«Άπλετο φως»

«Έντονα ενοχλημένο εμφανίζεται το Μέγαρο Μαξίμου» σύμφωνα με «διαρροές κύκλων που πρόσκεινται στο στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον» για το νέο «κύκλο σκανδαλολογίας» που «τορπιλίζει το πολιτικό κλίμα», ενώ εξελίσσεται  και βρίσκεται στην κρισιμότερη τελική της φάση «η μαραθώνια και σκληρή διαπραγμάτευση» με την τρόϊκα. Τη στιγμή ακριβώς, που σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, αρχίζει να αποδίδει η προσπάθεια «αποκατάστασης του κύρους και της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό», έρχεται η νέα αυτή προσπάθεια «των γνωστών εξωθεσμικών κέντρων και παράκεντρων» και «των επιχειρηματικών συμφερόντων που απεργάζονται» την πολιτική και θεσμική αποσταθεροποίηση. Επί της ουσίας της υπόθεσης, η θέση της κυβερνήσεως είναι «κρυστάλλινη και διαυγής»: «άπλετο φως θα χυθεί παντού» και ασφαλώς «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο». Η προσπάθεια συλλήβδην «σπίλωσης» της πολιτικής τάξης από το «μπαράζ των δημοσιευμάτων» και των λιστών, μια προσπάθεια «που ρίχνει λάσπη στον ανεμιστήρα», δεν θα περάσει. H σκευωρία «θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος». Παράλληλα «σαφάρι εξονυχιστικών ελέγχων» θα διενεργηθεί από τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, «στο μικροσκόπιο των οποίων έχουν τεθεί» οι εν λόγω λίστες, ενώ η δικαιοσύνη θα αφεθεί «απερίσπαστη» και χωρίς παρεμβάσεις να «πράξει το καθήκον της».




Και ενώ η «αταλάντευτη αποφασιστικότητα» της ελληνικής κυβέρνησης για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη επιβραβεύεται πολιτικά με την υψηλού συμβολισμού απόφαση της Γερμανίδος καγκελαρίου να επισκεφθεί την Αθήνα και οι «αγορές προεξοφλούν» νέο «κούρεμα του ελληνικού χρέους» για να καταστεί βιώσιμο, οι αξιωματούχοι της τρόϊκας «σκληραίνουν τη στάση τους», βγάζοντας για μια ακόμη φορά «κίτρινη κάρτα» στο οικονομικό επιτελείο σχετικά με την εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, τα μέτρα πρέπει να «κλειδώσουν», το «πακέτο να κλείσει» και η έκθεση της τρόϊκας να είναι έτοιμη  πριν από το προσεχές Εurogroup, ώστε να «δοθεί το πράσινο φως» για την εκταμίευση της δόσης και να πέσει (επιτέλους) «χρήμα στην αγορά». Εντούτοις, ανησυχίες εκφράζονται για τη συνοχή του κυβερνητικού σχήματος και απειλούνται διαρροές κατά την ψήφιση των μέτρων στη Βουλή από «αντάρτες βουλευτές» που δηλώνουν «την κάθετη αντίθεση» τους στις «οριζόντιες περικοπές» και τη νέα «φοροεπιδρομή» κατά των «λαϊκών στρωμάτων» και των συνήθων φορολογικών «υποζυγίων» (ενώ στο απυρόβλητο μένουν ξανά «οι έχοντες και κατέχοντες») υπενθυμίζοντας τις  «κόκκινες γραμμές» (που μάλλον έχουν μετατραπεί σε κόκκινες ... κορδέλες για να τυλίξουν το πακέτο) και την «επαναδιαπραγμάτευση», που αποτελούσαν δεσμεύσεις των κυβερνητικών εταίρων προεκλογικά. «Το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει», με ένα μέρος της αντιπολίτευσης να δηλώνει ότι «οι πολιτικές των μνημονίων θα ακυρωθούν στην πράξη» και ότι ο «Λαός μας» θα εμποδίσει με τους αγώνες του το «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας» και την  «νεοφιλελεύθερη επέλαση» των «εντολοδόχων των δανειστών», και ένα άλλο μέρος της να ξεκαθαρίζει ότι η «σιωνιστική συνωμοσία» της «διεθνούς τοκογλυφίας» και των «προαιώνιων εχθρών του ελληνισμού» έχει πλέον ξεσκεπασθεί.

Φαίνεται πως δεν «υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ», ή όπως λέει και ένας καλός φίλος «στην άκρη του τούνελ ...υπάρχει τούνελ».

Πομπώδης αν-ούσιος λόγος, οκνηρή γλωσσική επαναληπτικότητα, πομφολυγώδη τσιτάτα, θλιβερές ρητορικές μανιέρες, στείρα άνευρη επιχειρηματολογία, αυτοαναφορικός εκφραστικός αταβισμός, εντυπωσιοθηρικό κυνήγι της ατάκας που θα παίξει στα δελτία και θα αναπαραχθεί στα social media , στερεότυπη σκηνική παρουσία, εκκρεμείς κορώνες, θεατρινισμοί, στόμφος, πόζες, μούτες και ύφος. Η γλωσσική πενία υποδηλεί πενία σκέψης. Κι όλα αυτά δεν πείθουν πια. Εκνευρίζουν και απελπίζουν. Ο εκνευρισμός δε, και η απελπισία δεν υπήρξαν ποτέ καλοί σύμβουλοι.
Κανενός...

Η ποίηση είναι ίσως μια κάποια καταφυγή. Θα κλείσω λοιπόν με ένα ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη (που είχε την καλοσύνη να μου θυμίσει ένας καλός συνάδελφος).

Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε!

Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.

Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;

Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας

Κλέφτες!

Στὰ ψέματα παίζαμε!

Μανόλης Αναγνωστάκης (από Τα Ποιήματα, Πλειάς, 1975)

Y.Γ.1. Το σκίτσο είναι του Δημήτρη Χαντζόπουλου (τα Νέα)

Y.Γ.2. Είχε πραγματικά πολύ πλάκα να παρακολουθεί κανείς τον έμπλεο οργής (...τον έπνιγε το δίκιο)
πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων ΜEGA-λου καναλιού να προσπαθεί να πείσει, ότι δεν άνοιξε ποτέ το ηλεκτρονικό αρχείο με τη λίστα των Ελλήνων μεγαλο-καταθετών στην Ελβετία, και οι «αδέκαστοι» δημοσιογράφοι να μην πείθονται, συντονιζόμενοι από την παρουσιάστρια του δελτίου, που ως γνωστόν, προ ετών, δεν είχε δει ...τo DVD Ζαχόπουλου...