Πρόκειται για σχόλια δημοσιευμένα τον Απρίλιο του 2011 στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Κίνησης Ιατρών
http://iatriko-forum.blogspot.com/
ΔΕΥΤΈΡΑ, 18 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2011
ΕΟΠΥΥ προ των πυλών
Θέλω να καταθέσω μερικές σκέψεις που αφορούν τη σταδιακή πορεία προς την έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ καθώς και την πλήρη εφαρμογή του. Εκτιμώ ότι βασικό μέλημα του σχεδιασμού του συστήματος είναι η δραματική συμπίεση του κόστους με καταβολή του ελαχίστου δυνατού πολιτικού κόστους (χωρίς δηλαδή έντονες αντιδράσεις από τους ασφαλισμένους). Η κύρια παράμετρος είναι να στηθεί μία δομή που θα επιτρέπει να μπορούν να προϋπολογισθούν τα ποσά που θα καταβάλλονται σε αμοιβές ιατρών και ει δυνατόν σε φάρμακα.
Σε ότι αφορά τις ιατρικές αμοιβές τα πράγματα είναι απλά: X ιατροί συμβεβλημένοι στο σύστημα επί Ψ ποσό τον μήνα (είτε ως πλαφόν επισκέψεων, είτε ως πάγια αντιμισθία, δεν έχει και τόση σημασία, παρεπιμπτόντως εκτιμώ ότι θα πάνε σε ένα συνδυασμό, αντιμισθία για ειδικότητες με πολλή συνταγογραφία παθολόγους, παιδιάτρους κτλ και πλαφόν επισκέψεων για τις άλλες ειδικότητες) επί 12 μήνες + μισθοδοσία ιατρών ΙΚΑ = το προϋπολογισθέν ετήσιο κονδύλι για αμοιβές ιατρών ΕΟΠΠΥ. Γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι όσο μεγαλύτερο είναι το Χ τόσο μικρότερο θα είναι το Ψ και αντίστροφα. Εκείνο που λείπει από την ανωτέρω εξίσωση είναι οι αμοιβές των πράξεων διαγνωστικών και θεραπευτικών. Εκκρεμεί η νέα κοστολόγηση τους (τελευταία το 1991) που επεξεργάζεται αυτή την εποχή επιτροπή με τη συμμετοχή της Σχολής Δημόσιας Υγείας και που είναι μάλλον βέβαιο ότι ως net effect θα οδηγήσει σε μειώσεις http://www.skai.gr/files/1/pdf/20110415_mtfs_presentation.pdf σελ 54 ).
Εδώ το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι τόσο το ύψος της αποζημίωσης κάθε πράξης, αλλά ποιοι θα δικαιούνται να τις κάνουν και σε τι αριθμό. Δεν είναι καθόλου βέβαιο πχ ότι κάθε συμβεβλημένος καρδιολόγος (για τους μη συμβεβλημένους ούτως ή άλλως αποκλείεται) θα δικαιούται να κάνει υπερηχογραφήματα καρδιάς ή να βάζει Ηolter και αν δικαιούται, θα έχει πλαφόν μηνιαίων πράξεων ανά πράξη. Άρα για γνωστό αριθμό συμβεβλημένων ιδιωτών ή διαγνωστικών κέντρων για κάθε πράξη και με συγκεκριμένο πλαφόν πράξεων για κάθε συμβεβλημένο και προκαθορισμένη τιμή, μπορούν πάλι να προϋπολογίσουν το κόστος. Για τις ιατρικές πράξεις υπάρχει και ο επιπλέον κίνδυνος να γίνουν υποτιμολογημένες προσφορές (σε σχέση με το νέο επίσημο κρατικό τιμολόγιο που θα προκύψει) από μεγάλες «αλυσίδες» και να πάρουν ενδεχομένως το «μονοπώλιο» των πράξεων αυτών για τον ΕΟΠΥΥ.
Φάρμακο: πρώτο βήμα είναι το πλαφόν αριθμού συνταγών ανά συμβεβλημένο ιατρό και δεύτερο, κατά την εκτίμηση μου, θα είναι, χρηματικό μηνιαίο πλαφόν ανά συμβεβλημένο ιατρό (διαφορετικό πιθανώς για κάθε ειδικότητα), οπότε κατά τα γνωστά έχουμε Χ αριθμό ιατρών επί Ψ χρηματικό ποσό για φάρμακα ανά ιατρό επί 12 μήνες = το ετήσιο ποσό που έχουμε προϋπολογίσει για εξωνοσοκομειακή ετήσια φαρμακευτική δαπάνη.
Το πολιτικά μεγαλοφυές της όλης ρύθμισης είναι ότι δεν επιβάλλουμε κατά προφανή τρόπο κανένα περιορισμό ή πλαφόν στον ασφαλισμένο, αντίθετα του «πουλάμε» μια κάποια εκδοχή ελεύθερης επιλογής ιατρού και εξαφανίζουμε και τις ουρές. Διότι είχε προταθεί και η λεγόμενη κάρτα του ασφαλισμένου πιστωμένη εκ των προτέρων με ένα ετήσιο αριθμό επισκέψεων-εξετάσεων που αντιστοιχούν σε ένα ποσό (κάτι σαν τις προπληρωμένες πιστωτικές των τραπεζών), όπου πάλι θα μπορούσε να προϋπολογισθεί το κόστος (Χ ασφαλισμένοι-κάρτες επί Ψ ποσό), αλλά όπως αντιλαμβάνεσθε κάτι τέτοιο θα προκαλούσε θύελλα πολιτικών αντιδράσεων. Οι ιατροί είναι λιγότεροι από τους ασφαλισμένους, ελέγχονται καλύτερα, μπορείς να τους επιβάλεις ποινές και τέλος πάντων κανείς δεν θα κλάψει για αυτούς.
Αυτό θα είναι κατά τη γνώμη μου το πλαίσιο του ΕΟΠΥΥ.
Η δική μου πρόταση μου είναι γνωστή, την έχω καταγράψει ξανά:
Eίναι ευθύνη των ιατρικών εταιρειών να προετοιμάσουν διαγνωστικούς και θεραπευτικούς αλγορίθμους για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση φαρμάκων και παραπεμπτικών. Πρέπει να αποσυνδεθεί το δικαίωμα της συνταγογράφησης από την αμοιβή της επίσκεψης. Καμία αμοιβή του ιατρού από τα Ταμεία δεν χρειάζεται. Όλοι οι ιατροί ιδιαίτερα στην εποχή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης πρέπει να έχουν το δικαίωμα να συνταγογραφούν φάρμακα (και μάλιστα σε εξαμηνιαία ή τριμηνιαία βάση με 3 ή 6 μηνιαίες συνταγές) και να δίνουν παραπεμπτικά εφόσον ακολουθούν τα προαναφερθέντα πρωτόκολλα-αλγορίθμους και να ελέγχονται για αυτό. Οι ιατροί αμείβονται από τους ασθενείς (στο 90% των ασθενών και με εξαμηνιαία συνταγογραφία δεν απαιτούνται πλέον των 2 επισκέψεων τον χρόνο ), εκδίδουν υποχρεωτικώς απόδειξη, το κράτος εισπράττει κανονικά τους φόρους και ο ΕΟΠΥΥ αποζημιώνει τους ασθενείς με όποιο ποσό κρίνει ότι πρέπει να τους αποζημιώσει. Καθαρά, έντιμα, διαυγέστατα, σταματά η ταλαιπωρία των ασθενών, οι ουρές, η τεχνητή και ανόητη ζήτηση ιατρικών υπηρεσιών (στήνεται η γιαγιά κάθε μήνα στην ουρά για να γράψει μια συνταγή), καταπολεμάται η περίφημη φοροδιαφυγή των γιατρών, και τέλος μειώνεται το κόστος για τα ταμεία. Πρέπει με δυο λόγια να διαχωρισθεί πλήρως ο δημόσιος από τον ιδιωτικό τομέα στην υγεία και ομοίως και οι εργασιακές σχέσεις με την καθιέρωση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης για νοσοκομειακούς, πανεπιστημιακούς, στρατιωτικούς ιατρούς καθώς και τους ιατρούς του ΙΚΑ με αμοιβές ανάλογες του μέσου όρου των συναδέλφων τους των χωρών της Ε.Ε. Δεν μπορεί το κόστος λειτουργίας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας να μεταφερθεί στα ιδιωτικά ιατρεία με εξευτελιστικές αμοιβές.
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν πρόκειται να γίνει, συν τοις άλλοις διότι ουδείς τα διεκδικεί. Second best στην πρόταση μου, θεωρώ τις συλλογικές συμβάσεις μέσω των Ιατρικών Συλλόγων ανά ειδικότητα. Ούτε αυτό θα γίνει, γιατί για να μπορέσουν να διαπραγματευθούν και να επιβάλλουν κάτι τέτοιο οι Σύλλογοι χρειάζονται ένα όπλο: την μαζική, δια των συλλόγων καταγγελία των συμβάσεων. Το προσπάθησαν οι Σύλλογοι, απέτυχαν να πείσουν και να κινητοποιήσουν (δεν είναι και εύκολο εδώ που τα λέμε) και τα παράτησαν. Έχουν άλλωστε και άλλες δουλειές (εκλογές τον Ιούνιο).
Οι δρόμοι λοιπόν για τον καθένα είναι δύο:
1. Προσπαθεί να ενταχθεί στο σύστημα αυτό, και βλέποντας και κάνοντας, γιατί όπως έχει λεχθεί και στο ΕΣΥ δεν θέλανε να μπούνε οι γιατροί στην αρχή και τώρα παρακαλάνε. Εδώ, να κάνω ένα σχόλιο: Mεσολάβησε η μεθοδευμένη πέραν κάθε λογικής αύξηση του αριθμού των ιατρών στην χώρα με προφανή στόχο να μειωθεί η αξία και άρα η αμοιβή της ιατρικής εργασίας.
Μοναδική, νομίζω, σημαντική και μάλλον οριστική βελτίωση του νέου συστήματος είναι ότι έσπασε το μονοπώλιο της συνταγογράφησης στο 60% του πληθυσμού, αν και όχι πλήρως, διότι προφανώς αυτό που έγινε δεν κατοχυρώνει το δικαίωμα της συνταγογράφησης όλων των ελλήνων ιατρών σε όλους τους έλληνες πολίτες, και αφήνει εκτός όσους δεν συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ (γιατί δεν θα θελήσουν ή γιατί δεν θα μπορέσουν), δηλαδή πάνω από τους μισούς έλληνες ιατρούς.
2. Μένει εκτός συστήματος και βλέπει αμιγώς ιδιωτικά ασθενείς, είτε γιατί αυτό επιβάλλει η αξιοπρέπεια του, είτε γιατί ποντάρει στο ότι το σύστημα με την διαρκώς μειούμενη χρηματοδότηση του θα οδηγήσει νομοτελειακά σε δραματική υποβάθμιση των υπηρεσιών και των παροχών προς τους ασθενείς και αυτοί νομοτελειακά θα στραφούν στον ιδιωτικό χώρο. Eίναι επιλογή με ρίσκο, που βεβαίως ανάλογα με τις παραμέτρους κάθε περίπτωσης (διαφορετικές συνθήκες ανά ειδικότητα, ανά περιοχή της χώρας κτλ) μπορεί να ευδοκιμήσει. Επίσης στην επαρχία είναι ευκολότερο να ίσως να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι ιατροί μιας ειδικότητας (π.χ. όλοι οι οφθαλμίατροι της Άμφισσας) να μην συμβληθεί κανένας με τον ΕΟΠΥΥ.
Καταληκτικά, θεωρώ κεφαλαιώδους σημασίας για όσους συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ να προχωρήσουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στην υλοποίηση της πρότασης που με διορατικότητα έχει καταθέσει ο Μανώλης Πολυζόπουλος: την ίδρυση συλλόγου συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου