12 Μαΐ 2012

Η ψήφος σας προωθείται...

   Δεν ξέρω αν οι αριθμοί λένε πάντα όλη την αλήθεια, δεν ξέρω καν αν υπάρχει μία και μάλιστα ολόκληρη αλήθεια, αλλά βρήκα ότι η παρακάτω αριθμητική προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος αποδίδει μια σημαντική πτυχή της ερμηνείας του: «Το ποσοστό της ανεργίας στην Ελλάδα είναι υψηλότερο από το ποσοστό που έλαβε οποιοδήποτε κόμμα συμμετείχε στις τελευταίες εκλογές». Η χώρα διανύει τον πέμπτο συνεχόμενο χρόνο ύφεσης (πρόκειται πιθανότατα περί ενός θλιβερού ιστορικού παγκοσμίου ρεκόρ) χωρίς ορατό ορίζοντα ανάκαμψης, το σωρευτικά απωλεσθέν Α.Ε.Π. υπερβαίνει πια το 18%, η ανεργία εκτινάχθηκε μέσα σε 2-3 χρόνια από μονοψήφια νούμερα στο 21,7% (επισήμως), ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στερούνται οιουδήποτε εισοδήματος, ακόμη περισσότερες ασφαλιστικής κάλυψης, ενώ η πτώση του βιοτικού επιπέδου και των υπολοίπων υπερβαίνει τις 20 ποσοστιαίες μονάδες. Θα ήταν πραγματικά αδιανόητο μια τέτοια βίαιη μεταβολή των στοιχειωδών υλικών προϋποθέσεων και οριζουσών του βίου των πολιτών να μην παράξει μια σοβαρή μεταβολή των πολιτικών ισορροπιών. Η απότοκη της χρεοκοπίας ακύρωση του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συμβολαίου, μεταξύ μιας εν πολλοίς πνευματικά οκνηρής και σε πολλές περιπτώσεις απόλυτα διεφθαρμένης πολιτικής ελίτ και μιας καθολικά φοροδιαφεύγουσας, αποχαλινωμένα καταναλωτικής και κατά πλειοψηφία αντιπαραγωγικά δραστηριοποιούμενης κοινωνίας, οδήγησε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα σε μια πρωτόγνωρη πολιτική χειραφέτηση από την παραδοσιακή τους εκλογική συμπεριφορά. Οι νέοι «πολιτικά απελεύθεροι» αγανακτισμένοι του περσινού θέρους, μπορεί να αποχώρησαν άπρακτοι από τις πλατείες, αλλά φαίνεται πως εκεί διαμόρφωσαν μια νέου τύπου πολιτική συνείδηση και συμπεριφορά: οι γαλανόλευκες μούτζες της «πάνω πλατείας» βρήκαν πολιτική στέγη στο ακροδεξιό πατριδοκάπηλο (έως και ναζιστικό) άκρο του πολιτικού φάσματος και η «αμεσοδημοκρατική» ουτοπία της «κάτω πλατείας» φαίνεται πως βρήκε έκφραση σε κάποια από τις συνιστώσες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..
 
    Ανήκω σε αυτούς που δεν είχαν εκτιμήσει σωστά το μέγεθος του επερχόμενου σεισμού. Ανέμενα σημαντική καθίζηση της επιρροής του δικομματισμού (αθροιστικά περί το 41-45%), αλλά όχι τη συντριβή που υπέστη. Έχω την εντύπωση, πως και οι περισσότεροι ψήφισαν, έχοντας διαφορετική εικόνα για το ενδεχόμενο αποτέλεσμα, από αυτό που τελικά προέκυψε. Ενδέχεται αντίστοιχα λανθασμένες εκτιμήσεις να γίνονταν και στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο ή την Φρανκφούρτη, που πίεσαν απερίσκεπτα και ανελέητα τα ελληνικά αστικά κόμματα, με την επιβολή μιας εξαιρετικά βίαιης και παραδειγματικά τιμωρητικής λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, που ξεπέρασε τις πολιτικές αντοχές των ούτως ή άλλως απαξιωμένων πολιτικών αυτών φορέων. Όπως και να έχει, τα αποτελέσματα είναι δεδομένα και δημιούργησαν μια εντελώς νέα πολιτική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα όμως, που όσο σύνθετη και δύσκολη και αν είναι, δεν φαίνεται να αίρει (για μια ακόμη φορά) τους ηγέτες των κομμάτων στο ύψος των περιστάσεων.

  Θα αποπειραθώ μια, κατά το δυνατόν, ψύχραιμη αποτίμηση, αρχής γενομένης από το περιλάλητο «μήνυμα των εκλογών». Είναι σαφές ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού καταδίκασε με την ψήφο του την ισοπεδωτική-οριζόντια λιτότητα που εκπορεύεται (ή τουλάχιστον αυτό λέει η κυρίαρχη αφήγηση) από τις προβλέψεις του μνημονίου. Είναι ακόμη σαφές, ότι δεν έδωσε σε κανένα κόμμα την εντολή να διαχειρισθεί μόνο του την κρίση (το αθροιστικό ποσοστό των μη εκπροσωπούμενων στο κοινοβούλιο κομμάτων υπερβαίνει το ποσοστό του πρώτου κόμματος, το οποίο παρεπιμπτόντως δεν είναι....ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.). Είναι τέλος, μάλλον σαφές, αν ληφθούν υπ’όψιν οι διακηρύξεις επί του θέματος των κοινοβουλευτικών κομμάτων, πλην Χρυσής Αυγής και Κ.Κ.Ε,. και των περισσότερων μικρότερων σχημάτων, ότι ΔΕΝ έχει δοθεί εντολή εξόδου της χώρας από την Ε.Ε. ή την ευρωζώνη. Το αποτέλεσμα αυτό απηχεί και τη γνωστή από προηγούμενες έρευνες διπλή θέση (αντίθεση;) : ΟΧΙ στο μνημόνιο (κατά 70%), ΝΑΙ στο ευρώ και την ΕΕ (κατά επίσης περίπου 70%). Πολλοί ισχυρίζονται, ότι αυτά, και τα δύο μαζί, δε γίνονται, ότι «οι Έλληνες θέλουν και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο». Δεν ξέρω αν είναι έτσι, αλλά οι πολίτες φαίνεται να αποφάσισαν πως γίνεται και έδωσαν στα κόμματα την εντολή να το προσπαθήσουν συνεργαζόμενα.

  Και κάπου εδώ αρχίζουν ...τα ωραία....Φαίνεται πως κανένας δεν επιθυμεί το σχηματισμό κυβέρνησης και όλοι προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο για το μη σχηματισμό της, και τις μάλλον αναπόφευκτες νέες εκλογές, στους άλλους. Εν πρώτοις μπήκε από την αρχή, και από όλους, ως προαπαιτούμενο η συμμετοχή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε αυτήν. Από όλους, εκτός ...από τον ίδιο τον  ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Είναι ένα είδος σχιζοφρενικής, και μάλλον χωρίς προηγούμενο στην πολιτική ιστορία, συμπεριφοράς, όπου οι πάντες απαιτούν τη συμμετοχή στην κυβέρνηση ενός κόμματος, που δεν μπαίνει με τίποτα, και το οποίο διακηρύσσει, ότι επιδιώκει να φτιάξει μια άλλη κυβέρνηση (της «αριστεράς»), που με βάση τους αριθμούς δεν φτιάχνεται με τίποτα. Χαμένοι στη μετάφραση μεταξύ «επαναδιαπραγμάτευσης» (ΝΔ), «υπέρβασης» (ΠΑΣΟΚ), «απαγκίστρωσης» (ΔΗΜ.ΑΡ.) και «καταγγελίας»-όταν μιλάμε στους ιθαγενείς ή «επανεξέτασης» -όταν στέλνουμε επιστολές στους Ευρωπαίους- (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) του μνημονίου, υποδύονται ότι προσπαθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση, συνεχίζοντας τα μικροκομματικά παιχνίδια και λαμβάνοντας στην πραγματικότητα θέσεις εν όψει της επόμενης εκλογικής μάχης. Κερασάκι στην τούρτα η αμετροεπής, εξωθεσμική, πρώιμα αλαζονική και μικρομέγαλα ηγεμονική συμπεριφορά του κυρίου Τσίπρα, που, αφού έβγαλε τη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον γύρο του θριάμβου, απαίτησε από τους πολιτικούς του αντιπάλους έγγραφες δηλώσεις μεταμέλειας. Απολύτως δικαιολογημένα του υπενθύμισαν κάποιοι από τους υποστηρικτές του, ότι χιλιάδες αριστερών πέρασαν δεκαετίες στις εξορίες και τα ξερονήσια αρνούμενοι να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης των φρονημάτων τους.

   Γιατί λοιπόν, αφού ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν θέλει να συμμετάσχει, δεν σχηματίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. μια κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να «επαναδιαπραγματευθεί», «υπερβεί», «απαγκιστρωθεί» από το μνημόνιο (και μάλιστα με ενισχυμένη διαπραγματευτική θέση από το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα και την παρουσία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην αξιωματική αντιπολίτευση)  με γνώμονα την παραμονή της χώρας σε ευρωπαϊκή τροχιά, αφού διακηρύσσουν ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη πορεία και ο συνομολογημένος ελάχιστος κοινός τους παρονομαστής; Δηλαδή δεν πράττουν αυτό που θεωρούν το σωστό για τη χώρα για να μην αλωνίζει μόνος του ο Αλέξης στην αντιπολίτευση; Είναι αυτό επαρκής λόγος;

   Και, από που και ως πού, προκύπτει αγαπητοί φίλοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ότι ο λαός έδωσε εντολή σχηματισμού «αριστερής κυβέρνησης»; Και τι κυβέρνηση θα σχηματίζατε με το Κ.Κ.Ε., που ορθώς και με συνέπεια προς τον εαυτό του αρνείται, όταν το Κ.Κ.Ε. επιθυμεί την έξοδο, όχι μόνο από το ευρώ, αλλά και από την Ε.Ε., ενώ εσείς ισχυρίζεστε (όταν λέμε όλοι.....εννοούμε όλοι,... εκτός από τον Λαφαζάνη και μερικές ακόμη...συνιστώσες) ότι θέλετε τα ακριβώς αντίθετα;

  Yποκρισία, τερτίπια, τακτικισμός, άτσαλες στρατηγικές προσωπικής πολιτικής επιβίωσης ή ανέλιξης.

   Το δυστύχημα δε για τον τόπο είναι, ότι, εκτός όλων των άλλων, φαίνεται να στερείται και της παρουσίας ενός στιβαρού, δυναμικού και αποφασιστικού Προέδρου της Δημοκρατίας, που θα μπορούσε -και θα όφειλε- να διαδραματίσει έναν ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο σε αυτή τη φάση.

   Εύχομαι να (ξανα)διαψευσθώ, αλλά φαίνεται πως βαδίζουμε σε νέες εκλογές, εκλογές που πιθανότατα θα βαθύνουν έναν νέο εθνικό διχασμό που αρχίζει να μορφοποιείται.
Αλλά γι’αυτό, θα επανέλθω σε επόμενο σημείωμα.



 
   

15 σχόλια:

  1. Πράγματι η ανεργία είναι πρωταρχικό κοινωνικό πρόβλημα.Υπάρχουν δυο βασικές παράμετροι που πρέπει να λαμβάνουμε υπ'όψιν:
    α)Κάποιου βαθμού ανεργία,θα είναι πάντοτε υπαρκτή σε μια κοινωνία ελεύθερης αγοράς και θα αντικατοπτρίζει τις μεταβολές στην αγορά εργασίας.Το ζητούμενο είναι αυτή η ανεργία να μην αποκτά χαρακτηριστικά χρονιότητας και βέβαια οι άνεργοι να υποστηρίζονται με επίδομα στη διάρκεια του μεταβατικού σταδίου.Επειδή μου αρέσει να μιλάω συγκεκριμένα,το 70% των τακτικών αποδοχών του δημ.υπάλληλου για 3 χρόνια (πρόταση Μάνου) θεωρώ πως αποτελεί μια εύλογη αποζημίωση.Αν φυσικά ο άνεργος βρει δουλειά νωρίτερα,το επίδομα πρέπει να διακόπτεται (λεφτά-δυστυχώς-δεν υπάρχουν).
    β)Μακροπρόθεσμα για την αντιμετώπιση της ανεργίας,η μόνη ασφαλής διέξοδος,είναι η δημιουργία παραγωγικών θέσεων εργασίας.Αυτό,μόνο οι ιδιωτικές επενδύσεις το έχουν καταφέρει.Αλλά για να επενδύσουν οι ιδιώτες χρειάζεται χαμηλή φορολογία και σταθερό φορολογικό καθεστώς (ζητούμενα και τα δυο σήμερα).Η εναλλακτική πρόταση (του ΣΥΡΙΖΑ) περί αθρόων διορισμών στο δημόσιο,όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημα,αλλά επιταχύνει τις διαδικασίες οριστικής πτώχευσης.

    Περιττό να προσθέσω πως συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο σου και ιδιαίτερα με την περιγραφή της αποκρουστικής οίησης του Αλ.Τσίπρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βασίλειος Λόντος12 Μαΐου 2012 στις 11:56 π.μ.

    συνδυασμών. Και για να εξηγηθώ, κι εγώ κατά του δικομματισμού και του μνημονίου δηλώνω. Αλλά ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα αντιμνημονιακά κόμματα μας είπαν τι ΔΕΝ θα κάνουν και όχι τι προτίθενται να κάνουν. Ουσιαστικά δηλαδή πρόγραμμα μηδέν. Μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου. Συνθήματα εκατέρωθεν, δηλώσεις και πόλεμος για το ποιος είναι πατριωτικότερος και αντιμνημονιακότερος των υπολοίπων. Και ο κόσμος κάθεται και τους ακούει και πάει σαν πρόβατα και τους ψηφίζει, πιστεύοντας μάλιστα ότι κάνει την ...επανάστασή του έναντι του πολιτικού κατεστημένου. Πραγματικά έπεσα από τα σύννεφα, γιατί περίμενα ότι εν έτει 2012 και μετά από τόσες και σοβαρές περιπέτειες θα είχαμε βάλει μυαλό και δεν θα ψηφίζαμε ακόμη με την ίδια νοοτροπία με την οποία ψηφίζαμε στη γραφική εποχή Ανδρέα και Ψηλού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σήμερα δε θα με βρεις σύμφωνο. Σε πολλά σημεία -για τη διερευνητική, για το μήνυμα των ψηφοφόρων σε κάποιο σημείο, για την κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ και εν μέρει την απουσία κριτικής για τη στάση των άλλων, αφού περισσότερο χώρο τρώει στο άρθρο ο ΣΥΡΙΖΑ- έχω διαφορετική εκτίμηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΚΑΒΑΣ13 Μαΐου 2012 στις 8:59 π.μ.

    Το κείμενο αγγίζει "the very core" της αλήθειας για την κατάσταση στην πολιτική σκηνή της χώρας. Επειδή δεν με αφορά ο τακτικισμός και η πολιτική της Δεξιάς - σε όλες τις εκφάνσεις της από τη ΝΔ έως τις παρυφές του ΛΑΟΣ - λίγα σχόλια μόνο για τη στάση της Αριστεράς. Δυστυχώς για όλους μας:
    α) η Αριστερά (και δη ο ΣΥΡΙΖΑ) αποδεικνύεται ένα αλλοπρόσαλο ασκέρι από πολλά υπερτροφικά Εγώ (κι αυτό πονάει πολύ όλους εμάς που στηρίξαμε πολλές ελπίδες στον ΣΥΡΙΖΑ)
    β) ακόμα και σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές και με μια κοινωνία που έχει λυγίσει από τον πόνο του Μνημονίου, ορισμένοι αριστεροί νομίζουν ότι βρίκσονται στο αμφιθέατρο της Σχολής και συνεχίζουν να κάνουν "επαναστατική γυμναστική"
    γ) αν η απόλυτη Εξουσία διαφθείρει, η μικρή δύναμη σε απροετοίμαστα μυαλά και ψυχές γελοποιεί ή αποκαλύπτει το ιλιγγιώδες κενό που χάσκει εντός τους
    δ) η νέα κατάσταση δυστυχώς θα οδηγήσει τους περισσότερους σκεπτόμενους Έλληνες να υοθετήσουν την προτροπή του Ελύτη από τη ΜΆΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ " Ιδιώτευε στο Ανερυθρίαστο". Επιπλέον θα λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, από όπου θα βγει αναγεννημένος ο δικομματισμός.
    Με τις υγειές μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο σχηματισμός κυβέρνησης προϋποθέτει συμφωνία σε κοινή πολιτική.
    Άραγε μπορεί να γίνει χωρίς να αυτοδιαψευστεί κάποια από τις δύο πλευρές του Ναι & Όχι στη μνημονιακή πολιτική?
    Νομίζω πως όχι.
    Και φοβάμαι ότι ο Τσίπρας είχε δίκιο λέγοντας ότι κάποιοι προσπαθούν να "επαναφέρουν από το παράθυρο αυτό που έδιωξε ο ελληνικός λαός από την πόρτα".

    Αυτή η "πόρτα" είναι το μόνο αδιαμφισβήτητο μήνυμα των εκλογών.
    Η άρνηση αναγνώρισής του και προσαρμογής σε αυτό δεν δείχνει ούτε πολιτικό ρεαλισμό ούτε αποδοχή της δημοκρατίας.

    Για να μη ξεχνάμε:
    "...Nea Demokratia is committed to the Stabilization Program's objectives and key policies and to their successful implementation.
    ...support the deep structural reforms in the labor, product and service markets and the ambitious privatization plan under the program.
    ...If Nea Demokratia wins the next election in Greece, we will remain committed to the Program's objectives, targets and key policies as described in the MoU/MEFP."
    [Α. Σαμαράς, 15.2.12]
    Μπορούμε να πούμε ότι ο λαός συνυπέγραψε αυτές τις θέσεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλεξάνδρα Ζηνέλη13 Μαΐου 2012 στις 12:24 μ.μ.

    Τα αποτέλεσματα των εκλογών επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι περιορίσθηκαν μόνο στο να επιλέξουν μεταξύ μνημονίου και "αντιμνημονίου", δίνοντας στις εκλογές αυτές χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Οι αντιμνημονιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ διέρρευσαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και οι αντίστοιχοι της Ν.Δ. κυρίως προς το κίνημα του Καμμένου. Υπήρχαν και κάποιοι, δυστυχώς αρκετοί, οι οποίοι επέλεξαν, χωρίς οποιαδήποτε αιτιολογία, να εκφράσουν την εν γένει δυσαρέσκειά τους, δίνοντας 7% στη Χρυσή Αυγή, η οποία, να σημειωθεί, ότι δεν έλαβε μεγάλα ποσοστά μόνο στην περιφέρεια της Α΄ Αθήνας, όπως αναμενόταν. Κι ας έρθουμε στην επόμενη ημέρα των εκλογών. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφώνησαν -πιθανότατα γιατί ήξεραν την εξέλιξη- ότι στην κυβέρνηση πρέπει να συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ αρνείται να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο δε ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίζεται το θέμα με απόλυτη έλλειψη σοβαρότητας. Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας, λαμβάνοντας την διερευνητική εντολή, δεν είχε καμία διάθεση να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά αντίθετα, προετοίμαζε το έδαφος για τις επόμενες εκλογές, κάνοντας συναντήσεις με κοινωνικούς φορείς κ.λπ. Παράλληλα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνουν καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα, εκφράζοντας ο καθένας τη δική του άποψη -η οποία εν συνεχεία "διευκρινίζεται" ή "διαψεύδεται" με άλλες δηλώσεις άλλων στελεχών ή του γραφείου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ- για την κρατικοποίηση των τραπεζών, την διαχείριση των καταθέσεων των πολιτών, την επιβολή υποχρεωτικού δανείου προς το κράτος κ.λπ., κ.λπ., χωρίς βέβαια να έχει ακουστεί μέχρι σήμερα, ούτε προεκλογικά, ούτε μετεκλογικά, η πρακτικά εφαρμόσιμη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για παραμονή της χώρας στο ευρώ με ταυτόχρονη "αμφισβήτηση" ή "καταγγελία" -ούτε αυτοί έχουν καταλήξει στο χαρακτηρισμό της θέσης τους- του μνημονίου. Δικαιούται, λοιπόν, με αυτά τα δεδομένα να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα; Έχουμε μια ευκαιρία να το ξανασκεφτούμε, καθώς οι νέες εκλογές φαίνονται αναπόφευκτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εάν η Ελλάδα φύγει τελικά από την ευρωζώνη με ύστατη αφορμή της παλινωδίες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τότε η επόμενη χώρα που πιθανότατα θα εξέλθει θα είναι η Γερμανία (η οποία δύσκολα θα δεχτεί να πληρώσει 1-1,5 τρις ευρώ για την σωτηρία Ισπανίας και Ιταλίας). Και αν εξέλθει η Γερμανία, τότε θα εγκαταλείψουν το ευρώ και οι υπόλοιπες χώρες. Εάν, τώρα, μια ολόκληρη νομισματική ένωση διαλυθει λόγω...του Τσίπρα, τότε αυτό είναι μάλλον δείγμα λιγότερο για το τι είναι ο Τσίπρας και περισσότερο για το τι είναι/ήταν η ευρωζώνη...Και αν αυτό ισχύει, τότε ο Τσίπρας, παρά ή ίσως εξαιτίας της πολιτικής «τα παιδία παίζει», που ακολουθεί και που εύστοχα σκιαγραφείται στην ανάρτηση, ενδέχεται να είναι παραδόξως ό,τι ακριβώς χρειάζεται στην παρούσα περίσταση. Όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρη την (μη γερμανική) Ευρώπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. «Πες μου τι δεν καταλαβαίνεις;»

    Αυτή η υπόθεση με το «μήνυμα» των εκλογών πολύ μου την έχει δώσει στα νεύρα! Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά!
    Το γεγονός ότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι ο λαός θέλει συγκυβέρνηση και αηδίες. Ειδικά όταν αυτή η συγκυβέρνηση είναι οι πρωταγωνιστές της παράστασης «Εθνοσωτήρια Κυβέρνηση ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ».
    Όσοι ψήφισαν ΝΔ ήλπιζαν στην αυτοδυναμία, το ίδιο και όσοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ που ευελπιστούσαν ένα θαύμα συσπείρωσης. Όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ήλπιζαν να βγει πρώτο και αυτοδύναμο κόμμα κι αν όχι τουλάχιστον να συνεργαστεί με άλλο ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΟΜΜΑ.
    Το μήνυμα του λαού είναι ένα: ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ! ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΝΤ!
    Φαίνεται στα ποσοστά! Φαίνεται στην αντίδραση! Η οργή τους ήταν τόσο μεγάλη που μέχρι και Χρυσή Αυγή ψήφισαν! Γιατί; Για να τους δείρουν στην ΒΟΥΛΗ! Χαζό σαν επιχείρημα αλλά κοίταξε πίσω από τις λέξεις. Νιώσε την οργή, την αγανάκτηση, το μίσος. 18% του λαού εκφράστηκε μέσα από μικρά κόμματα! Γιατί το έκανε; Γιατί θέλει να συγκυβερνήσουν; ΟΧΙ! Γιατί ήθελε να αντιδράσει! Να δείξει πως δεν τους θέλει πια. Φτάνει!
    Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΝΔ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ! Τελεία!

    Γιατί έχετε πέσει όλοι να φάτε τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν κάνει συγκυβέρνηση τύπου όχι ανοχής αλλά «οίκου ανοχής» μαζί τους; Ο λαός δεν θέλει συγκυβέρνηση με τους ίδιους παίκτες (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) που τους θεωρεί προδότες και το απέδειξε με την ψήφο του. Αν το ήθελε θα ψήφιζε κατευθείαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και δεν το έκανε.

    Θυμώνω πολύ με τους οπαδούς του «στησοκωλισμού». Θυμώνω με την τρομολαγνεία! Θυμώνω με τους ανθρώπους που δεν τολμούν τις αλλαγές με όποιο κόστος. Θυμώνω με όσους γουστάρουν πτώχευση με νυχοκόπτη και όχι με μαχαίρι. Γιατί την πτώχευση τη βιώνουμε διαρκώς με το κόψιμο των μισθών, με την ακρίβεια, με την επιστροφή στις εργασιακές σχέσεις τύπου Taylor (βιομηχανική επανάσταση), με την ανεργία.
    Μην κρίνεται εξ ιδίων τα αλλότρια. Οι οικογένειες που πεινάνε είναι πολλές. Οι οικογένειες που δεν τα βγάζουν πέρα οικονομικά είναι πάρα πολλές. Οι οικογένειες που στριμώχτηκαν είναι απίστευτα πολλές.
    Νισάφι πια! Ας ξεκολλήσουμε το μυαλό μας. Δεν θέλω να σωθώ με αυτό τον τρόπο. Το χέρι τους με βουλιάζει πιο βαθιά στο βούρκο, δεν με τραβάει έξω, δεν το βλέπετε;;;;;!!!!!!!
    ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΚΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χαίρομαι ιδαίτερα από τα σχόλια. Τα πιο πολλά διαφωνούν με το άρθρο το οποίο προσπαθεί να στρογγυλέψει τις γωνίες επιχειρώντας μία επιφανειακή ανάλυση φτάνοντας στο συμπέρασμα να ισχυρίζεται ότι η πάνω πλατεία ψήφισε χρυσή αυγή ενώ η κάτω σύριζα. Προφανώς ο συγγραφέας δεν πάτησε στην πλατεία του συντάγματος κατά την διάρκεια των διαμαρτυρίων ή στην καλύτερη περίπτωση να πέρασε να φάει κανένα σουβλάκι.

    Είναι τόσα πολλά τα επιχειρήματα πού μπορεί κανείς να πει υπέρ της στάσης του σύριζα, την αντίσταση δηλαδή στις δυνάμεις κατοχής, (παρεπιπτόντως δεν ψήφισα σύριζα αλλά περιμένω πώς και πώς να γίνουν εκλογές για να ψηφίσω δαγκωτό σύριζα) και κατά των άλλων συνεταίρων του μνημονίου και των τοκογλύφων πού δεν ξέρω από πού να αρχίσω.

    Ένα μόνο θα πω: Δείτε ποιοι απειλούν, δείτε ποιοι διαρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι θέλουν να μας σώσουν και δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο.

    Από την άλλη δείτε αναλυτές σοβαρούς όπως π.χ Κατερίνα Ακριβοπούλου, Λυγερός, κλπ οι οποίοι με θέρμη υποστηρίζουν ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου από το ευρώ και ότι όλο αυτό το σκηνικό είναι μία μπλόφα αφού έξοδος από το ευρώ ισοδυναμεί με διάλυση της ευρωζώνης κάτι πού όλο το τραπεζικό κατεστημένο και ιδίως το γερμανικό προσπαθεί να αποτρέψει.

    Αυτό όμως πού προκαλεί λύπη είναι ότι βάζουμε στο ίδιο ζύγι το ευρώ με την αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την δημοκρατία και την εθνική μας κυριαρχία. Αυτός ο λαός κάποτε έδινε το αίμα του για αυτά τα ιδανικά, σήμερα σκεφτόμαστε αν αξίζει να χάσουμε λίγα από τα ευρώ μας. Αν αυτό δεν είναι κατάντια τότε τί είναι; Κάποτε οι ποιητές μας και οι άνθρωποι των πνευμάτων ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, σήμερα ο ... 'μέγας' Ράμφος ψηφίζει μνημόνιο και πάλι μνημόνιο.

    Και το αστείο της υποθέσεως: Ότι δεν τίθεται θέμα αποπομπής από το ευρώ. Πού να τίθετο δηλαδή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Eυχαριστώ τους φίλους και τις φίλες για τα σχόλια τους. Είναι, σε μένα τουλάχιστον, σαφές, ότι όσο τα πράγματα ζορίζουν, οι απόψεις θα πρέπει να κατατίθενται με τη μεγίστη δυνατή σαφήνεια και τεκμηρίωση και αναγκαστικές, και όχι κατ'ανάγκην ιδεατές, επιλογές να γίνουν από όλους.
    Προσωπικά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος, νομίζω ότι ως κοινωνία στεκόμαστε πάνω από τον γκρεμό, τον κοιτάμε και ο προκαλούμενος ίλιγγος μας τραβάει ανεπίγνωστα και σχεδόν ηδονικά εντός του.
    Πάντως σε αυτή τη νέα διαφαινόμενη προεκλογική περίοδο θα αναγκασθούν όλοι να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα και να πουν, πέρα από συνθήματα, κάποια πράγματα με το όνομα τους.

    Θα προσκαλούσα όλους τους φίλους και ιδιαιτέρως τον τελευταίο (ανώνυμο) σχολιαστή να διαβάσουν το εξαιρετικά σημαντικό άρθρο του Αλέκου Αλαβάνου

    Αποσπάσματα:

    " 8.«Τα πράγματα γίνονται, δεν λέγονται» ή «λέγονται με δόσεις». Υπάρχει η άποψη ότι αν η αριστερά πει στον κόσμο όλη την αλήθεια (ότι η έξοδος από το μνημόνιο οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ) θα χάσει την επαφή της με την κοινωνία. Εδώ όμως διαχωρίζεται η αριστερά από τις άλλες δυνάμεις. Εκείνες παρασκήνια και κόλπα, αυτή αλήθεια και όλη την αλήθεια. Η αριστερά προειδοποιεί με ευθύνη τον λαό. Δεν του λέει μόνο ότι ο δρόμος έξω από το μνημόνιο είναι και δρόμος έξω από το ευρώ, αλλά ότι είναι και ιδιαίτερα επώδυνος, όμως με προοπτική. Του δίνει τη δυνατότητα να επεξεργασθεί την ανησυχία του, που δεν είναι αβάσιμη. Δεν τον αφήνει να βρεθεί σε άγνωστο λιμάνι, να αιφνιδιασθεί, να στραφεί τελικά με μένος ενάντια στους υπαιτίους.

    12.Η Ελλάδα ήταν στους νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου γιατί ο Βενιζέλος διείδε την επιτυχία της Αγγλογαλλικής Συμμαχίας, έφτασε μετά λίγα μόλις χρόνια στη Μικρασιατική Καταστροφή γιατί έσφαλε ότι η στήριξή της θα συνεχίζονταν. Σε μια χώρα εξαρτημένη η σωστή ή λαθεμένη εκτίμηση για τις κατευθύνσεις και τα όρια των Μεγάλων Δυνάμεων (από τη δεξιά για να ευθυγραμμιστεί, την αριστερά για να εναντιωθεί) οδηγεί από τον θρίαμβο μέχρι την πανωλεθρία. Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο σήμερα. Και με τον Ολάντ και τις προθέσεις του για ανάπτυξη και με ένα «όχι» των Ιρλανδών στο ευρωσύμφωνο, τα όρια τροποποίησης των όρων των δανείων είναι ελάχιστα και σε δευτερεύοντα σημεία, που δεν μπορούν να απαντήσουν στις άμεσες ανάγκες και στην κλιμακούμενη οργή του λαού. Δυνατότητα κατάργησης του μνημονίου δεν υπάρχει παρά μόνο εκτός Ευρωζώνης. Μια λάθος εκτίμηση εδώ για τα περιθώρια ευλυγισίας της Γαλλίας ή της Γερμανίας μπορεί να αποβεί μοιραία. "

    Μπορείτε ακόμη να ακούσετε μια συνέντευξη του κυρίου Αλαβάνου εδώ

    Θυμίζω ότι ο Αλαβάνος υπήρξε ο μακροβιότερος σε θητεία Έλληνας ευρωβουλευτής. Ίσως είναι στο χώρο της Αριστεράς ο πλέον έμπειρος περί τα ευρωπαϊκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν πρόκειται να λάβουμε υπ' οψιν μας τα λόγια κάποιου, τότε είναι πολύ σημαντικό αυτός ο κάποιος να είναι αξιόπιστος. Το τι υπήρξε μακροβιότερος σε θητεία Έλληνας ευρωβουλευτής τι αποδεικνύει; Με την ίδια λογική ας θαυμάσουμε την Δαμανάκη πού είχε το θράσος να δηλώσει ότι η μεγαλύτερη κατάκτηση της μεταπολιτευτικής Ελλάδος ήταν το ευρώ. Ποια; Αυτή πού φώναζε 'Εδώ Πολυτεχνείο Εδώ Πολυτεχνείο'. Μάλλον 'Ευρώ Πολυτεχνείο' εννοούσε. Ή μπορούμε να λάβουμε υπόψιν τον γίγαντα της διανοήσεως Ανδρεουλάκη πού είπε σήμερα ότι ήταν, και εξακολουθεί να είναι κομμουνιστής. Ποιος αυτός πού ψήφιζε ΝΑΙ σε όλα σε όλα τα μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις, κλπ.

    Δεν είναι προφανές ότι το σύστημα χτυπάει τον Τσίπρα από όλες τις πλευρές; Μία εφεδρεία πού μόλις ανακάλυψε ήταν και ο Αλαβάνος.

    Δεν μπορεί να πιστέψει το κατεστήμενο ότι ένα... κωλόπαιδο θα τους χαλάσει τα σχέδια. Το μόνο πού πρέπει να ευχηθούμε είναι 'Βάστα Αλέξη' και στις επόμενες εκλογές θα ολοκληρωθεί η διάλυση του δικομματισμού, η διάλυση των υπαλλήλων των ξένων τοκογλύφων και ξένων ηγετών τύπου μέρκελ.

    Και τότε κούνια πού τους κούναγε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω καμία πρόθεση να υπερασπισθώ την αξιοπιστία οιουδήποτε, ούτε του κυρίου Αλαβάνου. Δεν νομίζω πάντως, ότι είναι «εφεδρεία του συστήματος». Θα θυμίσω επίσης ότι υπήρξε ο πολιτικός μέντορας του κυρίου Τσίπρα, αυτός τον πρότεινε υποψήφιο για το δήμο Αθηναίων και κατόπιν τον επέβαλε ως διάδοχο του στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή δε τη στιγμή, βρίσκεται αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική τοποθέτηση.

      Ο Αλαβάνος φαίνεται πως είναι υπέρ της εξόδου από το ευρώ. Εμένα αυτή η θέση δεν με βρίσκει σύμφωνο (κάτι που δεν έχει και καμία σημασία), αλλά φαίνεται ότι εναντίον της εξόδου από το ευρώ είναι σε επίπεδο διακηρύξεων και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλαβάνος, που επιμένω είναι έμπειρος και με σημαντικές παραστάσεις και επαφές στην Ευρώπη, λέει στον Τσίπρα, ότι αυτά που λες ότι θα κάνεις, θα οδηγήσουν τη χώρα εκτός ευρώ (κάτι με το οποίο ο Αλαβάνος μάλλον θα συμφωνούσε) και αυτό πρέπει να το πεις ανοιχτά στον λαό, ότι υπάρχει ως σημαντικό ενδεχόμενο, γιατί αν συμβεί, ενώ διαβεβαίωνες ότι δεν το θέλεις και δεν θα συμβεί, και επειδή τουλάχιστον σε αρχική φάση αυτό θα σημαίνει πολύ πόνο, όλη η οργή θα στραφεί εναντίον της Αριστεράς. Πρέπει, του λέει, να μιλήσεις ανοιχτά και να μην παραπλανάς.

      Διαγραφή
  12. Τώρα λένε ανέκδοτα και στα δελτία ειδήσεων...

    Γιατί εξαφανίσθηκαν οι δεινόσαυροι;

    Γιατί, όταν ο Νώε είπε σε ένα ζευγάρι δεινοσαύρων να μπουν στην Κιβωτό, αυτοί απάντησαν: Δεν ερχόμαστε, αν δεν έρθει και ....ο Τσίπρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Επειδη πολύς λόγος γίνεται για το ευρώ, δείτε το παρακάτω κείμενο. Από τον καθένα από εμάς εξαρτάται αν θα πιστέψουμε τον Αλαβάνο ή γνώμες σαν τις παρακάτω.

    Η Ευρωζώνη αυτοδιαλύεται χωρίς να έχει κάποια προφανή λύση, δήλωσε ο Διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Βρετανίας (Bank of England) Μέρβιν Κινγκ, στην διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε για την παρουσίαση της έκθεσης για τον τριμηνιαίο πληθωρισμό.

    "Περνάμε μέσα από μία μεγάλη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, τη μεγαλύτερη μείωση της παγκόσμιας παραγωγής από τη δεκαετία του 1930, τη μεγαλύτερη τραπεζική κρίση στην ιστορία αυτής της χώρας, το υψηλότερο δημοσιονομικό έλλειμμα σε ειρηνική περίοδο για τη χώρα, και ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος μας, η Ευρωζώνη, αυτοδιαλύεται χωρίς οποιαδήποτε προφανή λύση", δήλωσε ο κ. Κινγκ, προσθέτοντας: "Η ιδέα ότι μπορούμε εύλογα να ελπίζουμε ότι θα πλεύσουμε ήρεμα μέσα από όλα αυτά, με έναν ρυθμό ανάπτυξης κοντά στο μέσο μακροχρόνιο ρυθμό και με τον πληθωρισμό στο 2%, μου φαίνεται εντελώς εξωπραγματική".

    Αναφερόμενος στο σχεδιασμό που κάνουν οι βρετανικές αρχές για την περίπτωση διάσπασης της Ευρωζώνης, ο κ. Κινγκ δήλωσε: "Τα σχέδια έκτακτης ανάγκης συζητούνται για αρκετό καιρό μεταξύ της κυβέρνησης, της Τράπεζας της Αγγλίας και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (FSA) και αυτό θα συνεχισθεί. Φυσικά, η Επιτροπή Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής εξετάζει πολύ προσεκτικά τα μέτρα που οι τράπεζες θα έπρεπε να λάβουν για να προστατευθούν από κάποιες από τις συνέπειες των δυσκολιών που βλέπουμε στην Ευρωζώνη".

    Μιλώντας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη, ο κεντρικός τραπεζίτης δήλωσε: "Οτιδήποτε συμβεί, υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στο μέλλον, υπάρχουν ζημιές από πιστώσεις που πρέπει να αναληφθούν και - όποια λύση και αν επιλέξουν - θα είναι ένας πολύ δύσκολος δρόμος, επειδή χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία πρέπει να αποδεχθούν μία εξισορρόπηση".

    ΑπάντησηΔιαγραφή