8 Φεβ 2015

Η Ευρώπη αλλάζει,...εμείς;

Δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές και ενώ ο πρώτος αναγνωριστικός κύκλος διεθνών επαφών της νεοπαγούς κυβέρνησης έχει ολοκληρωθεί, μπορεί κανείς να επιχειρήσει μια κατ'αρχήν αποτίμηση του διαμορφωθέντος σκηνικού, των ισορροπιών και των διαφαινόμενων πιθανών εξελίξεων. Η χρονική πυκνότητα των εξελίξεων,  η κρισιμότητα των διακυβευμάτων, το ασφυκτικά στενό χρονικό πλαίσιο για την επίτευξη συμφωνίας, η ένταση της αντιπαράθεσης με τις φαινομενικά εντελώς ασύμπτωτες θέσεις της ελληνικής και της ευρωπαϊκής πλευράς, οι παραδοσιακά δραματικοί τόνοι των Μ.Μ.Ε., καθώς και η αναπόφευκτη έντονα θυμική διέγερση των Ελλήνων πολιτών συνθέτουν -σε πρώτο επίπεδο- μια εικόνα επαπειλούμενης ρήξης με πιθανώς αμοιβαία καταστρεπτικές συνέπειες.
 
     Χωρίς διάθεση υποτίμησης των ιδιαίτερα δυσχερών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί ή της κρισιμότητας της κατάστασης, διακινδυνεύω την εκτίμηση ότι ενδεχομένως μια αμοιβαία επωφελής λύση είναι πιο κοντά απ'όσο αυτή τη στιγμή φαντάζει. Το περίγραμμα ενός εντίμου συμβιβασμού έχει ήδη αχνά σκιαγραφηθεί: «τεχνική» διευθέτηση του χρέους, ώστε να μειωθούν οι ετήσιες ανάγκες αποπληρωμών και να καταστεί «εξυπηρετήσιμο» (με την σώφρονα από ελληνικής πλευράς εγκατάλειψη των ουτοπικά μαξιμαλιστικών θέσεων περί διαγραφής, επιτροπών λογιστικού ελέγχου, «επαχθούς και επονείδιστου» χρέους και άλλων τέτοιων φαιδροτήτων), μείωση των προβλεπόμενων από το παρόν πρόγραμμα πρακτικά αδύνατων και ουσιαστικά αντι-αναπτυξιακών μακροχρόνιων και κολοσσιαίων πρωτογενών δημοσιονομικών πλεονασμάτων, και υιοθέτηση ενός περισσότερο θεσμικού -σε ευρωπαϊκό επίπεδο- σχήματος εποπτείας του προγράμματος που θα συμφωνηθεί. Περιθώρια συμπτώσεων των ελληνικών θέσεων με αυτές των Ευρωπαίων εταίρων έχουν επίσης διαφανεί στο σκέλος της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, της καταπολέμησης της διαφθοράς, της ρύθμισης των σχέσεων του οικονομικο-μιντιακού συμπλέγματος με το κράτος και της αποδυνάμωσης των προστατευμένων ολιγοπωλίων, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα αρκεστεί στις διακηρύξεις πολιτικής βούλησης και θα παρουσιάσει -και σε αυτούς τους τομείς- άμεσα ένα συγκεκριμένο, ρεαλιστικό, πειστικό και κοστολογημένο σχέδιο.

    Στα ανωτέρω λοιπόν σημεία είναι δύσκολο αλλά εφικτό να εξευρεθούν κοινοί τόποι και να σημειωθούν συγκλίσεις, είναι δε πιθανό η ελληνική κυβέρνηση να βρει σε ευρωπαϊκό επίπεδο ακόμη και απρόσμενους συμμάχους. Περισσότερο ακανθώδη όμως παραμένουν ζητήματα όπως το πρόσημο και η κατεύθυνση των «μεταρρυθμίσεων» που επικαλούνται και οι δύο πλευρές, οι ιδιωτικοποιήσεις, ο περιορισμός του δημοσίου τομέα, τα εργασιακά και -κυρίως- το ασφαλιστικό.

    Εκείνο όμως το στοιχείο που καθιστά ιδιαίτερα δυσχερή την ελληνική θέση, μειώνοντας δραματικά τη διαπραγματευτική της ισχύ είναι ο συνδυασμός των ιδιαίτερα αυξημένων -ειδικά για φέτος- χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού δημοσίου με την -και με ευθύνη της απελθούσης κυβέρνησης- απόλυτη έλλειψη χρονικών περιθωρίων (το πολύ μέχρι το τέλος του μήνα) για την επίτευξη συμφωνίας. Ο συνδυασμός αυτός είναι που επιτρέπει στο γερμανικής επιρροής «ευρωδιευθυντήριο» να αποστέλλει τα -δυστυχώς πολύ πραγματικά- τελεσίγραφα που αποστέλλει.

   Η πραγματικότητα όμως είναι ξεκάθαρη: Η ρήξη -και σε αυτή τη φάση- δεν συμφέρει κανένα, και για την Ελλάδα θα ήταν καταστροφική, και για την υπόλοιπη Ευρώπη και ειδικά για την Ευρωζώνη θα είχε πολύ δύσκολα υπολογίσιμες και -κυρίως- δυσκολότερα ελέγξιμες συνέπειες. Το γεγονός όμως, ότι αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν σημαίνει κατ'ανάγκην ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι την προσλαμβάνουν έτσι ή ότι δεν υπάρχουν -εκατέρωθεν- θερμοκέφαλοι -με επιρροή δυστυχώς- που έχουν στρατηγική ρήξης. Το πρόβλημα όμως που θα κληθούν οι σκληροπυρηνικοί και των δύο πλευρών να αντιμετωπίσουν -και ας ελπίσουμε όχι όλοι μας- είναι ότι η πραγματικότητα βρίσκει συνήθως τον τρόπο να επιβάλλει τον εαυτό της.

   Η Ευρώπη αλλάζει. Το στίγμα και την κατεύθυνση των αλλαγών θα δώσουν -πιθανότατα- αδήριτες οικονομικές και πολιτικές αναγκαιότητες, αν όχι νομοτέλειες. Όταν οι πολύ πιο ευέλικτες και πραγματίστριες Η.Π.Α. αναπτύσσονται με 5% ετησίως, ενώ η ευρωζώνη αντιμετωπίζει το φάσμα του θανατηφόρου συνδυασμού στασιμότητος και αποπληθωρισμού, η γερμανική εμμονή στην περιοριστική λιτότητα και τον μονεταρισμό δεν μπορεί να αντέξει για πολύ ακόμη (αυτό δείχνουν και οι προσεκτικές πρωτοβουλίες του κεντρικού τραπεζίτη), τροφοδοτώντας μάλιστα πολιτικά τις πλέον ευρω-φοβικές ή και ανοιχτά ευρω-εχθρικές πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρη την ήπειρο.

   Για μας όμως το ζήτημα σε αυτή τη φάση είναι να παραμείνουμε στο -ευρωπαϊκό- παιχνίδι για να μπορέσουμε να επωφεληθούμε από την -ευρωπαϊκή- αλλαγή πορείας. Η νεο-εκλεγείσα κυβέρνηση (και προσωπικά ο σαραντάρης Πρωθυπουργός) έχει ένα τεράστιο -όσο και εύθραστο- πολιτικό κεφάλαιο στα χέρια της, ευρύτατη κοινωνική συναίνεση ή/και ανοχή (πολλαπλάσια των εκλογικών ποσοστών που πρόσφατα κατήγαγε) και τη φιλική στάση της πλειοψηφίας του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου (με θεαματική μεταστροφή μεγάλων συγκροτημάτων τις τελευταίες εβδομάδες). Έχει την ισχυρότερη και σαφέστερη δυνατή εντολή για την επίτευξη μιας εξαιρετικά δύσκολης (έως και mission impossible) αποστολής για τον τερματισμό του οικονομικού στραγγαλισμού της ελληνικής κοινωνίας με ταυτόχρονη απόλυτη διασφάλιση της θέσης της χώρας στην Ευρωζώνη. Έχει επίσης την ιστορική ευκαιρία να εκμεταλλευθεί ένα πρωτοφανώς ευνοϊκό αναπτυξιακά τα τελευταία χρόνια ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον, με μείωση του κόστους ενέργειας, με υποτίμηση του ευρώ και με επερχόμενη ποσοτική χαλάρωση. Πρέπει να καταθέσει τα όπλα του λαϊκισμού (οι εκλογές τελείωσαν), να αποφύγει την περαιτέρω υποδαύλιση του ιδιότυπου εθνο-λαϊκισμού που φαίνεται να ξαναφουντώνει τις τελευταίες ημέρες, να εγκαταλειφθούν ή να παραμερισθούν ιδεοληψίες μερίδας των στελεχών της και να αποφευχθούν τα εξαιρετικώς επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια που φαίνεται ότι φαντασιώνονται κάποιοι, και τα οποία μπορεί να εκθέσουν την χώρα σε τρομακτικούς κινδύνους. Τέλος, πρέπει τάχιστα να παρουσιάσει στην ελληνική κοινωνία και τους εταίρους ένα συνεκτικό και ρεαλιστικό οικονομικό σχέδιο με έμφαση στην αντιμετώπιση του μεγαλύτερου προβλήματος της χώρας, που δεν είναι το χρέος, αλλά η ανεργία, η αποεπένδυση, η καταστροφή της παραγωγικής της βάσης

Υ.Γ. Καλό και άγιο το πατριωτικό συναίσθημα που αναδύεται το τελευταίο διάστημα, ακόμη καλύτερη η κοινωνική συμπαράσταση στις κυβερνητικές προσπάθειες. Η πιο αμιγής όμως και ειλικρινής έκφραση πατριωτισμού στην παρούσα φάση είναι η επιστροφή των χρημάτων που βρίσκονται είτε στα στρώματα και τα πατάρια, είτε -πολύ περισσότερο- στις τράπεζες του εξωτερικού, στις ελληνικές τράπεζες.
Έτσι φαίνονται οι πατριώτες.... 

   

 

7 σχόλια:

  1. Είθε ο νηφάλιος και εύστοχος λόγος σου να μετουσιωθεί από τους αρμοδίους και σε πολιτικές ενέργειες, αγαπητέ Σταμάτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευστόχος, νηφάλιος και ευρύχωρος νους, όπως πάντοτε. Στάμο τα σέβη μου,
    Νικήτας Κακκαβάς / Φλώρινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο, Στάμο. Προχώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αφωτίστου Φιλέλληνος:Για την παραγωγική ανασυγκρότηση-Επαναληψις

    Γεμιστε τις αδειες στανες με αγοπροβατα, φερτε αγελαδες ελευθερης βοσκης, βουβαλια στις λιμνες,κουνελια (οχι μονον Ιταλικα στα S-M)….φυτεψτε βικο και τριφυλλι στις χορτολιβαδικες εκτασεις, εκμεταλλευτειτε στο επακρον τις ακαλλιεργητες εκτασεις, καθαριστε τα κουφαρια απο τα βιομηχανοστασια του ν.1262 (οσα δεν εχουν ανακυκλωσει οι ρομα), αγοραστε φτηνα μεταχειρισμενα μηχανηματα απο Δ.Ευρωπη, στήστε ή αναστηστε παραγωγικες βιοτεχνιες και βιομηχανιες, τα φρουτα που περισσευουν χυμους και κονσερβες και οχι στις χωματερες οπως τις εποχες που δενατε τα σκυλια με δανεικα λουκανικα, καντε κοινες επιχειρησεις με ξενους επενδυτες (οχι για να τους κλεψετε), δωστε ευκαιριες για ξενες επενδυσεις, στήστε μια δεξια και μια «αριστερη» επενδυτικη τραπεζα (δοξα τω θεω του καπιταλισμου υπαρχει πλουσια και ευπορη μεσηλικη δεξια και «αριστερα»), αλληλογραφειστε με τις παλιες αγαπες του καλοκαιριου να ξαναελθουν στην Ελλαδα για τουρισμο, καντε και μερικα ξενογλωσσα πολυτεχνεια και πανεπιστημια και τοτε σε μια πενταετια θα δειτε μια αλλη ελλαδα να τραβαει την ανηφορα του ξεκολληματος απο τον πατο.

    ΥΓ Τωρα που ξαναδημοσιευω το απο 31-12-2013.σχολιο, διερωτωμαι εαν, μετα απο ακομη 2 ετη απο της αρχικης δημοσιευσεως του, αυτα τα μετρα ειναι καταλληλα κυριως για την ανακουφιση των εναπομειναντων οικονομικων μεταναστων, διοτι το πλειστον των ελληνων συνεχιζουν να ζητουν εργασια γραφειου, δεκτές επισης οι θεσεις του υπευθυνου καταστηματος(manager ), παραγγελιοδοχου, οδηγου ή επιστατη και αλλων ισοδυναμων θεσεων εργασιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "....Η φράση “ the greek pride' ή “ the greek filotimo' μεταφράζεται ως υπερηφάνεια, φιλότιμο, φιλοτιμία , υπεροψία (που για τους πραγματικούς φιλέλληνες αποδίδεται καλύτερα με την υπεροψία απέναντι σε κάθε ηλίθιο καθολικό ή προτεσταντικό κανόνα) εξηγούσε συνοπτικά τι πραγματικά συνέβη. Η ανθρωπότητα, δεν είχε καταλάβει ότι οι ιδιοκτήτες των γκριζόμαυρων κεφαλαίων ως κάτοικοι εξωτερικού περνούσαν μια σοβαρή υπαρξιακή κρίση. Στο ελβετικό chalet τους, ή στη βίλλα τους στην Κυανή Ακτή οι Ευρωπαίοι φίλοι τους, τους κοίταγαν ειρωνικά με χαμόγελο που σκοτώνει, όταν η γερμανίδα υπηρετριά τους έφερνε μια νέα πανάκριβη σαμπάνια, το ίδιο κι η τσέχα ερωμένη τους, πρώην μοντέλο, την ίδια ώρα που πολλοί φίλοι και γνωστοί τους στην πατρίδα έσβηναν τον πόνο τους με ρετσίνα. Επειδή πολλοί πλησίαζαν τα 65 , ξαφνικά είδαν την ζωή τους σαν κινηματογραφική ταινία :
    Ελλάδα 1955-1960 φτώχεια, γκαζιέρα, ψυγείο πάγου (οι πλουσιότεροι στην κωμόπολη)
    1965-1979 Δικτατορία, Νομική , Πολυτεχνείο, μεταπολίτευση, συνδικαλισμός
    1980 FIAT 128 με παρέα με την φίλη τους και πρώτη σύζυγο σε ταβερνάκια στην Καισαριανή
    1985 ALFA ROMEO οικογενειακή εκδρομή με τα παιδιά στη Ρώμη
    1995 Με JEEP και την Ρωσίδα ερωμένη τους στην Μύκονο.
    2005 Έκαναν ταμείο, είχαν τρεις offshore εταιρείες και χώριζαν με την δεύτερη συζυγό τους.
    Πόσο χρόνος τους έμενε; Αποφάσισαν λοιπόν να κάνουν το τολμηρό βήμα. Με την νομοθετική διάταξη περί επιστροφής και επένδυσης αδήλωτων κεφαλαίων με φόρο συγκέντρωσης 10%, ξαναγύρισαν τα περισσότερα αδήλωτα κέρδη τους στην χώρα κι έτσι σύντομα συγγενείς, παλιοί φίλοι και γνωστοί και τα παιδιά τους άρχισαν πάλι να έχουν δουλειά κι αξιοπρέπεια. Ήταν λοιπόν θέμα “φιλότιμου', “ελληνικής ψυχής', θέμα άλλης ειδικότητας.
    Όσον αφορά την είσπραξη ανείσπρακτων φορολογικών οφειλών, που το 2010 , ανερχόταν σε 32 δισ. από τις οποίες, περίπου 18 δισ. ευρώ είναι ανεπίδεκτες είσπραξης , διότι περιλαμβάνονται βεβαιωμένα έσοδα από εταιρείες «μαϊμού», από εταιρείες που έχουν κηρύξει πτώχευση και από πλαστά - εικονικά τιμολόγια, μόνον 6 δισ. αποτελούσαν μη ληξιπρόθεσμες οφειλές που εισπράχθηκαν με δόσεις, ενώ άλλα 8 δισ. ευρώ ήταν ληξιπρόθεσμες οφειλές. Αυτές οι τελευταίες οφειλές , όταν δόθηκε ως κίνητρο στους πολίτες “εύρετρο φόρου' ύψους 15%, τριπλασιάστηκαν (γιατί όλοι μας γνωρίζαμε 2 ως 3 μεσαιο-φοροφυγάδες) και έτσι οι περισσότεροι φοροφυγάδες συνεμορφώθησαν σταδιακά λόγω και των καταλόγων φοροφυγάδων που ανακοινώνονταν εβδομαδιαίως σε τηλεοράσεις , δημοσιεύονταν σε ένθετα εφημερίδων και ετοιχοκολλούντο σε εφημερίδες τοίχου στα χωριά και στις συνοικίες (στα ελληνικά και αλβανικά). Οι φοροφυγάδες καταγγέλλονταν και με πρωτοβουλία πολιτών –τηλεθεατών που έπαιζαν στο τηλεοπτικό παιχνίδι “ΠΕΣ ΤΟΝ ΦΟΡΟΦΥΓΑ' με πρόσθετο κίνητρο ένα ταξίδι μιας εβδομάδας σε ελληνικό προορισμό με χορηγία του Ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομίας/Παράρτημα Ελλάδος......"
    συνεχιζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι κρατικές δαπάνες στην Ε.Ε. εκτοξεύτηκαν σε επίπεδα ρεκόρ . Το δημόσιο χρέος στην Ευρώπη , το οποίο βρισκόταν στο 61,6% του Α.Ε.Π. το 2008 , εκτοξεύτηκε στο 73,6% , μέσα σε μία μόλις χρονιά . Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 2014 ξεπέρασε το 100%. Οι εκτιμήσεις του Υπουργείου Οικονομικών, το 2010, ήταν ότι η Ελλάδα, το 2013 θα είχε δημόσιο χρέος που θα έφτανε το ιλιγγιώδες 149%.

    Όμως όλες αυτές οι προβλέψεις διαψεύστηκαν, για την χώρα μας (χώρα με φτωχό κράτος και πλούσιους υπηκόους, χώρα με μεγάλη ευελιξία και -κυριολεκτικά – με επτά ψυχές) γιατί, η καινοτόμος ιδέα της νομιμοποίησης και χρήσης ασπρισμένων (πρώην γκριζό-μαυρων) κεφαλαίων ύψους 200 δις, οδήγησε στην αναγκαστική αγορά ελληνικών ομολόγων με αποτέλεσμα την σημαντική πτώση των spreads καθώς και σε πρόσθετες επενδύσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Παράλληλα, με την –προσωρινή μην παίρνετε θάρρος- καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την είσπραξη ληξιπρόθεσμων φορολογικών οφειλών 25 δις, όπως προαναφέρθηκε, και με τις επενδύσεις από τις χώρες του κόλπου και τις αντίστοιχες της ελληνο-κινεζο-βραζιλιάνικη κοινοπραξίας στον τομέα του πολιτισμού και του τουρισμού η οικονομία μας απογειώθηκε με ρυθμούς ανάπτυξης τύπου Κίνας, η απασχόληση αυξανόταν διαρκώς και το έλλειμμα και το χρέος της χώρας μας μειωνόταν διαρκώς.

    Αφήστε, δε, το γεγονός ότι ελληνικές επενδύσεις στο εξωτερικό σήμαινε ότι σε γερμανικές και αγγλικές πρωτεύουσες και πόλεις τα αφεντικά ήταν Έλληνες, ενώ οι υπάλληλοι ήταν ιθαγενείς, ξέρετε αυτοί που μεθάγανε και μερικοί τα σπάζανε παλιότερα -πριν την ευρωπαϊκή κρίση- κάθε καλοκαίρι στο Φαληράκι, στα Μάταλα, στην Ιο, κ.λ.π. Δεν είχαν καταλάβει οι ηλίθιοι ότι αυτή η κατάσταση λειτουργούσε μόνον για ένα μήνα σαν βαλβίδα ασφαλείας ατμολέβητα, ενώ οι φιλοσοφημένοι και σώφρονες τελικά Έλληνες είχαν σχεδόν κάθε μέρα γιορτή, που διακόπηκε μόνον ως προς το ποσό που ξοδευόταν αυτήν την ζοφερή πενταετία που απ΄ ότι φαίνεται είχε παρέλθει οριστικά. Τώρα πια να περιμένουμε την επανάσταση από το προλεταριάτο του Βερολίνου και του Λονδίνου ;

    συνεχιζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η Γαλλία είχε πετύχει μεγάλη νίκη σε βάρος της Γερμανίας στην προσπάθειά της να προωθήσει περαιτέρω την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με την υπαγωγή των δημοσιονομικών πολιτικών των εθνικών κρατών σε ενισχυμένο κεντρικό έλεγχο – μια κίνηση για την οποία το Παρίσι μετάνιωσε όταν ήλθε η ώρα της αναθεώρησης του δικού του δημοσίου ελλείμματος που έφτασε το 10%. Αυτό όμως δε σημαίνει πως τα πράγματα είναι καλύτερα για τις Η.Π.Α. «Οι Η.Π.Α. είναι ασφαλές καταφύγιο, με τον ίδιο τρόπο που ήταν ασφαλές καταφύγιο και το Περλ Χάρμπορ το 1941» , σχολίασε σκωπτικά ο Niall Ferguson . Η ίδια η αμερικάνικη κυβέρνηση είχε υπολογίσει ότι το 2010, για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το δημόσιο χρέος θα αγγίξει το 70% (ενώ το 2008 ήταν μόλις 40,8%). Πολλοί αναλυτές προβλέπουν πως ως το 2020 θα ξεπεράσει το 150%.

    Όμως τελικά νικητής το 2015 ήταν μια μικρή σχετικά και ανυπότακτη χώρα, η Ελλάδα, η οποία με καθυστέρηση 11 ετών πήρε ξανά, όχι το πανευρωπαϊκό κύπελλο ποδοσφαίρου, αλλά το πανευρωπαϊκό κύπελλο ως προς την δραστική μείωση του χρέους(από 120% σε 77%) , τον ρυθμό ανάπτυξης ( 7% ) και με ανεργία μόλις 6.5 %, με δεύτερη την συνεργαζόμενη - τίγρη επίσης της ΝΑ Ευρώπης- Αλβανία, η οποία κατάλαβε επιτέλους ότι τα κοινά στοιχεία που την ένωναν με την χώρα μας ήταν περισσότερα από αυτά με την ιταλική mafia ( η οποία είχε υποστεί καίρια πλήγματα από το ιταλικό κράτος λόγω της αυστηρής ευρωπαϊκής νομοθεσίας καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου ).
    Άνθρωποι της νύκτας, ελληνικής καταγωγής, πρώην λαθρέμποροι καυσίμων και άλλοι πρώην μαυρο-κεφαλαιούχοι, διέσχιζαν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με limo για συσκέψεις με τους managers των επιχειρήσεων που διατηρούσαν, δίνοντας τις σωστές κατευθύνσεις για την διοίκηση του ιθαγενούς προσωπικού, θυμίζοντας τους διοικητές των αμερικάνικων και γερμανικών θυγατρικών επιχειρήσεων στην χώρα μας την δεκαετία του 1970.

    μικρο αποσπασμα απο το
    "
    Αφωτίστου Φιλέλληνος, ΠΩΣ (ΔΕΝ) ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;)

    γραμμενο Μαϊο-Ιουνιο 2010, δημοσιευμενο την 11-7-2010 στο

    http://www.poiein.gr/archives/9988/index.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή