19 Απρ 2013

Υποκρισία και συνενοχή

Όσοι υποδυόμαστε τους έκπληκτους και τους σοκαρισμένους μετά την «αποκάλυψη» της εξίσωσης: «σφαίρες αντί μεροκάματου», στις δουλοπαροικίες της Ηλείας, είμαστε τουλάχιστον υποκριτές. Η ιστορία αυτή είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια, πριν από την οικονομική κρίση, πριν από το μνημόνιο, πριν από την καταρράκωση της νομικής προστασίας της εργασίας, πριν από την εσωτερική υποτίμηση, πριν από την ανάγκη για «ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας», πριν από τις συζητήσεις για το «μοναδιαίο κόστος εργασίας», πριν από τις  «ειδικές οικονομικές ζώνες» και τα «κίνητρα για τους επενδυτές». Η ιστορία αυτή είναι γνωστή ήδη από τα χρόνια της ευμάρειας. Ξέραμε όλοι ότι υπήρχαν σύγχρονοι σκλάβοι στα φραουλοχώραφα των τσιφλικάδων-επενδυτών.

16 Απρ 2013

A.E.K.

To θέμα με «πονάει» πολύ. Δύσκολο να το εξηγείς σε κάποιον μη φίλαθλο, άνευ νοήματος να το αναλύεις σε έναν φίλαθλο που από παιδάκι αγαπά μια ομάδα. Το ποδόσφαιρο είναι, όπως έλεγε ο μεγάλος Καταλανός συγγραφέας Μανουέλ Βάθκεθ Μολνταμπάν, «μια θρησκεία σε αναζήτηση Θεού».
Γράφθηκαν πολλά και θα γραφούν ακόμη περισσότερα. Αισθάνομαι «άδειος» για να προσθέσω κάποιο σχόλιο. Θα παραθέσω όμως, ένα πολύ καίριο -εκτιμώ- κείμενο του παναθηναϊκών φρονημάτων -αν δεν κάνω λάθος- blogger Old boy.



...Μολονότι η οικονομική κατάρρευση της ΑΕΚ, που οδήγησε τελικά και στην αγωνιστική, δεν είναι ένας ακόμη καρπός της μετά τρόικα εποχής, αλλά είναι αντίθετα αποτέλεσμα σκασμένης φούσκας των αγιασμένων χρόνων της εκσυγχρονιστικής ανάπτυξης, έχω την αίσθηση πως ο υποβιβασμός της θα αποτελέσει ένα από τα σημειολογικά ορόσημα της τελευταίας τριετίας. Ήσσονος συγκριτικά σημασίας; Ναι. Αλλά ίσως όχι και εντελώς ήσσονος. Τμήμα της ταυτότητας της πλειοψηφίας των ανδρών δεν παύει να είναι και η ομάδα τους, το «τι ομάδα είναι». Έτσι, το να συμβαίνει το αδιανόητο και να πέφτει η ομάδα σου κατηγορία, συνιστά ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα στα όσα ως τώρα σε συγκροτούσαν και σου έλεγαν ποιός είσαι, συνιστά μια ακόμη επί τα χείρω αναδιάταξη της συνολικής εικόνας. Έχεις μετατραπεί σε πολίτη, εργαζόμενο και καταναλωτή Β' εθνικής κατηγορίας, μιας χώρας που έχει υποβιβαστεί στη Β' εθνική κατηγορία, τώρα πλέον θα είσαι και οπαδός ομάδας Β' εθνικής κατηγορίας. 

7 Απρ 2013

Αll politics is local


Ο Tip O’ Neill, ένας ισχυρός άνδρας του Καπιτωλίου της Ουώσινγκτον στις αρχές της δεκαετίας του ’80 συνήθιζε να λέει "All politics is local" , σε (ελεύθερη) μετάφραση: «Η πολιτική είναι πάντα τοπική υπόθεση». Μπορεί η τοποθέτηση αυτή να φαντάζει κάπως απόλυτη και δογματική, όπως εν πολλοίς συμβαίνει με κάθε «αποφθεγματικού» χαρακτήρα ρήση, αλλά συμπυκνώνει μια αλήθεια-πραγματικότητα που συχνά μας διαφεύγει, όταν εξετάζουμε ή σχολιάζουμε θέματα όπως οι διακρατικές σχέσεις, οι ισορροπίες εντός διεθνών οργανισμών ή ενώσεων (π.χ Ευρωπαϊκή Ένωση) ή οι  συχνά ακατανόητες έως απολύτως ανιστόρητες αποφάσεις οργάνων (π.χ. Εurogroup):  στις αποφάσεις, τις επιλογές και τη συμπεριφορά ακόμη και των μεγάλων κρατών και των πολιτικών τους ηγεσιών ρόλο δεν παίζουν μόνο τα γεωπολιτικά και μακρο-οικονομικά τους συμφέροντα και σχεδιασμοί, αλλά συχνότατα (αν όχι πάντα) και οι ανάγκες πολιτικής διαχείρισης στο εσωτερικό των χωρών τους καθώς και οι προτεραιότητες που αφορούν το προσωπικό πολιτικό μέλλον των εκάστοτε πρωταγωνιστών. Η ιστορία μάλιστα βρίθει παραδειγμάτων εκλογικής «τιμωρίας» μεγάλων ηγετικών φυσιογνωμιών που τρόπον τινά αγνόησαν ή παρέβλεψαν την αρχή ότι «η πολιτική είναι -πρωτίστως έστω- τοπική  υπόθεση»: Ο Χαρίλαος Τρικούπης ταπεινώθηκε εκλογικά το 1895, όταν τη βουλευτική του έδρα στο Μεσολόγγι κατέλαβε (με διαφορά τεσσάρων ψήφων) κάποιος... Γουλιμής, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αφού είχε διπλασιάσει την έκταση της Ελλάδος, ηττήθηκε εν μέσω του μεγάλου εθνικού διχασμού στις εκλογές του 1920 (μη εκλεγόμενος καν βουλευτής), για να επακολουθήσει η Μικρασιατική καταστροφή, ενώ την ίδια τύχη είχε στις εκλογές του 1945 ο νικητής του Β’Παγκοσμίου Πολέμου Wíston Churchill, όταν γνώρισε την ήττα από τους Εργατικούς.