A.E.K.

To θέμα με «πονάει» πολύ. Δύσκολο να το εξηγείς σε κάποιον μη φίλαθλο, άνευ νοήματος να το αναλύεις σε έναν φίλαθλο που από παιδάκι αγαπά μια ομάδα. Το ποδόσφαιρο είναι, όπως έλεγε ο μεγάλος Καταλανός συγγραφέας Μανουέλ Βάθκεθ Μολνταμπάν, «μια θρησκεία σε αναζήτηση Θεού».
Γράφθηκαν πολλά και θα γραφούν ακόμη περισσότερα. Αισθάνομαι «άδειος» για να προσθέσω κάποιο σχόλιο. Θα παραθέσω όμως, ένα πολύ καίριο -εκτιμώ- κείμενο του παναθηναϊκών φρονημάτων -αν δεν κάνω λάθος- blogger Old boy.

A.E.K.

...Μολονότι η οικονομική κατάρρευση της ΑΕΚ, που οδήγησε τελικά και στην αγωνιστική, δεν είναι ένας ακόμη καρπός της μετά τρόικα εποχής, αλλά είναι αντίθετα αποτέλεσμα σκασμένης φούσκας των αγιασμένων χρόνων της εκσυγχρονιστικής ανάπτυξης, έχω την αίσθηση πως ο υποβιβασμός της θα αποτελέσει ένα από τα σημειολογικά ορόσημα της τελευταίας τριετίας. Ήσσονος συγκριτικά σημασίας; Ναι. Αλλά ίσως όχι και εντελώς ήσσονος. Τμήμα της ταυτότητας της πλειοψηφίας των ανδρών δεν παύει να είναι και η ομάδα τους, το «τι ομάδα είναι». Έτσι, το να συμβαίνει το αδιανόητο και να πέφτει η ομάδα σου κατηγορία, συνιστά ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα στα όσα ως τώρα σε συγκροτούσαν και σου έλεγαν ποιός είσαι, συνιστά μια ακόμη επί τα χείρω αναδιάταξη της συνολικής εικόνας. Έχεις μετατραπεί σε πολίτη, εργαζόμενο και καταναλωτή Β' εθνικής κατηγορίας, μιας χώρας που έχει υποβιβαστεί στη Β' εθνική κατηγορία, τώρα πλέον θα είσαι και οπαδός ομάδας Β' εθνικής κατηγορίας. 

Είσαι ένας από τις δεκάδες χιλιάδες που πήγε χθες στο γήπεδο για να πεις πως ναι, η ΑΕΚ παραμένει μεγάλη ομάδα, πως κι αν αλλάζουν όλα αυτό τουλάχιστον δεν έχει αλλάξει και πως δεν πρόκειται να πέσει. Κι όμως έπεσε. Ποιός όμως σου έδωσε τη χαριστική βολή; Με μια φωνή όλοι οι δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες θα συμφωνήσουν πως στην έδωσαν αυτοί που μπούκαραν στο γήπεδο. Με σχεδόν την ίδια φωνή θα αποδώσουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και στον διαιτητή που τήρησε επαμφοτερίζουσα στάση μετά τη διακοπή και δεν συνέχισε το ματς. Οι μπουκαδόροι κι ο Τριτσώνης, αυτοί σε έριξαν κατηγορία, σου εξηγούν. Ενώ ήταν τόσο απλό: αν δεν μπούκαραν ή αν ο Τριτσώνης έβγαζε τις ομάδες στο γήπεδο για να σφυρίξει τη λήξη του αγώνα, πήγαινες κέρδιζες τον Ατρόμητο στο Περιστέρι και κατά πάσα πιθανότητα σωνόσουν. Είναι τόσο δίκαιο: ο Άρης στη Βέροια τα ίδια έκανε, όμως ο διαιτητής εκεί δεν το διέκοψε το παιχνίδι. Είναι τόσο κρυστάλλινο: ένα παιχνίδι που είχε με τις καθυστερήσεις από την προηγούμενη διακοπή πάνω από δεκάλεπτο, θα πήγαιναν να το παίξουν μισό λεπτό για να λήξει και να μην τιμωρηθεί η ομάδα, μετά θα καθόταν να χάσει ο Ατρόμητος, και θα την έσωνες την κατηγορία. Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα που ακόμη και οι πλιατσικολόγοι χουλιγκάνοι πατούν σε αντικειμενικά λιγότερο αμφισβητήσιμο ηθικά έδαφος από όλους εκείνους που τους κατηγορούν ηθικολογικά. Επίσης τα γήπεδα πρέπει να είναι το αληθινό γαλατικό χωριό στο οποίο η αστυνομία του Νίκου Δένδια ξεχνά να συμπεριφερθεί ως αστυνομία του Νίκου Δένδια, επειδή δεν έχει ιδεολογικούς εχθρούς απέναντί της, επειδή δεν έχει να προστατεύσει καμία επένδυση ή να διαλύσει καμία διαδήλωση, με αποτέλεσμα τα ντου, τα μπου και τα σκου μπι ντου, να είναι ανεμπόδιστα. Και κάπως έτσι πιθανότατα το τελευταίο γκολ της ΑΕΚ στην Ά Εθνική ήταν αυτό που πανηγυρίστηκε με ναζιστικό χαιρετισμό, και κάπως έτσι ο αδηφάγος λαός του Ολυμπιακού φωνάζει «Έκανες τον θρύλο αεκάκι, Μαρινάκη Μαρινάκη», λησμονώντας ίσως πως όταν μαθαίνεις να επιδιώκεις να καθιστάς τους μεγάλους σου αντιπάλους αεκάκια, όταν μαθαίνεις επί κοντά είκοσι χρόνια τώρα να επικρατείς με κάθε τρόπο, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου που έχεις μια κατηγορία γεμάτη αεκάκια, και τότε οι βαθμολογικοί σου θρίαμβοι καθίστανται μπούμερανγκ, καθώς με το ζόρι παίρνεις ισοπαλία από το αεκάκι με τα πράσινα από το οποίο σε χωρίζουν 37 βαθμοί φέτος και ίσως -γιατί όχι;- μια κατηγορία του χρόνου...