5 Οκτ 2013

Συντηρητές μνήμης

Ο Νικήτας Π. Κακκαβάς είναι ένας εξαίρετος συνάδελφος καρδιολόγος, ένας -κατά την ταπεινή μου γνώμη- από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της γενιάς μας, και -το κυριότερο- ένας καλός φίλος. Η αγάπη του για το γενέθλιο τόπο του, το ακριτικό Αμύνταιο της Φλώρινας, η έγνοια του για τη συντήρηση της μνήμης ως έκφρασης κοινωνικής συλλογικότητας, το μεράκι και η αισθητική του εκφράσθηκαν με την επιμέλεια ενός υπέροχου συλλογικού τόμου με τίτλο  «Αμύνταιο-Συντηρητές Μνήμης- Ιστορίες από την ιστορία μιας πολίχνης».

27 συγγραφείς όλων των ηλικιών, 52 κείμενα, 596 σελίδες, δεκάδες σπάνιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες και ένα δεκαεξασέλιδο έγχρωμο λεύκωμα, συνθέτουν ένα συναρπαστικό αφήγημα για την μικρή αυτή πολίχνη του βορρά, το Αμύνταιο. Όπως σημειώνει ο επιμελητής της έκδοσης στον πρόλογο του βιβλίου «(…)πρόκειται για σειρά από κείμενα βιωματικής νοσταλγίας για τον γενέθλιο τόπο. Αφηγήσεις που ξεδιπλώνει η προσωπική μνήμη και σχέση με τη γενέτειρα, τον τόπο της νηπιακής μεταβολής, των παιδικών χρόνων, της εφηβείας και της πρώτης νεότητας. Λέξεις που αγγίζουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο τη συλλογική νοσταλγία και δονούν το συλλογικό συναίσθημα».  Ως εκ τούτου, το βιβλίο παρουσιάζει ενδιαφέρον για κάθε αναγνώστη και όχι μόνο για αυτούς που έλκουν καταγωγή από το μακρινό Αμύνταιο, αφού τα κείμενα δεν συνθέτουν μόνο μια ιστορική τοπιογραφία του Αμυνταίου, αλλά αντανακλούν και εν πολλοίς εμπεριέχουν αντίστοιχες και ανάλογες στιγμές από τον βίο της ελληνικής επαρχίας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Εκεί όπου οι προσωπικές μνήμες του καθενός εφάπτονται και εν μέρει συνταυτίζονται με των συνομιλήκων του.

Στο βιβλία περιέχονται και κείμενα σπουδαίων προσωπικοτήτων που συνδέθηκαν με κάποιον τρόπο με τον τόπο ή τους ανθρώπους του, όπως ο Μανώλης Γλέζος, ο Επίσκοπος Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος, ο αδικοχαμένος πρώην Πρύτανης του ΑΠΘ Γιάννης Αντωνόπουλος, ο πανεπιστημιακός Χρήστος Κοτζαμανίδης, ποίηση του αξέχαστου Μίμη Σουλιώτη κ.ά. Επίσης στο Παράρτημα «Κυριακή στην επαρχία» ανθολογούνται ποιήματα Ελλήνων ποιητών που αναφέρονται στη  ζωή της επαρχίας. Της ελληνικής επαρχίας, που υπήρξε πάντοτε «σκληρός και δύσβατος τόπος για να επιβιώσουν αυτοί που είναι έμπλεοι από κάτι φωτοευαίσθητα αισθήματα, όπως η ευσυγκινησία, η ονειροπόληση, η διαφορετικότητα», όπως σημειώνει ο επιμελητής της έκδοσης. 


Εν συντομία, ένα σπουδαίο βιβλίο, μια ευαίσθητη και λαμπερή καταγραφή του βίου της μικρής κωμόπολης, παρακαταθήκη στις νεώτερες γενιές  των Αμυνταιωτών και όχι μόνο.

3 σχόλια:

  1. Αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για μιαν πραγματικά αξιέπαινη προσπάθεια, που αξίζει να προβληθεί και να υποστηριχτεί.

    Το χρειάζεται ο τόπος μας, Σταμάτη, αυτό το καθαρό βλέμμα στην ιστορία, τις συνήθειες και τα πεπραγμένα μας, όχι για ομφαλοσκόπηση και περισυλλογή, ούτε για γκρίνιες και νέους διχασμούς, αλλά για συνειδητοποίηση των συνθηκών, των αξιών και των γεγονότων που μας έφεραν στο παρόν και του χρέους που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας και τους επερχόμενους να κρατήσουμε αυτόν τον τόπο όρθιο διορθώνοντας τα κακώς κείμενα και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να κοιτάξουμε και πάλι το μέλλον με αισιοδοξία.

    Σε κάθε περίπτωση κεντρικοί πρωταγωνιστές είναι οι άνθρωποι κι είμαστε τώρα εμείς ανεβασμένοι στο παλκοσένικο της Ιστορίας. Αυτό το βιβλίο, όπως και κάποιες άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες που τυχαίνει να έχω υπόψη μου, από την Κρήτη κυρίως, είμαι βέβαιος ότι συμβάλουν να συναισθανθούμε το χρέος μας και το ρόλο μας σ' αυτήν την κρίσιμη καμπή που βρισκόμαστε.

    Μπράβο στους συντελεστές, αλλά και σε σένα για την ευαισθησία και το ενδιαφέρον σου να το γνωστοποιήσεις ευρύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΣ ΑΥΤΟ ΕΡΓΟ!!
    ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή