11 Ιουλ 2012

Σκέψεις


Το βιβλίο αυτό δεν γράφθηκε με τη φιλοδοξία να εκδοθεί. Δεν έχει καν τη δομή, τη συγκρότηση και την εσωτερική συνοχή ενός πονήματος που φιλοδοξεί να ερμηνεύσει ή έστω να εξιστορήσει την κρίση. 
Μοιάζει περισσότερο με ημερολόγιο καταστρώματος εν μέσω θυέλλης.
Καταγράφει την εξέλιξη των σκέψεων, των προβληματισμών, της αγωνίας, της επίμονης αμφιθυμίας του γράφοντος, καθώς η κρίση εισβάλει στις ζωές των νεοελλήνων παρασέρνοντας βεβαιότητες, ευκολίες, ερμηνευτικά σχήματα, ιδεολογικές αγκυλώσεις, μεταβάλλοντας τις υλικές ορίζουσες του βίου, ξεθεμελιώνοντας τις όποιες σταθερές της κοινωνικής συγκρότησης. Τα θέματα που θίγονται εναλλάσσονται, η εκάστοτε επικαιρότητα είναι παρούσα, αλλά όχι πάντα σε πρώτο πλάνο, ο χρόνος -ως διάσταση- διαμορφώνει την οπτική και σμιλεύει τις απόψεις. Οι αμφιβολίες είναι συχνά περισσότερες από τις θέσεις, τα ερωτήματα που τίθενται περισσότερα από τις υποτιθέμενες απαντήσεις.

Πρόκειται για μια έγγραφη απολογία του σχετικισμού και της αβεβαιότητας.

Πρόκειται ίσως για μια προσπάθεια κατανόησης δια...της συγγραφής.


Κλείνω με ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του Βασίλη Καραποστόλη (Καθηγητή Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών), του οποίου τις απόψεις και -ιδίως- τη γραφή εκτιμώ ιδιαιτέρως:
«Σε εμάς δεν υπάρχει ούτε η ικανότητα για λυτρωτική απάθεια, ούτε για ακραίο πάθος, ούτε για σταθερή πίστη. Τότε πώς καταφέραμε να μην κατρακυλήσουμε στην εξαθλίωση ενός λαού που θα ήταν άθυρμα των καταστάσεων; Μπορούμε να πούμε πως μας έσωσε η ασίγαστη επιθυμία για έκφραση. Υπομείναμε έως πρόσφατα όσα μας έτυχαν, με την προσδοκία ότι από τα δυσάρεστα θα φτιάχναμε μια διήγηση ή ένα τραγούδι. Κάποτε οι Ελληνες «έζων δι’ έναν έπαινον, κι απέθνησκον δι’ ένα τραγούδι». Σήμερα, είμαστε υποχρεωμένοι να μην ελπίζουμε σε επαίνους - είναι το πιο σπάνιο πράγμα. Πρέπει επίσης να ομολογήσουμε ότι το τραγούδι δεν βγαίνει πια από τα χείλη μας. Παρ’ όλα αυτά, κάτι μένει. Είναι η ανάγκη να ανακοινώνουμε τα δεινά μας, να κουβεντιάζουμε με τους ομοιοπαθείς, να παρασταίνουμε με χειρονομίες αυτά που δεν λέγονται - έχουμε ακόμη κάποια δυνατότητα να είμαστε ραψωδοί της ζωής. Θα ήταν καταδίκη, αν μας επέβαλαν να παραμείνουμε σιωπηλοί και συλλογισμένοι. Οχι, αδύνατον να γίνει αυτό. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση: η περίσκεψη δεν είναι το ατού μας. Εχουμε μόνο την έκφραση. Αλλοι λαοί τη θεώρησαν σχεδόν σπατάλη. Για μας είναι μια πηγή δύναμης. Θα τη διατηρήσουμε;»

Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Παπαζήση για την επιμέλεια και την έκδοση του βιβλίου, και τις φίλες και τους φίλους που με συντροφεύουν με τα σχόλια και τις σκέψεις τους τα τελευταία χρόνια.

18 σχόλια:

  1. Καλορίζικο! Συγχαρητήρία Στάμο! Θα το αγοράσω αμέσως. Το αναδημοσιεύω και στο Facebook

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΚΑΒΑΣ11 Ιουλίου 2012 στις 10:25 μ.μ.

    Xαίρομαι ιδιαίτερα γιατί το βιβλίο εκδίδεται από έναν από τους σοβαρότερους εκδοτικούς οίκους της χώρας μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλοτάξιδο φίλε! Το προωθώ πάραυτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...κατανόηση δια της συγγραφής...! Θα έπρεπε μάλλον να στεχωριόμαστε που η έκδοση του βιβλίου σου Στάμου θα μας στερήσει την ¨ιδία συγγραφή¨ και ως εκ τούτου και την ικανότητα "κατανόησης" της σημερινής ελληνικής κοινωνίας που ταλαντεύεται..."εν μέσω θυέλλης". Χαιρόμαστε όμως που θα έχουμε στα χέρια μαςκαι στο μυαλό μας, τις σκέψεις ενός φίλου που τουλάχιστον, δεν ταλαντεύτηκε σαν ¨αδρανή μάζα¨ εν μέσω της θυέλλης....! Σκέφτηκε, θύμωσε, χάρηκε, γέλασε, ρώτησε, ...απάντησε (!) και πιθανόν να κατανόησε (;)!!! Θα το διαβάσουμε..!! Καλή αρχή Στάμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλοτάξιδο, φίλε. Καλό ποδαρικό εύχομαι στο χώρο των ιδεών. Το πρώτο σκαλί είναι πάντα το δυσκολότερο, εξάλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θερμά συγχαρητήρια τόσο για την συγγραφή όσο και για την έκδοση (που όσοι έχουν σχετική εμπειρία ξέρουν ότι είναι από μόνη της μια δύσκολη και ενίοτε πικρή υπόθεση)! Θα το προμηθευτούμε σύντομα και θα μας λύσει και το πρόβλημα του δώρου σε αρκετές γιορτές και γενέθλια για το προσεχές διάστημα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δόμνα Κυρζοπούλου12 Ιουλίου 2012 στις 7:31 μ.μ.

    Περήφανη, όπως πάντα.
    Συγκινημένη, όσο λίγες φορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Επιτέλους!!!
    Συγχαρητήρια Στάμο. Ήταν - όπως σου έχω πει και κατ' ιδίαν - θέμα χρόνου. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε, γιατί απλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Γιατί αποτυπώνει σκέψεις τις οποίες δεν κατέχεις, αλλά κατέχεσαι απ' αυτές. Είναι μια κοπιαστική δουλειά που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε ενδιαφερόμενο να "διαβάσει" το θόρυβο που προκαλεί η κρίση μέσα μας...

    Προβοκατόρικο Υ.Γ. Σε βλέπω σύντομα γέμιση στο σάντουιτς Δοξιάδη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αξιέπαινος που αρχίζεις να ξεδιπλώνεις ότι ξέρουμε καλά ότι κατέχεις. Καλή αρχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συγχαρητήρια. Η γενιά μας σκέφτεται, μιλάει, γράφει και εκφράζεται. "Είμαστε ακόμα ζωντανοί" Καλή δύναμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΑΜΟ...ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!


    Δ.ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σταμο, θερμα συγχαρητηρια κι απο εμενα! Θα το προωθησω και στον αποδημο ελληνισμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αλεξάνδρα Ζηνέλη16 Ιουλίου 2012 στις 11:26 π.μ.

    Συγχαρητήρια Στάμο! Καλή αρχή! Περιμένουμε πολλά από εσένα. Θα επαναλάβω την προτροπή μου, συνέχισε να γράφεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κώστας Ξηρομερίτης15 Ιανουαρίου 2013 στις 1:54 μ.μ.

    Στάμο το ανακάλυψα σήμερα εντελώς τυχαία...θα σπεύσω να το αγοράσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή