13 Μαρ 2012

Η θηλυκή πλευρά της κρίσης

Γυναίκα
Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας,
τώρα που δεν μας λογαριάζει πια ο καιρός
                            Οδυσσέας Ελύτης

Έβρισκα πάντοτε ανόητες (άνευ νοήματος δηλαδή) έως και υποκριτικές τις διάφορες "παγκόσμιες ημέρες": της γυναίκας, της μητέρας, του πατέρα, του περιβάλλοντος κ.ο.κ. Εμπορικά-διαφημιστικά πανηγυράκια με αδύναμους συμβολισμούς και χωρίς πραγματική ουσία, περνάνε, όπως έρχονται, χωρίς να αφήσουν τις περισσότερες φορές διακριτά ίχνη στις ψυχές και τις διάνοιες και κυρίως χωρίς να τροποποιήσουν επί τα βελτίω αντιλήψεις, συνήθειες και συμπεριφορές και χωρίς να αβλύνουν ή να εξαλείψουν προκαταλήψεις. Πρέπει όμως να ομολογήσω, ότι αυτή τη φορά ο πρόσφατος εορτασμός της "παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας" είχε λιγότερη ραδιοτηλεοπτική σαχλαμάρα και λαϊφστυλίστικη ψευτογκλαμουριά από οποιαδήποτε άλλη χρονιά. Ίσως η κρίση προκαλεί μια επανεξέταση της χαζοχαρούμενα καταναλωτικής προσέγγισης όλων των θεμάτων, που είχε επικρατήσει τα τελευταία 10-15 χρόνια ή απλώς δεν υπάρχουν πλέον κέφια για τέτοιου είδους εορτασμούς. Ο φετινός όμως, πιο λιτός εορτασμός της ημέρας της γυναίκας, έφερε ξανά στο μυαλό μου, μια πτυχή της κρίσης που με απασχολεί συχνά: την ασύμμετρη επίπτωση της στις γυναίκες.


 Σε χώρες λιγότερο προοδευμένες ως προς τις κοινωνικές τους δομές, την οικονομική τους ισχύ και την εξάλειψη προνεωτερικών προκαταλήψεων, όπως η Ελλάδα, η θέση των γυναικών ιδιαίτερα στον χώρο της εργασίας είναι συχνά δυσχερής. Ήταν και πριν από την κρίση, επιδεινώνεται πλέον δραματικά σε ένα περιβάλλον εργασιακής ζούγκλας, που διαμορφώνεται πλέον στην πατρίδα μας. Η ανεργία και η υποαπασχόληση πλήττουν πιο βάναυσα τον γυναικείο πληθυσμό. Οι γυναίκες εισέρχονται δυσκολότερα στην αγορά εργασίας, αμείβονται κατά μέσο όρο 15-20% λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους (συχνά για την ίδια ακριβώς εργασία), εξελίσσονται δυσκολότερα σε διευθυντικές θέσεις ή θέσεις αυξημένης ευθύνης και πλέον με την κρίση απολύονται κατά τεκμήριο ευκολότερα. Η μητρότητα στη χώρα μας προστατεύεται πολύ λιγότερο σε σύγκριση με χώρες της Βόρειας Ευρώπης, αν εξαιρέσει κανείς τη γελοιότητα της πρόωρης συνταξιοδότησης σε μητέρες με ανήλικα τέκνα. Αλήθεια, αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα: πότε χρειάζεται ένα παιδί περισσότερο τη συνεχή φυσική παρουσία της μητέρας του, ως βρέφος και νήπιο ή στα 15-16 του; Οι Ελληνίδες, ακόμη, έχουν να αντιμετωπίσουν την ουσιαστική ανυπαρξία ή εν πάση περιπτώσει υπολειτουργία των δημοσίων μαιευτηρίων και επαρκούς γυναικολογικής-μαιευτικής προγεννητικής παρακολούθησης από το δημόσιο σύστημα υγείας. Ουσιαστικά η κύηση-τοκετός είναι, από πλευράς ιατρικής, μια σχεδόν αμειγώς ιδιωτική (και ιδιαίτερα ακριβή θα προσέθετα) υπόθεση. Η δυσπραγία των δημόσιων οικονομικών και η ουσιαστική χρεοκοπία και των περισσοτέρων δήμων συρρικνώνουν και υποβαθμίζουν τη λειτουργία των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών, επιβαρύνοντας έτι περισσότερο  τις επαγγελματικές προσπάθειες των νέων μητέρων. Η "σφιχτή" λειτουργία αλληλοβοήθειας της ελληνικής οικογένειας, με την "επιστράτευση" γιαγιάδων και παππούδων για τη φροντίδα των μικρών παιδιών καλύπτει εν μέρει κάποιες ανάγκες, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πλήρως τέτοιου είδους προβλήματα. Θα πρέπει δε, να προσθέσει κανείς και τη συνεχιζόμενη και επιτεινόμενη από την κρίση υποβάθμιση των δημόσιων σχολείων, που προσθέτει στους ώμους της Ελληνίδας μητέρας (περισσότερο απ'ότι στου Έλληνα πατέρα) επιπλέον άγχος και άχθος. Ακόμη, η οικονομική δυσχέρεια στην πλειοψηφία των νοικοκυριών έχει μετατρέψει σε άπιαστη πλέον πολυτέλεια την ανάθεση της φροντίδας τυχόν ανήμπορων ηλικιωμένων σε οικιακές βοηθούς (όπως συχνά συνέβαινε τα τελευταία χρόνια), φροντίδα που περνάει πλέον στα χέρια της κόρης-"νύφης" των γερόντων.

Αυτά όλα είναι εν πολλοίς γνωστά. Υπάρχουν όμως και λιγότερο φωτισμένες πτυχές των επιπτώσεων της κρίσης στη ζωή και την ψυχολογία των Ελληνίδων. Η σημειούμενη αύξηση των κρουσμάτων ενδοοικογενειακής βίας είναι μια τραγική πραγματικότητα που λίγο συζητείται και εξαιρετικά δύσκολα αντιμετωπίζεται. Η αύξηση του αλκοολισμού (κυρίως του ανδρικού) διαμορφώνει σε πολλά σπιτικά εφιαλτικές συνθήκες για τις γυναίκες. Όταν δε, η ανεργία πλήξει τον άνδρα, αυτός έχει συχνά την τάση να εκλαμβάνει την κατάσταση αυτή ως απόλυτη ήττα, ως πραγματική ισοπέδωση της προσωπικότητας του και οι αντιδράσεις του μπορεί να ποικίλουν από την απάθεια, την απραξία, την απόσυρση και την κατάθλιψη έως και εκρήξεις βίας. Η θέση και η στάση της συντρόφου του άνεργου, ματαιωμένου, ηττημένου ανδρός είναι εξ αντικειμένου πολύ δύσκολη και οι χειρισμοί που απαιτούνται για να διατηρηθεί η σχέση του ζευγαριού ζωντανή και να αναταθεί ο πληγωμένος ανδρικός εγωϊσμός, λεπτοί και συχνά πολύπλοκοι.

Προσωπικά, πιστεύω πολύ στην ψυχική δύναμη, τη δημιουργικότητα, τη συναισθηματική ευελιξία, το κουράγιο, το τσαγανό, την απαντοχή της Ελληνίδας. Μπορεί, στις παρούσες συνθήκες, να χρειασθεί να επιστρατεύσει ξεχασμένες ίσως (για τη γενιά μας τουλάχιστον) δεξιότητες και ψυχοπνευματικές εφεδρείες (από τη διαχείριση της οικιακής οικονομίας με γλίσχρες προσόδους μέχρι τη διαμόρφωση των όρων της αναγκαστικής συχνά συγκατοίκησης με στριφνούς ή ανήμπορους ηλικιωμένους), αλλά αν χρειασθεί θα το κάνει. Από την επαγγελματική μου εμπειρία έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η Ελληνίδα και ως ασθενής και ως συνοδός ασθενούς είναι πιο ψύχραιμη, πιο πειθαρχημένη, πιο προσηλωμένη στο εκάστοτε δια ταύτα της θεραπείας από τον Έλληνα. Νομίζω λοιπόν, ότι και στην κρίση, οι γυναίκες στην πατρίδα μας θα φανούν προσαρμοστικές, μαχητικές και αποτελεσματικές, ως εργαζόμενες, ως μητέρες, ως σύντροφοι.

Και όπως λέει και ο Πορτοκάλογλου: Να με προσέχεις (...Να μας προσέχετε)

Κλείνω με μια παραπομπή στον Ύμνο δοξαστικό για τις γυναίκες που αγαπούμε του Νίκου Εγγονόπουλου

Υ.Γ.1." Έφυγε" αυτές τις ημέρες μια πολύ μεγάλη Eλληνίδα, η Δόμνα Σαμίου.
Εδώ σε μια σπάνια εκτέλεση του υπέροχου "Τράβα αμαξά μες στη βροχή" (το κορίτσι που είναι μέσα, όμορφο σαν πριγκηπέσα, μη μου βραχεί),... γιατί η βροχή όλο δυναμώνει...




Υ.Γ.2. Oι εισαγωγικοί στίχοι του κειμένου είναι από το ποίημα "Με την πρώτη σταγόνα της βροχής" του Οδυσσέα Ελύτη, εδώ μελοποιημένο από τον Μάνο Χατζιδάκι σε μια αισθαντική ερμηνεία από τον Δημήτρη Ψαριανό.



Χατζιδάκις Με την πρώτη σταγόνα της βροχής από fon1972

19 σχόλια:

  1. Σε κοντινό πνεύμα, θα ήθελα να ήξερα στατιστικά πόσες γέννες έχουμε μείωση αυτό το διάστημα, πόσο αυξήθηκαν οι αμβλώσεις κλπ (σχετιζόμενα με την κρίση το θέτω).

    Από την άλλη, οι τέτοιες Παγκόσμιες Ημέρες δεν είναι κενές περιοχομένου. Τα αν κατάντησαν μία φενάκη δε σημαίνει ότι οι Ημέρες είναι ανάξιες ύπαρξης. Δές τις στο κάτω κάτω σαν τις ονομαστικές γιορτές ή τα γενέθλια. Δηλαδή επειδή σε επισκέπτονται στη γιορτή σου μια φορά το χρόνο, παύουν να σε εκτιμούν οι φίλοι σου; Απλά η γιορτή είναι μια αφορμή να τιμήσουμε κάποιον ξεχωριστά τη μέρα εκείνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε Κυρζόπουλε νομίζω είστε εκτός κλίματος. Μπέστε σε κάποια δημόσια υπηρεσία ή ιδιωτική εταιρεία και θα δείτε ότι οι 9 στους 10 εργαζόμενους είναι γυναίκες. Φυσικά τα αφεντικά -όπως εσείς-είναι άνδρες γι'αυτόν τον λόγο και συνεχίζουν να πουλάνε (μετα)φεμινισμό, πουλάνε δηλαδή ισότητα των φύλων φοβούμενοι την ισότητατων ατόμων. Ισότητα ατόμων σημαίνει ότι η πλούσια κυρία θα μοιρασθεί τα κοινωνικά αγαθά με τον φτωχό άνδρα και ο πλούσιος άνδρας με την φτωχή γυναίκα. Αμίμητο αυτό το "στην Ελλάδα η μητρότητα δεν προστατεύεται όπως στις βόρειες χώρες":όντως εκεί μπορούν να σου στερήσουν τελείως το δικαίωμα της πατρότητας σε βαθμό που να μην μπορεί να δεις καθόλου το παιδί σου. Διερωτάσθε καθόλου αν η πατρότητα είναι ανθρώπινο δικαίωμα και οφείλει να ασκείται εξ ίσου με την μητρότητα και ότι στην ουσία δεν ασκείται καθόλου. Γενικώς οι άνδρες δεν διαθέτουν δικαιώματα μόνο προνόμια, όπως εσείς,δηλαδή οι ευκατάστατοι αστοί που πουλάτε γυναικεία δικαιώματα απεμπολώντας τα ανδρικά των κατώτερων τάξεων. Και αφού εν τέλει είναι τόσο καταπιεσμένες και κακοποιημένες οι γυναίκες γιατί γράφουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν ότι "ευνουχίσαμε τους άνδρες", "οι γυναίκες νικήσανε του άνδρες", "δεν υπάρχουν άνδρες"κ.τ.λ. εν είδη αστεισμού, δεν νομίζω. Πιστέυω ότι αυτός ο εύκολος μεταφεμινισμός γιατρών, εισαγγελεών και λοιπόν αστών κάποτε θα λογοδοτήσει
      Νικόλαος Μαυρίδης

      Διαγραφή
    2. κ.Μανιά δεν είχα πρόθεση να προσβάλω τους γιατρούς και αναγνωρίζω ότι ανάμεσα σ'αυτούς υπάρχουν πολλές ηρωϊκές περιπτώσεις. Απλά αντιπαθώ την υπερβολή με την οποία ένας εργαζόμενος γιατρός θα υποβαθμίσει τον άνεργο άνδρα και δεν θα τονίσει την κοινωνική αδικία προς το πρόσωπό του. Εξηγείστε μου κάτι γιατί εγώ δεν είμαι γιατρός, αλλά ταξιδεύω στα καράβια υπό άθλιες συνθήκες που ούτε ο γιατρός ούτε η κατακαϋμένη γυναίκα που περιγράφει έχουν ζήσει ποτέ:γιατί όλες οι γραμματείς είναι γυναίκες (και ξέρουμε τι δύναμη απολαμβάνει μια γραμματέας) ενώ μας δίδαξαν ότι δεν υπάρχουν ανδρικά και γυναικεία επαγγέλματα;

      Διαγραφή
  2. Ωραια αντπαραθεση! Παντως ειλικρινα πιστευω οτι ο κος Κυρζοπουλος- τον οποιο δεν γνωριζω προσωπικα- και ειλικρινης ειναι και σιγουρα δεν περιλαμβανεται στα "αφεντικα". Οι γιατροι δεν ηταν ποτε αφεντικα κυριε Μαυριδη, ειδικα στην εποχη μας που η πλειοψηφία τους πενεται. Οι γιατροι παιρνουν μισθους πεινας, εφημερευουν για ψιχουλα και αναλαμβανουν πολλα νομικα , σωματικα και ψυχολογικα ρισκα...
    παντως συμφωνω εν μερει μαζι σας, σε κατι. Η πατροτητα ειναι περιφρονητεα απο τον νομο και τα δικαιώματα των πατεράδων υποεκτιμωνται... Εχω δει απιστευτες δικαστικες αποφασεις εναντιον τους... Θα μπορουσα να περιγραψω δραματα με ανθρωπους που παιρνουν οκτακοσια ευρω μισθο και τα δινουν ...ολα στην διατροφη της συζυγου που εφυγε ...απελευθερωμενη με τον εραστη που την ...κατανοει!
    Π. Μανιάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μια τελευταία απορία:ως πότε η θέση εξουσίας που κατέχει ένας άνδρας θα θεωρείται ως αδικία απέναντι στην γυναίκα και όχι ταυτοχρόνως ως αδικία απέναντι στον άνδρα που δεν την κατέχει; Υπάρχει καμμιά φαλλοκρατική ανώνυμος εταιρεία που δίνει μερίσματα;Με ενδιαφέρει αν ο πρωθυπουργός της χώρας είναι άνδρας ή γυναίκα;Τι θα μου δώσει ο ανδρούκλας Γιωργάκης Παπανδρέου, παρεπιμπτόντως φεμινιστής,νομή στην εξουσία;Έλεος πια

      Διαγραφή
  3. Αγαπητέ κύριε Μαυρίδη,
    σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας, αν και μου φάνηκε απρόκλητα και ακατανόητα επιθετικό. Ίσως έχετε δίκιο και εγώ είμαι εκτός κλίματος και εσείς εντός. Διατηρώ βέβαια ζωηρές επιφυλάξεις και για τα δύο και κυρίως για το δεύτερο. Επιμένω ότι στα εργασιακά ζητήματα στον ιδιωτικό τουλάχιστον τομέα, η θέση των γυναικών είναι τις περισσότερες φορές δυσχερέστερη. Το ζήτημα της προστασίας της μητρότητας που έθεσα δεν το αντιληφθήκατε σωστά: δεν αναφερόμουν στο οικογενειακό δίκαιο και στα δικαιώματα των γονέων μετά από ένα διαζύγιο (εκεί, όντως ο πατέρας αντιμετωπίζεται συχνά άδικα), αλλά στην προστασία της μητρότητας, όσον αφορά στα εργασιακά δικαιώματα (άδεια μητρότητας κ.ο.κ.). Τέλος, σε ότι με αφορά προσωπικά και επειδή κάνατε επιθετικούς υπαινιγμούς έως και απειλές, να σας πληροφορήσω ότι ούτε αφεντικό είμαι, ούτε γραμματέα έχω, ούτε αφ' υψηλού "φεμινισμό πουλάω", για την ακρίβεια δεν πουλάω τίποτα, εκφράζω ανοιχτά και επώνυμα τις απόψεις και τους προβληματισμούς μου και χαίρομαι να επικοινωνώ με φίλους και συμπολίτες. Είμαι εργαζόμενος επιστήμονας εδώ και 18 χρόνια, εργάζομαι κατά μέσον όρο 60 ώρες εβδομαδιαίως και αγωνίζομαι να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Επειδή δε, δουλεύω σε νοσοκομείο, ένα χώρο δουλειάς με εργαζόμενους κάθε πιθανού επιπέδου οικονομικού, κοινωνικού, μορφωτικού (και ταξικού αν θέλετε) και έρχομαι καθημερινά σε επαφή με ασθενείς από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, έχω μια πολύ πιο σφαιρική εικόνα απ' όσο φαντάζεσθε, των αντιλήψεων που διατρέχουν και των προβλημάτων που απασχολούν πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Δεν έχω κάτι άλλο να προσφέρω σε αυτή τη συζήτηση. Καληνύχτα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε Κυρζόπουλε εσείς δουλεύετε 18 χρόνια σαν επιστήμονας και εγώ έχω πάρει διδακτορικό εδώ και επτά χρόνια και δεν βρίσκω δουλειά, αυτήν την εξατομικευμένη μορφή αδικίας το άρθρο σας δεν την καλύπτει και εμένα προσωπικά με προσβάλει. Αυτό είναι όλο και εγώ δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω σἀυτη τη συζήτηση, καληνύκτα σας

      Διαγραφή
  4. Το άρθρο αποτυπώνει την ελληνική πραγματικότητα.Οι γυναίκες, από την εποχή που διεκδίκησαν και "κέρδισαν" την λεγόμενη "ισότητα", καλούνται να ανταποκριθούν με επάρκεια σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους (εργαζόμενες, μητέρες, νοικοκυρές, σύντροφοι κ.λπ.), ενώ, αντίθετα, η κοινωνία δεν απαιτεί κάτι ανάλογο από τους άνδρες. Δεν υποστηρίζω ότι οι άνδρες πλήττονται λιγότερο από την κρίση, η επιδείνωση όμως του επιπέδου ζωής έχει άμεσες δυσμενείς επιπτώσεις κυρίως στις γυναίκες, οι οποίες αναγκάζονται να επωμισθούν πρόσθετες καθημερινές υποχρεώσεις, όπως αυτές αναφέρονται ενδεικτικά και στο άρθρο.Σχετικά με τα σχόλια που αφορούν στην μειωμένη προστασία της πατρότητας, έχω να πω, από την εργασιακή μου εμπειρία (δικηγόρος),ότι είναι συντριπτικά περισσότερες οι περιπτώσεις διαζευγμένων ή σε διάσταση μητέρων, στις οποίες έχει ανατεθεί, με την απόλυτα σύμφωνη γνώμη του πρώην συζύγου τους, η επιμέλεια των τέκνων τους και οι οποίες αναγκάζονται να προβούν σε δικαστικές ενέργειες για την επιδίκαση διατροφής των τέκνων τους, ποσά τα οποία ναι μεν επιδικάζονται από τα δικαστήρια, αλλά υπάρχει μεγάλη δυσχέρεια να εισπραχθούν εν τέλει από τον νομικά -και ηθικά- υπόχρεο, με αποτέλεσμα οι μητέρες αυτές να βρίσκονται σε δεινή θέση.
    Τέλος, ανήκω στις γυναίκες που είναι αντίθετες με την καθιέρωση της ημέρας της γυναίκας, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιος είναι ο δικαιολογητικός λόγος του συγκεκριμένου εορτασμού και εάν το αντιμετωπίσει κανείς και φεμινιστικά, εισάγει μια διάκριση,που δεν ερμηνεύεται θετικά για το γυναικείο φύλο. Ο σεβασμός της προσωπικής ελευθερίας και η αξιοπρεπής συμπεριφορά και των δύο φύλων πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα. Η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο φύλων είναι πλέον ξεπερασμένη, αλλά και παντελώς άγονη.
    Αλεξάνδρα Ζηνέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα θα συμφωνήσω μαζί σου. Στο μόνο που έχω να κάνω επισήμανση είναι πως η ημέρα της γυναίκας ξεκίνησε να "γιορτάζεται" σε μνήμη της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Απλά το θέμα ευτελίστηκε με την πάροδο των χρόνων, σίγουρα όχι τυχαία...

      Διαγραφή
  5. Η κυρία Ζηνέλη,θίγει εύστοχα ένα ζήτημα το οποίο αντιμετωπίζω με αμηχανία: από τη μία μεριά η politically-correct αντίληψη πρί αυτονόητης ισότητας των φύλων,που καθιστά άνευ νοήματος την "ημέρα της γυναίκας" και τις έκτακτες αναφορές στη "θηλυκή" πλευρά των εκάστοτε ζητημάτων.
    Από την άλλη πλευρά,η αταβιστική αστική αντίληψη περί αβρότητος απέναντι στο "ασθενές φύλο",που δικαιολογεί αντίστοιχες εξαιρέσεις.
    Δυσκολεύομαι να επιλέξω,αλλά επειδή παραμένω φιλελεύθερος αστός (άρα αποδέχομαι τους όρους της αστικής ευγένειας) και επειδή εκτιμώ τις γυναίκες ως ωραίο (και όχι ως ασθενές) φύλο,τελικώς ενδίδω στην "κατ'εξαίρεση" αναφορά σε αυτές,εφόσον πάντοτε γίνεται με όρους απόδοσης τιμής προς ό'τι συνιστά τη μαγεία της θηλυκότητας...
    Εσείς να μας προσέχετε λοιπόν, εμείς θα σας αγαπάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με ρωτησε η κορη μου, 5 ετων, "μαμα, γιατι γιορταζουμε την ημερα της γυναικας/", τοσο περιεργο της φαινοταν!!!!Της απαντησα οτι καποτε οι γυναικες δεν ψηφιζαν, δεν δουλευαν και καποιες γυναικες αγωνιστηκαν για να εχουν αυτα τα δικαιωματα.Αυτες τιμουμε αυτη την ημερα! Παρ ολα αυτα βιαστηκα να της ξεκαθαρισω οτι ο αντρας και η γυναικα δεν ειναι ομοιοι, εχουν διαφορετικο μυαλο και διαφορετικους ρολους , ιδιαιτερα μεσα στην οικογενεια , για να μην φτασουμε τον ακρατο φεμινισμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χα χα Βαγγέλη, ωραία το τελείωσες, μου άρεσε ! Ναι Στάμο, η ζωή είναι γυναίκα .Ο άνδρας είναι πόλεμος και θάνατος. Και τα δύο εξίσου δημιουργικά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χα χα Βαγγέλη, ωραία το τελείωσες, μου άρεσε ! Ναι Στάμο, η ζωή είναι γυναίκα .Ο άνδρας είναι πόλεμος και θάνατος. Και τα δύο εξίσου δημιουργικά .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Από τους ποιο ωραίους πίνακες του Εγγονόπουλου : http://3gym-alex-iliadaproject.blogspot.com/2011/05/blog-post_9614.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ρε φίλε μπλέξαμε. Εμπα και στη "ΜΑργαρίτα" γιατί εκεί σε κατηγορούν για αντιφεμινιστή και δεν ξέρω και γω τι άλλο. Τάχω χάσει. Εδώ βλέπω αλλη κριτική. Τελικά το θέμα γυναίκα παράγει αντιθέσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Α ρε Σταμάτη φαλλοκράτη και '' ματσό '' άντρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ωραίο κείμενο, ωραίες ρεαλιστικές τοποθετήσεις. Κρίμα που κάποιοι διαβάζοντας το έβγαλαν τις κομπλεξάρες τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΕΥΘΥΜΙΟΣ beyond feminismus or back to the future!

    Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει; τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη. 11 θάρσει ἐπ᾿ αὐτῇ ἡ καρδία τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, ἡ τοιαύτη καλῶν σκύλων οὐκ ἀπορήσει· 12 ἐνεργεῖ γὰρ τῷ ἀνδρὶ ἀγαθὰ πάντα τὸν βίον. 13 μηρυομένη ἔρια καὶ λίνον ἐποίησεν εὔχρηστον ταῖς χερσὶν αὐτῆς. 14 ἐγένετο ὡσεὶ ναῦς ἐμπορευομένη μακρόθεν, συνάγει δὲ αὐτῆς τὸν πλοῦτον.* 15 καὶ ἀνίσταται ἐκ νυκτῶν καὶ ἔδωκε βρώματα τῷ οἴκῳ καὶ ἔργα ταῖς θεραπαίναις. 16 θεωρήσασα γεώργιον ἐπρίατο, ἀπὸ δὲ καρπῶν χειρῶν αὐτῆς κατεφύτευσε κτῆμα. 17 ἀναζωσαμένη ἰσχυρῶς τὴν ὀσφὺν αὐτῆς ἤρεισε τοὺς βραχίονας αὐτῆς εἰς ἔργον. 18 ἐγεύσατο ὅτι καλόν ἐστι τὸ ἐργάζεσθαι, καὶ οὐκ ἀποσβέννυται ὁ λύχνος αὐτῆς ὅλην τὴν νύκτα. 19 τοὺς πήχεις αὐτῆς ἐκτείνει ἐπὶ τὰ συμφέροντα, τὰς δὲ χεῖρας αὐτῆς ἐρείδει εἰς ἄτρακτον. 20 χεῖρας δὲ αὐτῆς διήνοιξε πένητι, καρπὸν δὲ ἐξέτεινε πτωχῷ. 21 οὐ φροντίζει τῶν ἐν οἴκῳ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, ὅταν που χρονίζῃ· πάντες γὰρ οἱ παρ᾿ αὐτῆς ἐνδεδυμένοι εἰσί. 22 δισσὰς χλαίνας ἐποίησε τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς, ἐκ δὲ βύσσου καὶ πορφύρας ἑαυτῇ ἐνδύματα. 23 περίβλεπτος δὲ γίνεται ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐν πύλαις, ἡνίκα ἂν καθίση ἐν συνεδρίῳ μετὰ τῶν γερόντων κατοίκων τῆς γῆς. 24 σινδόνας ἐποίησε καὶ ἀπέδοτο τοῖς Φοίνιξι, περιζώματα δὲ τοῖς Χαναναίοις. 25 ἰσχὺν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο καὶ εὐφράνθη ἐν ἡμέραις ἐσχάταις. 26 στόμα αὐτῆς διήνοιξε προσεχόντως καὶ ἐννόμως, καὶ τάξιν ἐστείλατο τῇ γλώσσῃ αὐτῆς. 27 στεγναὶ διατριβαὶ οἴκων αὐτῆς, σῖτα δὲ ὀκνηρὰ οὐκ ἔφαγε. 28 τὸ στόμα δὲ ἀνοίγει σοφῶς καὶ νομοθέσμως, ἡ δὲ ἐλεημοσύνη αὐτῆς ἀνέστησε τὰ τέκνα αὐτῆς καὶ ἐπλούτησαν, καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ᾔνεσεν αὐτήν. 29 Πολλαὶ θυγατέρες ἐκτήσαντο πλοῦτον, πολλαὶ ἐποίησαν δύναμιν, σὺ δὲ ὑπέρκεισαι καὶ ὑπερῇρας πάσας. 30 ψευδεῖς ἀρέσκειαι καὶ μάταιον κάλλος γυναικός· γυνὴ γὰρ συνετὴ εὐλογεῖται, φόβον δὲ Κυρίου αὕτη αἰνείτω. 31 δότε αὐτῇ ἀπὸ καρπῶν χειλέων αὐτῆς, καὶ αἰνείσθω ἐν πύλαις ὁ ἀνὴρ αὐτῆς.

    και γιά περισσότερη χαρά «Ό Γάμος του Καραχμέτη» Αλ.Παπαδιαμάντη

    ΑπάντησηΔιαγραφή