17 Μαΐ 2012

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας*

Γιατί εξαφανίσθηκαν οι δεινόσαυροι;
Γιατί, όταν ο Νώε πρότεινε στο τελευταίο ζευγάρι δεινοσαύρων να μπει στην κιβωτό, αυτοί  απάντησαν: Δεν μπαίνουμε, αν δεν έλθει και ο...Τσίπρας.


-Είπε, λέει, ο Βενιζέλος τον Τσίπρα αλαζόνα!
-Σοβαρά, ε; Nα δεις που στο τέλος θα τον πει και..χονδρό.


Τελευταίας εσοδείας σύντομα ανέκδοτα




-Με ποιους είσαι ρε; (αγριεμένα) Με μας ή με τους άλλους;
-Mεε...με ...σας (φοβισμένα).
-Ναι, αλλά εμείς...είμαστε οι άλλοι.


Παλαιό, διαχρονικό, σύντομο ανέκδοτο  

Ζούμε σε μια χώρα, όπου ο αρχηγός του πρώτου σε ψήφους κόμματος στις πρόσφατες εκλογές επέστρεψε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε πέντε ώρες, λες και επρόκειτο περί βαρετής κοινωνικής υποχρέωσης: κάτι σαν βεγγέρα στα ...συμπεθέρια. Φαίνεται πως δεν ήθελε να χάσει ούτε ώρα από την νέα μεγαλειώδη προσπάθεια ανασύστασης της ενωμένης κεντροδεξιάς, που κατά κάποια διαβολική σύμπτωση διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη τα τελευταία 2,5 χρόνια.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου ο αρχηγός του δευτέρου κόμματος (και ουσιαστικού πολιτικού και ψυχολογικού νικητή των εκλογών) περιέφερε την διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ανά τας οδούς, τας ρίμας και τα συνδικάτα, όπως περίπου ο Εφραίμ την αγία ζώνη της Παναγίας, ζήτησε να συναντηθεί με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας (ένα αίτημα που... περιέργως δεν έγινε αποδεκτό), και ένα από τα εμπειρότερα στέλεχη του δήλωσε εν έτει 2012,  ότι θα χρησιμοποιήσει τις καταθέσεις των πολιτών στις τράπεζες για να χρηματοδοτήσει, λέει, την ανάπτυξη όπως την αντιλαμβάνεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.: με ...πρόσληψη 100.000 δημοσίων υπαλλήλων και επανακρατικοποίηση του Ο.Τ.Ε. και της Ολυμπιακής.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου ο αρχηγός ενός κόμματος που κυβέρνησε τον τόπο για πάνω από 1/4 του αιώνα και από το 44% βρέθηκε στο 13%, αδυνατεί να αρθρώσει λέξη στοιχειωδώς ουσιώδους και προ-σω-πι-κής αυτοκριτικής και δείχνει με το ύφος του, σε κάθε του δήλωση, να επιτιμά τους πολίτες για τις πρόσφατες επιλογές τους.

Ζούμε στη μοναδική χώρα στην Ευρώπη (αν όχι σε ολόκληρο τον κόσμο), που επιβιώνει πολιτικά ένα κομμουνιστικό κόμμα που ομνύει στην σταλινική ορθοδοξία της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου αρχηγός ενός κοινοβουλευτικού κόμματος έμπλεος του συνήθους του πατριδοκάπηλου κουτσαβακισμού και ακατάσχετης συνωμοσιολαγνίας, κατηγορεί την Προεδρία της Δημοκρατίας ότι ...πλαστογραφεί "καμένα" non-papers.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου νεοεκλεγείς βουλευτής ναζιστικού κόμματος (σε μια χώρα που πολέμησε, όσο ίσως καμία, τον ναζισμό) δίνει σε ακατάληπτη γραμματική και γλώσσα στρατιωτικά παραγγέλματα σε δημοσιογράφους που καλύπτουν τις δηλώσεις του αρχηγού του.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου ο αρχηγός της υποτιθέμενης φιλοευρωπαϊκής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς χαρακτηρίζει με το γνωστό του ευπρεπές και θλιμμένο ύφος (σαν δικηγόρος μετά από χαμένη δίκη) τον ενδεχόμενο σχηματισμό κυβέρνησης προσωπικοτήτων..."ήττα της πολιτικής", η οποία κατά γενική ομολογία...δεν έχει ηττηθεί.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου τα διάφορα φιλελεύθερα ή νεο-φιλελεύθερα ή φιλεοευρωπαϊκά κόμματα-γκρουπούσκουλα αδυνατούν να βρουν κοινή περπατησιά, προφανώς για λόγους εγωϊσμού των ηγετών τους. Φιλοδοξούν υποτίθεται να συμβάλλουν στην αποτροπή της ενδεχόμενης καταστροφικής εξόδου από την ευρωζώνη, ρητορεύουν ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, αλλά αυτοί ασχολούνται με το ποιος θα είναι πρώτο όνομα στη ...μαρκίζα.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου, ενώ το πραγματικά "δύσκολο" εκλογικό αποτέλεσμα υπαγόρευε ξεκάθαρα την ανάγκη συγκλίσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης, σε μια συγκυρία, που ότι έχει απομείνει από την πραγματική οικονομία καταρρέει, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί (και όταν λέμε όλοι...εννοούμε όλοι)  έκαναν ότι μπορούσαν για να παραταθεί η αστάθεια και η αβεβαιότητα και να οδηγηθούμε σε νέες εκλογές .

Ζούμε σε μια χώρα, όπου υπάρχει ο θεωρητικός κίνδυνος ακύρωσης του κύρους των ερχομένων εκλογών λόγω...καθυστέρησης της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας να δημοσιεύσει εγκαίρως (δηλαδή εντός 12 μηνών) τα αποτελέσματα της περσινής απογραφής.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου η διαπόμπευση και ο δημόσιος διασυρμός δυστυχισμένων πλασμάτων, ασθενών και οροθετικών, υιοθετείται ως επίσημη πολιτική...προάσπισης της δημόσιας υγείας. 

Ζούμε σε μια χώρα, όπου, ενώ τα τραπεζικά διαθέσιμα των νοσοκομείων και των πανεπιστημίων μετατράπησαν σε μια νύχτα σε ομόλογα και "κουρεύθηκαν" με το PSI, το ομόλογο που οι κάτοχοι του  (διεθνές κερδοσκοπικό fund) αρνήθηκαν να το υπαγάγουν στο PSI πληρώθηκε κανονικά (κατά πληροφορίες, χωρίς να φέρουν αντίρρηση οι πολιτικοί αρχηγοί στους οποίους ετέθη το ζήτημα, συμπεριλαμβανομένων και των σκληρών "αντιμνημονιακών").

Ζούμε σε μια χώρα, όπου κάποιοι συμπολίτες μας (και που δεν αποτελούν μια απλή θλιβερή εξαίρεση ως προς την νοοτροπία) δήλωναν το ...φαράγγι της Σαμαριάς ως εκμεταλλεύσιμη έκταση για να λαμβάνουν παρανόμως κοινοτικές επιδοτήσεις.

Ζούμε σε μια χώρα, όπου δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε, ότι η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι ρητορική κορώνα, αλλά προϋποθέτει (μεταξύ άλλων) οικονομική αυτάρκεια, ήτοι: παραγωγή και προσφορά εξαγώγιμων προϊόντων και υπηρεσιών.

Ζούμε σε μια χώρα, που όλοι εμείς την κάναμε ή επιτρέψαμε να γίνει έτσι και που, κατά πως φαίνεται, έχουμε αποφασίσει να τη γκρεμίσουμε ολοσχερώς, πριν την ξαναχτίσουμε από την αρχή.

Ζούμε στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.

Υ.Γ.1. Το τελευταίο διάστημα έχω ασκήσει έντονη κριτική στον κύριο Τσίπρα και ενδεχομένως αυτό θα συνεχισθεί και στο μέλλον. Η σημερινή του, όμως, πρόταση για την ανάληψη της θέσης του υπηρεσιακού Πρωθυπουργού, σε αυτή τη συγκυρία, από ένα έμπειρο πολιτικό στέλεχος, καίτοι δέχθηκε νέα βέλη ως τακτικίστικη και πολιτικάντικη, εμένα μου φάνηκε λογική και χρήσιμη. Οι κλυδωνισμοί είναι μεγάλοι αυτή την περίοδο, η χώρα πρέπει να εκπροσωπηθεί σε κρίσιμες διεθνείς συναντήσεις, και ένας πεπειραμένος πολιτικός μου φαίνεται καταλληλότερος από έναν ενδεχομένως εξαίρετο δικαστικό (έστω και με εξόχως...συμβολικό όνομα).

Υ.Γ.2. Το σκίτσο είναι του Ηλία Μακρή (από την Καθημερινή)

*Η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας
Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ
«Ξεύρεις την χώραν που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα
 που κοκκινίζ’ η σταφυλή
 και θάλλει η ελαία;
 -Ω! δεν την αγνοεί κανείς,
  είναι η γη η ελληνίς!»

Άγγελος Βλάχος

Ο ρομαντικός ποιητής Άγγελος Βλάχος (1828-1920) είχε γράψει ένα ποίημα με τίτλο «Η ωραία Ελλάς». Το ποίημα διακωμωδήθηκε στο περιοδικό «Ραμπαγάς» και από τότε η φράση «η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας» χρησιμοποιείται ως ειρωνική αναφορά στη στομφώδη και εξωπραγματική ωραιοποίηση της Ελλάδας.

13 σχόλια:

  1. Καλημέρα. Προσπαθώ ειλικρινά να κατανοήσω την πολιτική λογική αυτών που θεώρησαν τις νέες εκλογές ως αυτονόητες:

    -Το γιατί προεξοφλήθηκε, με τόση ευκολία, η αποτυχία και το βραχύβιο ενδεχόμενης κυβέρνησης συνεργασίας.
    -Την αδιανόητη απαίτηση συμμετοχής στην κυβέρνηση αυτήν ενός κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ) που υποστηρίζει διαμετρικά αντίθετες θέσεις, ως υποτιθέμενη προϋπόθεση...επιτυχίας.
    -Την εξίσου αδιανόητη απαίτηση να καταργηθεί εκ των προτέρων(με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ) η ύπαρξη αντιπολίτευσης (σ' αυτό είχε δίκιο ο άθλιος Τσίπρας).
    -Την αυτοακύρωση, με τους παραπάνω τρόπους, των τριών κομμμάτων, που παραδέχτηκαν έμπρακτα ότι δεν πιστεύουν πως μπορούν να κυβερνήσουν, εφαρμόζοντας τις θέσεις τους και πείθοντας με την αποτελεσματικότητά τους.
    -Το γεγονός ότι τώρα,λίγες μέρες μετά, υποστηρίζουν ότι μπορούν να κυβερνήσουν.
    -Την, ελαφρά τη καρδία, νομιμοποίηση του φόβητρου του καψίματος της Αθήνας ως καταλυτικού πολιτικού επιχειρήματος.
    -Την προβολή του τακτικισμού και του ετεροκαθορισμού ως δήθεν υπεύθυνης στάσης ("βλάκας είμαι εγώ να χρεωθώ τις αντιδράσεις; Έλα κι εσύ, αλλιώς δεν παίζω" ή "δεν πάω για να μην με πούνε δεξιό, ενώ αυτός θα τη γλιτώσει και θα τον λένε αριστερό").
    -Τη σχιζοφρένεια του να καταγγέλλεις ώς ανεύθυνους και τσαρλατάνους αυτύς των οποίων τη συμμετοχή θέτεις ως απαρέγκλίτη προϋπόθεση, προκειμένου να συγκυβερνήσεις.
    -Και πάνω απ' όλα τον σιωπηρό αλλά ομόθυμο σεβασμό του θεοποιημένου "πολιτικού κόστους".

    Δεν καταφέρνω να τα καταλάβω ή τουλάχιστον να τα δεχτώ. Κυρίως όμως ξεπερνάει τη νόησή μου το εξής:

    Τι θα κάνουν αυτοί οι ίδιοι μετά τις εκλογές? Όταν θα τεθεί και πάλι -με πιθανόν χειρότερους όρους- ζήτημα συνεργασιών? Με ποιους θα πάνε και ποιους θ' αφήσουν? Έγιναν πολλές δηλώσεις μέσα στη σύγχυση των τελευταίων ημερών. Δεδομένης όμως μιας ψυχικής ευμεταβλητότητας των δηλούντων -για να το θέσω κομψά- πόση αξία μπορούμε να τους αποδώσουμε;

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή Αλίκη, αφ’ενός δεν υιοθετώ χαρακτηρισμούς του τύπου «άθλιος» και αφ’ετέρου νομίζω ότι μάλλον ενισχύουν, αυτόν τον οποίο υποτίθεται ότι πλήττουν.
    Κατά τα λοιπά οι παρατηρήσεις σου με βρίσκουν σύμφωνο και συμμερίζομαι τις ανησυχίες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχετε δίκιο: Διαγράφεται μία λέξη.

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επίσης Σταμάτη ζούμε στη χώρα όπου ο επόμενος (κατα τα φαινόμενα) νικητής των εκλογών εντός των συνόρων "καταγγέλει κι απονομιμοποιεί", κι εκτός των συνόρων "συζητάει" την αλλαγή της δανειακής σύμβασης. Σε μια χώρα όπου ως εθνος βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού και ψάχνουμε τον ηγέτη για να κάνουμε υπερήφανα ένα βήμα εμπρός!

    Το έγραφα και χθες (αν σε ενδιαφερει ρίξε μια ματια εδω, αν και δεν μπορεσα να γράψω ψύχραιμα μετά απο όλα αυτα), ρωτώντας και τους "αντιμνημονιακούς" λαϊκίζοντες και τους "μνημονιακούς" λαϊκίζοντες (δόξα τω θεω τα καταφέραμε κι εχουμε μπόλικους στην παρούσα βουλή, δίνοντας ένα τρανό δείγμα της διαύγειας μας ως λαός):

    Κύριοι "αντιμνημονιακοί" λαϊκιστές, πείτε οτι με ένα μαγικό τρόπο η Ευρώπη σταματάει τη λιτότητα και μας στέλνει βαποριές με ευρώ. Πείτε οτι με τσαμπουκά τους τα διαλύουμε, καταγγέλουμε τα μνημόνια, φευγουμε απο την Ευρώπη και συμμαχούμε με τον Πούτιν, τους Κινέζους, κι εγω δεν ξέρω ποιον άλλο και πέφτουν στην Ελλάδα λεφτά με το τσουβάλι.

    ΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΤΕ;

    Ποιό είναι το πλάνο κυριε Τσίπρα, Καμμένε και λοιπαί δημοκρατικαί δυνάμεις; Θα τα χρησιμοποιήσετε για να προσλάβετε δημοσίους υπαλλήλους όπως είπατε; Θα δώσετε επιχορηγήσεις στους αγρότες για να ενισχύσετε την αγροτική παραγωγή της χώρας; Θα εξαγοράσετε τις τράπεζες και θα δώσετε δάνεια στον κόσμο; Καλά, άντε να υποθέσω οτι δεν είσασταν στην χωρα μετα το '80, αλλά δεν διαβάζετε; Δεν ξέρετε οτι φτασαμε εδω που φτάσαμε γιατί το δημόσιο γιγαντώθηκε ρουσφετολογικά και άγγιξε διαφθορά επιπέδου Κολομβίας κλπ; Δεν ξέρετε οτι οι προηγούμενες επιδοτήσεις στους αγρότες γίνανε Καγιέν και BMW; Δεν ξέρετε οτι με τα δάνεια κινήθηκε η αγορά της οικοδομής που είναι η μεγαλύτερη φούσκα στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα; Φυσικά και τα ξέρετε... Αλλα το να κάνεις τον Αντρέα είναι ευκολο, δοκιμασμένο και πουλάει στα ζώα. Καλά μας κάνετε!

    Η ίδια ερώτηση παει και στην απέναντι μεριά, και έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να τα λέω: Θα μας πείτε πιο είναι το πλάνο για να είναι βιώσιμη η χώρα; Σε ποιους τομείς θα επικεντρωθεί για να έχει καποιου είδους παραγωγή, πως θα αναδιαρθρωθεί η δημόσια διοίκηση κλπ; Οχι βεβαια, γιατί αυτό θελει σκέψη και μπορεί να εκτεθείτε... Καλά μας κάνετε κι εσείς, τετοια ζώα που είμαστε!

    Δεν περιμένω απάντηση Σταμάτη, και γιαυτό εφυγα απο τη χώρα. Με λυπεί το οτι όντως αυτοί οι (κάκιστα αντιγραμένοι) Παπανδρεϊσμοί πιάνουν ακόμη, μετά απο όλα αυτά. Αλλα είπαμε: Κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει(“Every country has the government it deserves (Toute nation a le gouvernement qu’elle mérite)” Joseph de Maistre's Lettres et Opuscules Inédits vol. 1, letter 53)".

    Ελπίζω μόνο - και γιαυτό προσπαθώ - τα παιδιά μου (όταν με το καλό..) να μπορέσουν να μεγαλώσουν στον τόπο τους. Δεν το βλέπω ομως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εξαιρετικό.
    Μέσα στη γενική κακοφωνία, κείμενά σαν αυτό επιβεβαιώνουν ότι μπορεί και να μην έχουμε τρελλαθεί εντελώς σαν κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η κριτική είναι θεμιτή πάντοτε και ίσως το μόνο μέσο προκειμένου να περισώσουμε κάτι. Βέβαια, έβαλες πολλά κι άσχετα μαζί (όχι όμως τη ΧΑ). Το ζητούμενο είναι όμως παραμένει: θέλουμε λιτότητα και διάλυση του κράτους ή μία άλλη πολιτική;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το ότι έχετε απόλυτο δίκιο δεν χρειάζεται νομίζω να το αναλύσουμε περαιτέρω. Αυτό σίγουρα που σηκώνει κουβέντα είναι τι κάνουμε από τούδε και στο εξής.... Σας ευχαριστούμε ειλικρινά για τα όσα περιγράφετε με τόσο ξεκάθαρο τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα συμφωνούσα πλήρως μαζί σας αλλά φθάνοντας στο τέλος του άρθρου με έπιασε κατάθλιψη. Δεν αφήνετε καμία ελπίδα. Δεν υπάρχει ούτε μια χαραμάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΚΑΒΑΣ18 Μαΐου 2012 στις 10:59 π.μ.

    Μπράβο ρε Στάμο!!!
    Εξαιρετικό! Διασώζεις την τιμή των πραγματικά σκεπτόμενων μέσα στον παραλογισμό που ζούμε με τα κείμενα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΕΥΓΕ ΣΤΑΜΟ!!
    Ιδη η διαθεση μου καλυτερεψε!!
    Παντως η ολη κατάσταση μου θυμίζει για πολλοστή φορά τον Θουκιδίδη και τις συζητήσεις πριν την εκστρατεία στη Σικελία ( Νικίας- Αλκιβιάδης ) . Θα επανέλθω αναλυτικά σε δεύτερο χρόνο .
    GR

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αλεξάνδρα Ζηνέλη18 Μαΐου 2012 στις 5:17 μ.μ.

    Εξαιρετικό και το κείμενο και ο τίτλος του. Συμφωνώ σε όλα, εκτός από την θετική κριτική στην πρόταση του κ. Τσίπρα ως προς το πρόσωπο του υπηρεσιακού Πρωθυπουργού. Εάν η πρόθεση του κ. Τσίπρα ήταν να εκπροσωπηθεί επάξια η χώρα στο χρονικό διάστημα μέχρι τις εκλογές, υπήρχαν και άλλα πολιτικά πρόσωπα που θα μπορούσε να προτείνει. Νομίζω ότι η επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου συνδυάζεται απόλυτα και αποκλειστικά με συζητήσεις στήριξης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α από την "Κοινωνική Συμφωνία". Όσο για τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό και τα μέλη της υπηρεσιακής κυβέρνησης, νομίζω ότι είναι σοβαρά και καταξιωμένα πρόσωπα, άκουσα δε και σχόλια φίλων -μεταξύ σοβαρού και αστείου- του τύπου "μια χαρά είναι η κυβέρνηση, μήπως να παραμείνουμε με την υπηρεσιακή και να μην πάμε σε εκλογές;", ίσως γιατί κι αυτοί ανησυχούν για την επομένη ημέρα των εκλογών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κι εγώ φίλε,συμφωνώ σε όλα,εκτός από το πρόσωπο του υπηρεσιακού πρωθυπουργού που ενσαρκώνει την Ελλάδα σήμερα: δεν υπάρχει άλλος απ΄το Γιώργο Κατσιφάρα! Ίσως ο μόνος που μπορεί να γοητεύσει (και) τη Μέρκελ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αδέλφι, τόσο καιρό που σε διαβάζω δεν ήθελα να σε συγχαρώ με τον τρόπο που το αισθανόμουν και ο οποίος θα έβρισκε έκφραση μόνο μέσα στο πλαίσιο της οικογενειακής μας συναισθηματικής ακράτειας, γιατί το θεωρούσα λίγο "σικέ". Καμάρωνα σιωπηλά με τα σχόλια των υπολοίπων, αλλά κυρίως με την ουσία και το ήθος της λογικής και της γραφής σου. Όμως, τώρα δεν αντέχω, θα το πω και ας αφορά μόνο εμένα: Πόσο μέσα στην ψυχή και στο μυαλό μου είσαι? Η απόλυτη ταύτιση. Σ΄αγαπώ.

    Υ.Γ.1 Να με συγχωρεί ο ιστότοπος και οι αναγνώστες του για το μελό, αλλά η εποχή δεν ευνοεί το συναισθηματικό καθωσπρεπισμό και εν πάσει περιπτώσει δεν θα επαναληφθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή