάλκο ή τη ΦΑΓΕ δραστηριοποιούνταν χρόνια στη χώρα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, προβλήματα σαν αυτά που προαναφέρθηκαν είχαν μάθει να τα αντιμετωπίζουν. Η βασική λοιπόν, αν όχι η μόνη, αιτία της αποχώρησής τους είναι η πιστωτική ασφυξία, η αδυναμία εξασφάλισης ρευστότητας, η αδυναμία δανεισμού με λογικό κόστος. Η υπόθεση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και της μέσω αυτών μετάγγισης ρευστότητας στην αγορά εξελίσσεται σε κακόγουστο αστείο. Αν μεγάλες, εδραιωμένες, και παντοιοτρόπως δικτυωμένες επιχειρήσεις αδυνατούν να εξασφαλίσουν στοιχειώδη για τις λειτουργικές τους ανάγκες χρηματοδότηση, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς σε ποιου είδους στραγγαλισμό υποβάλλονται καθημερινά οι μικρομεσαίες, μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, που, καλώς ή κακώς αποτελούν τη σπονδυλική στήλη της λεγόμενης πραγματικής οικονομίας της χώρας.

    Το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες φαίνεται έχει απομακρυνθεί (;) το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, μπορεί να προσελκύει κάποιες "αποβατικού" χαρακτήρα ξένες επενδύσεις (αγορά δικτύων, υποδομών, λιμανιών, αεροδρομίων, κρατικών μονοπωλίων όπως του τζόγου, δημιουργία μεγάλων αποθηκών και διαμετακομιστικών κέντρων), αλλά αυτού του τύπου οι επενδύσεις έχουν χαμηλή προστιθέμενη αξία, δεν δημιουργούν αξιόλογες παραγωγικές μονάδες και δεν είναι πιθανό να αναζωογονήσουν από μόνες τους την ελληνική οικονομία. Ακόμη και όλες οι πολυεθνικές του κόσμου να έρθουν στην Ελλάδα -που ασφαλώς δεν πρόκειται να συμβεί-, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επανενταχθούν στην εργασία οι σχεδόν 2 εκ. άνεργοι, αν δεν ανθίσουν μικρές και μεσαίες καινοτόμες και εξωστρεφείς ελληνικές επιχειρήσεις. Αλλά για να συμβεί αυτό, ούτε η ευρηματικότητα, η ευελιξία και το δαιμόνιο του Έλληνα επιχειρηματία, ούτε οι δυνατότητες που προσφέρει η ψηφιακή τεχνολογία  -ακόμη και για χρηματοδότηση, crowd funding κτλ- δεν αρκούν, απαιτείται και μια επαρκής θεσμική δυνατότητα πρόσβασης σε κεφάλαια.

   Τα τρία τελευταία χρόνια "επιτεύχθηκε" στην Ελλάδα μια πρωτοφανής ίσως στην παγκόσμια οικονομική ιστορία βίαιη προσαρμογή με την ταυτόχρονη μείωση -έως εξάλειψης- ενός μοναδικού και μη βιώσιμου συνδυασμού θηριωδών διδύμων ελλειμμάτων: δημοσιονομικού και εμπορικού ισοζυγίου, και μάλιστα χωρίς τη δυνατότητα χρήσης νομισματικών εργαλείων (υποτίμηση και ποσοτική χαλάρωση). Η μέθοδος και ο ρυθμός εφαρμογής της που επελέγη, της λεγόμενης -κατ'ευφημισμόν- εσωτερικής υποτίμησης έχει σε μεγάλο βαθμό καταστρέψει το, εν πολλοίς, ανορθόδοξο οικονομικό-παραγωγικό μοντέλο που προϋπήρχε, αποδιαρθρώνοντας τον κοινωνικό ιστό, προκαλώντας απίστευτο πόνο και σωρεύοντας κοινωνικά ερείπια. Η απόγνωση και η έλλειψη προοπτικής και ελπίδας δημιουργούν ένα τοξικό κοινωνικο-πολιτικό περιβάλλον και απειλείται πλέον με αποσταθεροποίηση και το δημοκρατικό πολίτευμα. Η βία, το μίσος και ο διχασμός κυριαρχούν και η κοινωνία βυθίζεται στο χάος ενός ακήρυχτου ιδιότυπου εμφυλίου πολέμου χαμηλής -επί του παρόντος- έντασης. Το νεοναζιστικό μόρφωμα των θρασύδειλων, άνανδρων δολοφόνων έχει κατορθώσει να επιβάλει την αντζέντα του και να παρασύρει τα αμήχανα κόμματα του συνταγματικού τόξου σε ανούσιες οξύνσεις, αναποτελεσματικές περιχαρακώσεις και κοντόφθαλμους τακτικισμούς.

   Το ζήτημα δεν αφορά μόνο την ελληνική κοινωνία ή το έτσι κι αλλιώς καταρρέον πολιτικό σκηνικό της χρεοκοπίας που αγωνίζεται μάταια για τη διάσωση και την αναπαραγωγή του. Αφορά και τις ιστορικά σπιθαμιαίες ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες. Αν νομίζουν ότι θα περιχαρακώσουν την κατάσταση με την Ελλάδα ως μια οιονεί αποικία χρέους, ως ένα failed state σε ιδιότυπη "υγειονομική" καραντίνα στο νοτιοανατολικό άκρο της ηπείρου, πλανώνται, πιθανότατα, πλάνην οικτρά.
Αν δεν αλλάξουν σύντομα μυαλά και πολιτική, η φωτιά δεν θα αργήσει να εξαπλωθεί...

Y.Γ.1. Το κείμενο άρχισε να γράφεται πριν από τη χθεσινή αποτρόπαια δολοφονία και είναι ίσως ξεπερασμένο από τις εξελίξεις. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ότι δεν μπορεί κανείς μας  πια να εθελοτυφλεί, να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, να λουφάζει,  να γυρίζει το κεφάλι από την άλλη μεριά. H βία και ο φόβος δεν γίνεται να κυριαρχήσουν.

Ο φασισμός δεν μπορεί να περάσει. Και δεν θα περάσει!


Υ.Γ. 2. Τι λένε τώρα οι πολιτικά υστερόβουλοι υποστηρικτές της μυωπικής εξομοίωσης των δύο άκρων και οι δημοσιογραφικές πολιτικές προξενήτρες της συνεργασίας με το υποτιθέμενο"σοβαρό κομμάτι" της Χρυσής Αυγής;


9 σχόλια:

  1. Πράγματι η έλλειψη τραπεζικής χρηματοδότησης αποτελεί πρόβλημα.Από την άλλη,τεράστιες είναι οι ευθύνες της κρατικής πολιτικής.Επιχειρήσεις έχουν προ-αποδώσει ΦΠΑ και αναμένουν κατά μέσο όρο...τρία χρόνια για την επιστροφή του.Ελλείψει ρευστότητας πολλές κλείνουν.Το κράτος χρεοκόπησε και επιλέγει εδώ και τρία χρόνια να στραγγαλίσει την ιδιωτική οικονομία αρνούμενο μα αυτοπεριοριστεί.Τα έχει καταφέρει περίφημα: ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι,όλοι από την ιδιωτική επιχείρηση!

    Σε ό'τι αφορά τη θεωρία των δύο άκρων,ανήκω στους θιασώτες της.Λυπάμαι,αλλά δε βρίσκω διαφορά ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερή βία.

    Αυτό που με θλίβει,δεν είναι μόνο η ανεπάρκεια της κυβερνητικής πολιτικής.Είναι πολύ περισσότερο το γεγονός πως οι προβαλλόμενες εναλλακτικές προτάσεις της αντιπολίτευσης,είναι εντελώς εξωπραγματικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαγγέλη, η βία είναι βία ανεξαρτήτως ψευτο-ιδεολογικού προσήμου. Σύμφωνοι. Ούτε οι νεκροί έχουν χρώμα , όπως έχεις γράψει. Το ερώτημα όμως δεν είναι αυτό. Άλλο λένε οι εμπνευστές της θεωρίας της εξομοίωσης των δύο άκρων, λένε ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι το ίδιο πράγμα με τη Χρυσή Αυγή. Ε, δεν είναι. Πως να το κάνουμε, ρε φίλε;

      Διαγραφή
    2. Πράγματι δεν είναι το ίδιο ΧΑ και ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν όμως ισχυρές ενδείξεις πως ο ΣΥΡΙΖΑ ανέχεται ακροαριστερά εξτρεμιστικά στοιχεία τα οποία καταφεύγουν συχνά σε βίαιες ενέργειες.Αυτό λέω,τίποτε περισσότερο.

      Διαγραφή
    3. http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13468:2013-09-22-12-40-15&catid=83:aristera&Itemid=200

      Αυτό πως να το εκλάβει κανείς?

      Διαγραφή
    4. Ή αυτό?
      http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13463%3A2013-09-22-09-59-24&catid=72%3Adr-ekdilosis&Itemid=279

      Διαγραφή
    5. Με μια κουβέντα: ...συνήθεις αριστερίστικες ανοησίες...

      Διαγραφή
  2. Ωραίο το άρθρο σας, και αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ ήδη είχε πάρει την απόφάσή της εδώ και καιρό...
    Αν είχε κερδίσει το διεθνή διαγωνισμό της ελληνικής κυβέρνησης για την τροφοδοσία των καλωδίων της ΔΕΗ για το σύνολο των νησιών μας, πιθανότατα εδώ θα έμενε για πάντα...
    Δυστυχώς δεν μπόρεσε να τα βάλει με τη "SIEMENS"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πρόταση για θέμα δημοσκόπησης:
    Πόσοι πιστεύουν ότι η κάθαρση θα είναι ειρηνική???

    ΑπάντησηΔιαγραφή